1 min
Is voedsel een product als alle andere in het kader van internationaal vrijhandelsbeleid?
Tim Lang vindt de relatie tussen voedsel en de landbouw en dus landgebruik, waar weer sociale dimensies als urbanisatie aan vast zitten van cruciaal belang om 'nee' te antwoorden.
Of Tim Lang nu een professor (wetenschapper met status?) of een activist op persoonlijke titel is (hij is beide!), laat ik hier even in het midden. Het gaat om ONZE meningsvorming.
Nu staat er in de NRC een helder stuk over de maishandel tussen de VS en Mexico.
Mij lijkt het dat de liberalisaties veel goeds opleveren kan, maar voor sommige productgroepen, en ik denk inderdaad dat voedsel er een is, moet je zeer voorzichtig zijn.
Het is zeer complexe materie, omdat er secundaire en vertraagde effecten zijn van beleid. Lobbyisten, maar de politici zelf ook, simplificeren dan al snel net te ver, ' omdat het publiek het anders niet volgt', waardoor ongewenste effecten optreden, zie het kranteartikel.
Vragen:
- hoe communiceer je over internationale vrijhandelsbeleid?
- laten we dit beleid over aan politici en lobbyisten van bedrijven, en zo nee, hoe democratiseer je zoiets?
Dit artikel afdrukken
Tim Lang vindt de relatie tussen voedsel en de landbouw en dus landgebruik, waar weer sociale dimensies als urbanisatie aan vast zitten van cruciaal belang om 'nee' te antwoorden.
Of Tim Lang nu een professor (wetenschapper met status?) of een activist op persoonlijke titel is (hij is beide!), laat ik hier even in het midden. Het gaat om ONZE meningsvorming.
Nu staat er in de NRC een helder stuk over de maishandel tussen de VS en Mexico.
Mij lijkt het dat de liberalisaties veel goeds opleveren kan, maar voor sommige productgroepen, en ik denk inderdaad dat voedsel er een is, moet je zeer voorzichtig zijn.
Het is zeer complexe materie, omdat er secundaire en vertraagde effecten zijn van beleid. Lobbyisten, maar de politici zelf ook, simplificeren dan al snel net te ver, ' omdat het publiek het anders niet volgt', waardoor ongewenste effecten optreden, zie het kranteartikel.
Vragen:
- hoe communiceer je over internationale vrijhandelsbeleid?
- laten we dit beleid over aan politici en lobbyisten van bedrijven, en zo nee, hoe democratiseer je zoiets?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jacobus, jij praat vanuit de situatie van ' nutsvoorzieningen' naar' marktwerking. Lang bepleit ahw de omgekeerde weg: het staatsvoerbedrijf.
Hahaha... Ik schreef geheel toepasselijk "heldesken", maar dat moet natuurlijk "helpdesken" zijn...
Excuses, ik heb al enige bieren genuttigd en het is 02:32...
Alleen telefonie is naar mijn inzicht goedkoper geworden door liberalisering, het product telefonie is een drama. De kranten staan vol over wanpraktijken op heldesken van KPN, UPC en consorten.
Kan iemand een voorbeeld noemen waar liberalisering geholpen heeft een product beter en goedkoper te maken? Telefonie uitgezonderd bestaat dit volgens mij alleen op door topambtenaren beschreven papiertjes...
Hans, over MARketing MAcRo kan ik het alleen maar met Wouter eens zijn.
Wat een onderwerp gooi je hiermee in de ring! Er zijn mensen die vinden dat nutsvoorzieningen - gas, water, electra - niet mogen worden geliberaliseerd. Ze zijn te belangrijk om er commercie op los te laten. Dat vinden die mensen.
Vlgs liberale beginselen hebben ze ongelijk. Marktwerking maakt diensten en producten immers alleen maar beter en goedkoper. Alweer volgens diezelfde liberale theorie.
Tim Lang is een ' redelijke activist'. Hij strijdt met woorden en is zo handig open te staan voor agumenten. Alles kan gezegd worden en hij speelt advocaat van de duivel. Daar hou ik van. Dan kunnen we tenminste strijden met argumenten in plaats van met alleen maar macht.
