imageZondag. Reden om weer eens een mijmering in te tikken die de afgelopen weken in me opkwam: over de tunnelblik van de Dierenrechten-organisaties, de valse sentimenten die zij oproepen, de verzuchting van Laura Starink in de ‘Kippen-M’ van NRC deze maand dat we met z’n allen vegetariër zouden moeten worden en de zonder meer propagandistisch te noemen film Our Daily Bread waarover Wouter Klootwijk een geweigerde recensie schreef.

Wij vreten ons vol. Willen dat steeds goedkoper, want net als het mobieltje moet straks ook het plasma-scherm ieder jaar vervangen kunnen worden. En moeten we de vijfde vakantie kunnen betalen - ook al vliegen we voor € 0,99 + taxes naar de Costa Blanca.

We vreten in razend tempo door, liefst vlees, als we maar niet horen dat we die lieve levende wezentjes daardoor pijn doen. Dat willen we vooral niet weten en daarom leveren we heerlijk vrijblijvende kritiek op de bio-industrie. Alsof die het gewild heeft.

Vlees volgens de romantische normen van de Dierenbeweging gaat waarschijnlijk ruim een factor 4 meer kosten. Want alleen een beetje meer, is slechts gerommel in de marge – maar dat willen we natuurlijk weer niet weten. Als ‘echt OK vlees’ verkocht moet worden via de gebruikelijke retail – de supermarkten – zal het waarschijnlijk nog meer dan 'huidige prijs x 4' moeten kosten. Onhaalbaar dus, want dan zijn we opeens al ons fatsoen verloren en stoppen we de dieren weer graag in hun biokampen en doen we weer – ik weet het, het klinkt echt niet aardig – alsof we van niets wisten.

‘Wir haben es nicht gewußt’ – niks van aan dus, want we hebben het er over. Aardig trouwens dat het zo net voor Kerst loskomt.

Is er een oplossing voor al dat dierenleed? Is er sprake van dierenleed?

Dat laatste zullen we nooit weten: we zijn geen kip, geen varken, geen koe, geen garnaal of vis. Een ding is wel zeker: de dierenbeweging humaniseert het dier en werkt mee aan het ontstaan van een morele impasse. Dieren worden mensen – in Our Daily Bread wordt zelfs een boom gehumaniseerd – terwijl dieren alleen bio-industrieel zodanig eetbaar (=prijsbaar) kunnen worden gemaakt, dat ze passen in de bestedingsbereidheid van diezelfde mensen.

Is er dan geen oplossing voor dat dierenleed? Natuurlijk wel, en die biedt nog eens een prachtige kans op een politiek innovatief monsterverbond ook: tussen de Dierenbeweging, de wetenschap en de zeer grote voedingsindustrie. De grote op smaak sowieso door de industrie opgevoede massa zou over moeten op kunstvlees. Bedenk eens wat voor een enorme markt er onstaat als de industriële vleesproductie eindelijk over kan op een industriële kunstvleesproductie.

Waar is het intelligente realisme van de Dierenbeweging? De bio-industrie zal niet verdwijnen, want hun aanhangers hebben een portemonnee en andere prioriteiten. Daarom moet het heil van de industrie komen: waar is de commerciële blik van de grote voedingsmakers die veelal niet in vlees zitten?

Lieve mensen: als je zo kijkt, komt er al snel een budget van meer dan € 5 miljard vrij om eindelijk eens een goed product te ontwikkelen dat minstens zo goed smaakt als bio-industrieel vlees.

Ik zou zeggen: laten we een open brief schrijven aan Unilever, P&G, Nestlé en hun andere conculega’s. Laat de Dierenbeweging in zijn eigen propaganda stikken en help de voedingsindustrie. The mass consumer for meat by the food industry. Klinkt als een kwinkslag, ik ben echter bloedserieus.

Weet je wat het allermooiste is? Een dier verbruikt vele malen zijn vleesgewicht aan voeding, kunstvlees is gewoon netto (nou ja, bijna dan). Dat is al de eerste besparing die zo in de zak van de producent kan vloeien. De kunstvleeskipfilet (onidentificeerbaar als onderdeel van een dier, maar zo willen we ze nu ook al) van € 3,99 per kilo blijft nog tot in lengte van jaren bestaan!!!

Hiephiephoera en vrede op aarde, en we dansen en lachen allemaal!

PS: I may buy real meat, but only because I'm worth it (vrij naar L'Oréal - geloof ik)
Dit artikel afdrukken