Tuinder Henric van der Krogt probeert te begrijpen waarom boeren bescherming nodig zouden hebben tegen de krachten van de markt. Omdat hij er geen argumenten voor kan vinden, vraagt hij kenners om hulp.
Mensen die zeggen dat ze verstand hebben van de boereneconomie, beweren vaak dat een vrije markt voor de agrarische sector niet kan. Agrarische productie zou iets heel anders zijn dan bijvoorbeeld schoenen maken, of fietsen. Daarom wordt op allerlei manieren geprobeerd om agrarische markten en producenten te beschermen.
In Europa is dat na WO II met verschillende sectoren gedaan, maar inmiddels begint de wind uit een andere hoek te waaien. Daarom werd bijvoorbeeld begin 2015 het melkquotum afgeschaft. Dat gebeurde mede op aandringen van melkveehouders zelf omdat er in de wereld meer behoefte zou zijn aan zuivel. Als reactie op het verdwijnen van het quotum is de productie van melk sterk uitgebreid. Zoals altijd wanneer het aanbod toeneemt, daalt nu de prijs, een logisch gevolg van de snelle productiestijging. Daardoor komt een aantal bedrijven in de problemen, zoals dat in alle sectoren nu eenmaal regelmatig gebeurt. In de melkveehouderij wordt echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagd. Gezien de geschiedenis is dat een heel natuurlijke reactie. Maar goede argumenten voor het trekken van de portemonnee door burgers, want daar komt steun direct of indirect altijd op neer, zijn er niet echt.
Ik kan ze met de beste wil van de wereld ook niet verzinnen. Ook niet als ik heel erg mijn best doe argumenten te vinden die een consument overtuigen. Ik werk zelf in snijbloemen, een sector die wel een vrije markt kent. Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzen. Er is een constante druk op de producenten om het beter te doen dan vorig jaar, want nieuwe aanbieders uit allerlei delen van de wereld staan te trappelen. Gevolg is dat de productie daar plaatsvindt waar de mix van productiefactoren het gunstigst is. En dat leidt soms tot het bijna verdwijnen van bepaalde teelten. Het zwaartepunt van de rozenteelt ligt op dit moment in Oost-Afrika; vanuit Nederland worden uitsluitend nog niches bediend. In de rest van Europa is de teelt nagenoeg verdwenen. Vervelend misschien voor de voormalige kwekers, maar consumenten hebben er geen greintje last van.
Waarin verschilt mijn deel van de agrarische sector van bijvoorbeeld de varkenssector, de akkerbouw of de melkveehouderij? Ik pijnig mijn hersenen nu al weken, maar kan het antwoord niet vinden. Wie helpt me?
Fotocredits: freemarketmyass
Dit artikel afdrukken
In melkveehouderij wordt nu echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagdWaarom moeten burgers de portemonnee trekken?
In Europa is dat na WO II met verschillende sectoren gedaan, maar inmiddels begint de wind uit een andere hoek te waaien. Daarom werd bijvoorbeeld begin 2015 het melkquotum afgeschaft. Dat gebeurde mede op aandringen van melkveehouders zelf omdat er in de wereld meer behoefte zou zijn aan zuivel. Als reactie op het verdwijnen van het quotum is de productie van melk sterk uitgebreid. Zoals altijd wanneer het aanbod toeneemt, daalt nu de prijs, een logisch gevolg van de snelle productiestijging. Daardoor komt een aantal bedrijven in de problemen, zoals dat in alle sectoren nu eenmaal regelmatig gebeurt. In de melkveehouderij wordt echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagd. Gezien de geschiedenis is dat een heel natuurlijke reactie. Maar goede argumenten voor het trekken van de portemonnee door burgers, want daar komt steun direct of indirect altijd op neer, zijn er niet echt.
Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzenZe hebben nergens last van
Ik kan ze met de beste wil van de wereld ook niet verzinnen. Ook niet als ik heel erg mijn best doe argumenten te vinden die een consument overtuigen. Ik werk zelf in snijbloemen, een sector die wel een vrije markt kent. Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzen. Er is een constante druk op de producenten om het beter te doen dan vorig jaar, want nieuwe aanbieders uit allerlei delen van de wereld staan te trappelen. Gevolg is dat de productie daar plaatsvindt waar de mix van productiefactoren het gunstigst is. En dat leidt soms tot het bijna verdwijnen van bepaalde teelten. Het zwaartepunt van de rozenteelt ligt op dit moment in Oost-Afrika; vanuit Nederland worden uitsluitend nog niches bediend. In de rest van Europa is de teelt nagenoeg verdwenen. Vervelend misschien voor de voormalige kwekers, maar consumenten hebben er geen greintje last van.