Net als jij ben ik onzeker. Eten is zo primair, maar tegelijk zo alomtegenwoordig, dat het ' ons' als politiek en democratisch collectief geen zier meer interesseert, terwijl er maar een paar, hoofzakelijk onzichbare mensen besluiten over nogal ingrijpende principes tav de manier waarop we ons wereldwijd voeden.
Toch maak ik graag korte metten met Tim Lang's argument.
Je kunt dit dit vraagstuk of heel complex maken of heel simpel houden. Het complexe dat Lang bepleit is plausibel en reeel. Het heeft m'n sympathie zelfs.
Maar neemt het de principes van onze maatschappij serieus? Of - en dat is onze werkelijkheid - die van het denken van burgers? Zij zijn autonoom, hebben stemrecht, kiezen zelf en kiezen bijv. voor George Bush.
Als collectief ' wij' hebben we voor die spelregel en dat gemiddelde gekozen. Beter gezegd: we zijn ertoe veroordeeld want in het geval van 'food' is er niet echt een weg terug, ook al lijken de Engelsen en zelfs onze overheid dat soms te denken. In de grijze overlegcircuits in de driehoek overheid/bedrijfssector/wetenschap zoeken ze al polderend (de Engelsen dwingernder dan wij, maar wij hebben dan ook echte polders) meer invloed vanwege de verwachte toename in ziektekosten agv de zgn. uit de hand gelopen liberale voedingseconomie. Levensgevaarlijk vlgs mij, want de overheid dreigt de handlanger te worden van de bedrijvensector die meer economische en kennismacht heeft dan de overheid. Overheden zijn er om regels op te stellen en die te laten naleven.
En voorts: we zijn geen Soviet-economie. Hoe vervelend ook, we hebben gekozen voor een liberale wereld. Daaarom is zijn Lang's voorstel mogelijk best reeel vanuit een gezondheidsperspectief, maar niet realistisch. Voeding is vrijhandel, tant pis. Mensen hebben recht op hun eigen keuze. Dus ook op een ongezonde of beperkte. Daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor.
Wij - als we vinden dat liberalisme de kwaliteit van wat we eten en wat er nog te eten valt (!) aantast - hebben slechts de taak met overtuigende argumenten te komen die zorgen voor een andere publieke opinie die daarom vraagt (zie de discussie met Klootwijk: 'veel voor weinig'). Wat mij betreft mag dat ook demagogisch. Net zoals dat van de zijde van de industrie plaatsvindt in de vorm van reclamische 'opvoeding.'
Demagogie is prima - daar waren grote politiek filosofen (Aristoteles en Averroes) het al heel vroeg over eens. Hier niet natuurlijk, want dit is een uitbeen-site en ' geen' , ik citeer Melchior Meijer, 'blog voor debielen' ;-) Daarvoor is binnen een goeie democratie ook ruimte.
De eenvoud overtuigt. Lang's voorstel is te ingewikkeld. Maar laat dat hier het debat niet in de weg staan!
"Ik hoop wat van deze macro zaken op dit log te lezen, zodat het niet allemaal marketing-commentaar blijft"
Marketing-argumenten zijn zo MAKRO als maar kan. Het gaat erom dat mensen te eten hebben, zichzelf kunnen ontplooien en dat met zo min mogelijk knechting. Idealen anno 2007 moeten tegelijkertijd getoetst worden op realiseerbaarheid en dus is vermarktbaarheid een van de belangrijkste factoren.
"Inderdaad zou vrijhandel ook de subsidies moeten aanpakken, maar de grote concerns hebben erg grote belangen en zullen ofwel lang lobbyen de staats-subsidies te houden, of desnoods zelf investeren in het laag houden van de wereldhandelsprijzen."
De grote concerns werken vrijhandel dus tegen, samen met de EU die de landbouwers wil "beschermen". Maar meer en meer organisaties en niet alleen ter libertarische zijde pleiten echter voor opheffing van handelsbeperkingen. Zwaar geleide landbouwpolitiek is een van de domste uitvindingen van de vorige eeuw.
Opnieuw komt dan marketing/berijfskunde om de hoek kijken. Namelijk: hoe kunnen EU-boeren hun bestaansrecht behouden temidden van werreldwijde concurentie? En wel zo dat zowel de EU-boer als de Ethiopische boer profiteert.