Janssens meldde me: "Zonder dat ik juridisch geschoold ben zou ik me voor kunnen stellen dat deze uitspraak mogelijk een negatief precedent kan scheppen tav de vermelding van het land of de streek van herkomst van een product. De consument moet er wat mij betreft gewoon op kunnen vertrouwen dat bijvoorbeeld een Franse kaas ook echt uit Frankrijk komt en een Nederlandse uit Nederland. Ondanks het feit dat ik ze slechts 'eeuwige roem' heb beloofd en geen studiepunten, vonden mijn studenten het een leuke opdracht om bezig te zijn met een uitspraak van de Reclame Code Commissie. Ze zijn erg benieuwd naar de impact van dit resultaat op de perceptie van de uitspraak van RCC."
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Het doet me natuurlijk duivels genoegen dat EVMI bij monde van Norbert van der Werff, onze twijfels bij zowel de uitspraak van de RCC als de notie van de ' gemiddelde consument' vandaag ondersteunt.
Ik lees de hele zaak nu pas, en ik vind dat jij en RCC een beetje te veel op het "Australisch" gefocusd hebben: Je mag je bedrijf best "Australian" noemen en dan is Australian chocolade een legitieme claim - aangezien het bedrijf zo heet (al moet er dan taalkundig gezien een streepje tussen: Australian-chocolade)
Het "Homemade" is echter een lastige. Dat is of een deel van de bedrijfsnaam, of een deel van de productnaam, of een claim op de productherkomst.
Als het een deel van de bedrijfsnaam is, dan lijkt mij dat een overtreding van de bedrijfsnamenwet (of wat dan ook) dat zegt dat een bedrijfsnaam geen verwarring over de bedrijfsvoering mag geven.
Als het een productnaam is, dan ... tsja ik weet niet of dit wettelijk geregeld is, maar het lijkt mij zeker in strijd met de RCC (regel 7) - en hetzelfde geldt voor als het een claim over de productiemethode is - dan is het zeker weten een leugen (zijn er al EU-regels over wat "Home-made"is? Wellicht woont er wel een concierge in bij de fabriek en mag het daarom wel :-)
Kortom - een rare zaak van de RCC, waarbij bij "begrippen" als parmaham, champagne en zelfs feta (zonder gebiedsaanduiding) die naam alleen op het "echte" product mag slaan (zijnde EU-regels), terwijl hier zo "lomp" gereageerd wordt.
Probleem is dat niemand er echt financieel verlies van lijkt te hebben en er dus geen pressie/lobby achter zit. Kun je dit geval niet aanhangig maken bij de Australische bond van chocolatiers? Die zullen omzetverlies claimen!
Dick, trek het open naar Vlaanderen: surf eens naar Peeters & Pichal op radio een. Hun programma richt zich steeds meer op eerlijke communicatie naar consumenten. Op dit moment is er in Vlaanderen veel te doen rond gebruikte toestellen, verkocht als nieuw door grote multimedia-ketens. Vandaag ging het over de kleur van zalm. Het is gelukkig geen alleen-maar-gejammer-radio. E nzijn zijn tuk op Nederlandse bijdrages.
Tekst uit de print van EVMI van 20/9 jl".:
Ondersteboven
Dick Veerman diende een klacht in bij de Reclame Code Commissie (RCC) over de advertentie voor Australian Homemade in Allerhande. Daarin stond ‘Helemaal ondersteboven van onze Australische bonbons’. Onjuist meent Veerman, want de bonbons worden in Amsterdam gemaakt. Toch verloor hij de zaak.
Nog lekkere chocolaatjes gegeten, meneer Veerman?
‘Ik eet dagelijks die heel dunne, donkere Lindt chocolade, die ik in het diepvriesvak van de koelkast bewaar. Heerlijk bij een espresso.’
Ik belde in verband met andere chocola, die van Australian Homemade. Waarom diende u een klacht in bij de RCC?
‘Ik zie het als een case die door de taalkundige aspecten zo duidelijk is dat ik ‘m met twee vingers in de neus zou moeten winnen. Er wordt heel duidelijk gesuggereerd dat de bonbons uit Australië komen. In dit geval was Albert Heijn het haasje, maar het ging mij om de vraag in hoeverre je mag liegen. ’
Hoe kan het dan dat u geen gelijk heeft gekregen?
‘De RCC vond het kennelijk niet relevant. Misschien heeft de RCC zitten slapen, dat weet ik niet. Ik vind het een foute uitspraak. De RCC geeft geen onderbouwing voor zijn uitspraak, maar neemt gewoon het verweer van Albert Heijn over. Daar wordt aan toegevoegd dat de suggestie van de Australische herkomst wel wordt gedaan, maar dat niet leidt tot een ander oordeel… Volgens de RCC weet de gemiddelde consument dat de bonbons niet uit Australië komen. Afgelopen zaterdag werd bij een groothandel in een standje bij toeval Australian Homemade ijs gepresenteerd. Toen heb ik gevraagd waar het vandaan komt. Het antwoord was: uit Engeland…’
Gaat u in beroep?
‘Nee, bij een beroep komt er geen hogere rechter aan te pas, maar wordt de commissie die een oordeel velt opnieuw samengesteld. Er is mij reeds voldoende gebleken hoe een professionele organisatie in zo’n eenvoudige zaak oordeelt.’
De kwestie leverde op uw weblog foodlog.nl tientallen reacties op. Gaat u daar nog meer van dergelijke gevallen aan de kaak stellen?
‘Als blogger houd ik me bezig met “wordnapping”; ter lering ende vermaeck. Daarmee breng je dit soort zaken onder de aandacht van het publiek. Woordinflatie moet je tegengaan. Wellicht werkt dat beter via een openbaar en snel medium.’
Dat is een uiterst merkwaardig rechtskundig standpunt Steven. Je gaat in beroep of niet. Ik doe dat niet om redenen die ik inmiddels voldoende duidelijk heb gemaakt (gisteren verschenen in de printeditie van EVMI - helaas, ik heb ze niet digitaal): geen scheiding der machten.
Het is daarom uiterst zinvol BUITEN de rechtszaal aan te tonen dat de uitspraak betwijfelbaar is.
Moeten wij om ons recht te halen in Nederland 20-30k uitgeven voor een afdoende onderzoek terwijl er nu gerede twijfel blijkt aan de uitspraak van dit Reclamehof?
Het Hof mag zich schamen voor het feit dat het een beeld van de gemiddelde Nederlander hanteert dat - volgens bovenstaand onderzoek - dubieus is. Bedenk dat die dubieuze GM van de RCC een rol speelt in een heleboel andere uitspraken van ons Reclamehof. Het lijkt me aanmerkelijk zinvoller dat punt te maken dan in beroep te gaan.