Waarin verschilt mijn deel van de agrarische sector van bijvoorbeeld de varkenssector, de akkerbouw of de melkveehouderij? Ik pijnig mijn hersenen nu al weken, maar kan het antwoord niet vinden. Wie helpt me?
Fotocredits: freemarketmyass
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Huib: daar had men vroeger een formule voor, herinner ik mij van colleges agrarische economie, de ongelijkheidsfactor, die liep van o,5 (Finland) naar 1,1(Australie, waar boeren dus meer verdienden dan niet-boeren). Hoe die precies berekend werd weet ik niet. In Zwitserland schijnt het ook erg te zijn, een steenrijke bevolking en boertjes met 8 a 10 koeien, al wordt die boeren op allerlei manieren iets extras toegestopt(zelfs extra kinderbijslag meen ik). Ik vraag me af hoe zoiets in het buitenland ligt, in Peru of Afrika waar ik werkte bijv. In China vermoed ik ook een grote ongelijkheid. Maar ja, hoe ga je rekenen idd? De boer die om 21 hr nog eens de ronde doet in de stal op zondag, stel je voor dat hij ergens in dienst was? Dan zou hij flink moeten vangen, maar doet dat niet natuurlijk, want is zijn eigen werkgever. Ik zat als zzp' er jarenlang niet hoger dan 10% van het minimumloon, groot voordeel als eigen baas: je wordt niet achter de broek gezeten! En wat me nog te binnen schiet: collegenotitie dat gezinsbedrijven het altijd wonnen van grote commerciele bedrijven met loonarbeiders (of staatsbedrijven als dat toegestaan zou zijn) omdat ze met veel lagere gezinsinkomens genoegen namen en door gingen als die eersten op failliet afstevenden. Wat wel nogal eens voorkwam, dat de boerenknecht meer verdiende dan de boer zelf (daarom geen expansie van kleine boertjes in Afrika mss, kunnen ze niet betalen). Terwijl nlse tuinders rond het meer Naivasha juist in hun handen wrijven vanwege die superlage loontjes (vergeleken met thuis dan).
Peter, #113, "Of we dan nog kunnen garanderen dat de lage inkomens ook te eten hebben durf ik niet te zeggen." Dat durf ik wel te zeggen. Het antwoord is nee. En niet alleen voor lage maar ook voor hoge inkomens.
Piet je zegt dat de wereldgraanvoorraden eerst maar eens afgebouwd moeten worden omdat pas dan er marktwerking ontstaat.
Ik denk dat minder dan 20% van de graanvoorraden van 13 weken bestaat uit strategische voorraden van overheden. De rest is product dat opgeslagen is in silo's bij boeren (of hun coöps) en bij particuliere bedrijven. Afbouwen van die voorraad zou uiterst merkwaardige effecten geven. Direct na de oogst moet alles dan verkocht én geconsumeerd worden door vee en mensen. Gevolgd door honger tot aan de volgende oogst.
Verder geef je bij herhaling aan dat afschaffing van veilingen en/of invoering van contracten een teken zijn dat er geen marktwerking is.
Verandering van afzetvormen kan de positie van producenten positief of negatief beïnvloeden. Maar nimmer in die mate dat voedselproductie een per definitie onrendabele tak is.
Hoe dan ook: er is een daadwerkelijke markt voor het afsluiten van contracten. En daar wordt gebruik van gemaakt door zowel producenten als afnemers en wel om risico's af te dekken.
Zit je in een markt waarin je het gevoel hebt dat je muurvast zit? Ja dat gebeurt. Maar dan is dat niet de schuld van de afnemer of de uiteindelijke consument. En dan blijft er steeds een vorm van marktwerking. Een die boeren uiteraard niet past: het stoppen van je bedrijf.
