imageRene Smit, een van de frequente lezers van foodlog, maakte me attent op dit bericht uit de Volkskrant. Een mooi staaltje journalistiek van Gunther Wallraff. Het originele artikel vind je in Die Zeit.

Net als in het geval van diervriendelijkheid is de vraag: smaakt Lidlbrood slecht of is het slecht om het zo te maken? Het laatste is duidelijk. Het 1e is maar de vraag. Daarom wordt het gekocht. 'Es ist billig', merkt iemand op. Op die manier zitten dierwelzijns- en dit menswaardigheidsschandaal heel dicht op elkaar.
Het publiek koopt 'fout brood'. De winkelier legt het in zijn schap. Wie is schuldig?

Voor straf moesten de vijftig werknemers van de Duitse broodjesfabriek Weinzheimer afgelopen woensdag van 7 uur ’s avonds tot middernacht op het werk blijven. Wie klaagde, kon voorgoed zijn biezen pakken.

Aanleiding: Günter Wallraff had ’s middags voor de fabriekspoort in het stadje Stromberg (Rijnland-Palts) het nieuwe magazine van Die Zeit staan uitdelen, waarin de undercoverjournalist beschrijft onder welke barre omstandigheden het personeel van Weinzheimer dag en nacht voorgebakken broodjes produceert ten behoeve van alle Europese filialen van de discounter Lidl.
Wallraff (65) heeft eerder dit jaar een maand aan de lopende band gestaan bij de broodjesfabriek. Op de foto’s bij de reportage lijkt hij op een oudere versie van Ali, de uitgebuite Turkse gastarbeider, een rol waarmee hij in de jaren zeventig wereldberoemd werd. Ruim 8 miljoen boeken zijn er van Ik Ali verkocht.

Wallraff, telefonisch vanuit Keulen: ‘Ik had het blad nog niet uitgedeeld of iedereen kreeg te horen verplicht ’s avonds om 7 uur op de fabriek te zijn. Daar dienden alle werknemers een verklaring te ondertekenen dat niemand ooit nog contact mocht zoeken met oud-collega’s of met mij. De directie hield iedereen tot 12 uur ’s nachts vast, zodat ze ook nog de in Duitsland traditionele nachtelijke 1-meiviering misliepen. Dit zijn toestanden uit het pre-kapitalisme.’

Indien Wallraff alles waarheidsgetrouw beschrijft – zoals men van hem gewend is – dan staat vast dat Lidl zijn broodjes betrekt van een West-Duitse firma waar het kapitalisme nog in zijn oervorm wordt toegepast.

Het personeel (7,66 euro bruto per uur, nog geen 6 euro netto) wordt blootgesteld aan nauwelijks te geloven veiligheidsrisico’s. Er vallen regelmatig gewonden (Wallraff verbrandde zelf zijn arm); dokters- of ziekenhuisbezoek wordt bestraft met ontslag of looninhouding; hygiëne is ver te zoeken.

Vooral dat laatste heeft tot enige paniek geleid bij Lidl, de winkelketen waarop Wallraff het eigenlijk heeft gemunt. In een reactie gisteren: ‘Regelmatig houden onafhankelijke experts kwaliteitsonderzoek bij onze toeleveranciers. Bij de broodjesfabriek is altijd alles in orde bevonden.’ En dat de fabriek door het miljardenconcern met wurgcontracten zou worden leeggeperst, is onjuist. Aldus Lidl.

Wallraff: ‘Inmiddels wordt in West-Europa zo’n 70 procent van onze dagelijkse voedselbehoefte gedekt door dergelijke discounters. De consument zou zich eens moeten afvragen waarom het allemaal zo slecht smaakt en zo goedkoop in de schappen ligt.’ Hij roept op tot een boycot.


bron: volkskrant.nl

Dit artikel afdrukken