Hendrik, je hebt nog recht op een antwoord op #99 (dit in reactie op #34):
"Het gaat het mangement van de GAP vermoedelijk helemaal niet om het inkomen van de boer, ook al zegt het Europees Parlement “agricultural agricultural incomes are notably lower (by an estimated 40% per working working unit) than in the rest of the economy” (resolutie juni 2011) ik zie geen fatsoenlijk onderzoek naar het hoe en waarom van deze achterstand."
Waarom is het inkomen van de boer 40% lager dan van dan de gemiddelde arbeider? dat zou denk ik een belangrijk kernpunt van FL moeten zijn. Mijn visie:
A Hoe bereken je het inkomen van boeren? In bedrijfseconomische zin wordt bij het bedrijfsresultaat van een bedrijf het rendement op eigen vermogen veelal afgetrokken om zo tot een zuiver resultaat te komen.
B Bij landbouw treedt vaak dit effect op: zij wonen op het bedrijf en eten daarvan (melk, groente en fruit uit eigen tuin, etc) Dit is min of meer hetzelfde effect als de wijze waarop velen in Griekenland overleven: bijna geen inkomen maar met de hele familie in 1 huis dat eigendom is.
C Waardevermeerdering van onroerend goed wordt niet meegenomen, maar is veelal substantieel en zelden negatief.
A,B en C leiden er vaak toe dat boeren weliswaar gedwongen sober leven maar aan het eind van hun loopbaan opeens tot de conclusie komen dat alles bij elkaar zij een heel aardige beloning hebben ontvangen.
Dat neemt niet weg dat een deel van dat lage inkomen wordt veroorzaakt door dit effect:
boeren hebben de onbedwingbare neiging zich vast te bijten in hun bestaan. Zij laten dat pas los als het gevoel dat hun de strot wordt dicht geknepen te sterk wordt. Maar de tragiek is dat er geen enkele hand om hun keel is. Zelfs niet die onzichtbare hand van de markt.
Ja, de markt heeft geen medelijden met wie dan ook. Maar daar zie ik weinig verschil in ten opzichte van bijv kleine middenstanders, zzp'ers, etc. En zelfs niet bij mensen in loondienst die van de ene dag op de nadere ontslagen kunnen zijn en het dan verder maar moeten uitzoeken.
McDonald mag voor mij (en Raj) best blijven, maar waarom ook nog eens alle straten en pleinen daar bederven met die luidruchtige reclame ervoor? Ik was vlak na de val van de muur in Slowakije, nergens nog reclame, behalve dan voor die Mac, reusachtige billboards, en mensen in lange rijen voor de ingang, waar dat smakeloze kadetje 3x zo duur was als een smakelijke goulashmaaltijd in een fatsoenlijk autochtoon restaurantje! Zoeven op TV een boze, aangedane Maxima die wist te vertellen dat 85% van de Pakistani, en vooral de vrouwen, geen bankaccount hebben, 100en miljoenen arme mensen moeten het dus gewoon nog zonder de tentakels van ons bankwezen en vrije westen stellen, maar daar komt nu snel verandering in! Ik zie zo'n vrouw daar al bij haar man aankomen met een account helemaal voor haar alleen! (voor haar eigen spaarbedragjes van 10 of 20 euro waar hij met zijn fikken vanaf moet blijven). Ze was ook zonder hoofddoek, dat hoeft dus niet eens in Pakistan!
Dirk wat is daar leuk aan aan dat verhaal van Raj Patal? Weer een uiting van het misverstand van de Goetheanistische Naturbetrachtung. "Het roer moet om. Er is een wereld denkbaar zonder McDonalds. Een wereld waarin we weer eten wat lekker en gezond is, zonder mensen of de natuur uit te buiten." Ja geweldig, mooie droom. Nog wat verder hetzelfde misverstand in een bijdrage over die afschuwelijke windmolens, Eric van der Bilt, directeur Stichting Het Drentsche Landschap, zwakke economie, kwetsbaar gebied, een eenzijdig op bulklandbouw gerichte bedrijvigheid. Ook al weer iemand die iets af weet van een niet bestaande landbouw. Geweldig, alleen je hebt er helemaal niets aan, het paradijs is een bij voorbaat mislukte constructie. Escapisten onder ons verzamelt u.