1 min
Roos Vonk - ik heb wel bewondering voor haar lef. De kritiek neemt toe, en dan gaat ze in de tegenaanval. Wel even twijfelend over de aanpak. Moet het hard, moet het zacht?
Op Twitter publiceert ze 's middags even de volgende strijdlustige boodschap die ze kort daarna al weer verwijderd heeft:
'Don't rub the stain' was het devies #stapelgate. Maar dat is veranderd. Vanavond naar P&W.... Mon 12 Sep 18:58 via web
en vervangt door de neutralere mededeling "Mag vanavond in Pauw en Witteman mijn kant van het verhaal vertellen" (19:25).
Ik keek dus gisteravond naar P&W. Bijna het eerste wat ze zegt in de uitzending: "ik maak me wel zorgen maar niet over mijn baan". Dat zou de aanzet kunnen zijn van een interessant debat, maar het wordt de minuten daarna nooit echt duidelijk wáár ze zich precies zorgen over maakt. Zoals vaker is de voorbereiding bij P&W matig. De vragen lijken scherp, maar zijn het niet. Doorvragen is er niet bij.
Over hoe het gelopen is. Ze was euforisch over de eerste resultaten. "Dit was precies wat we hadden verwacht", zei ze, en dat bleek de belangrijkste motivatie te zijn geweest om het premature persbericht uit te sturen. Nee, als het omgekeerde was aangetoond, dan was er geen persbericht geweest. En ze kreeg natuurlijk veel onterechte kritiek, vooral boze mailtjes en ze werd persoonlijk aangevallen na dat persbericht. Mensen die dat doen zijn echter "high meat identifiers" - die worden dus agressief als je iets zegt over (hun) vlees eten.
En zo pareerde ze de terechte kritiek op haar onethisch en pseudo-wetenschappelijk handelen met de stelling die ze niet kon bewijzen: dat vleeseters hufters zijn. Je moet het lef maar hebben.
Pauw en Witteman gingen snel over naar het volgende onderwerp.
Dit artikel afdrukken
'Don't rub the stain' was het devies #stapelgate. Maar dat is veranderd. Vanavond naar P&W.... Mon 12 Sep 18:58 via web
en vervangt door de neutralere mededeling "Mag vanavond in Pauw en Witteman mijn kant van het verhaal vertellen" (19:25).
Ik keek dus gisteravond naar P&W. Bijna het eerste wat ze zegt in de uitzending: "ik maak me wel zorgen maar niet over mijn baan". Dat zou de aanzet kunnen zijn van een interessant debat, maar het wordt de minuten daarna nooit echt duidelijk wáár ze zich precies zorgen over maakt. Zoals vaker is de voorbereiding bij P&W matig. De vragen lijken scherp, maar zijn het niet. Doorvragen is er niet bij.
Over hoe het gelopen is. Ze was euforisch over de eerste resultaten. "Dit was precies wat we hadden verwacht", zei ze, en dat bleek de belangrijkste motivatie te zijn geweest om het premature persbericht uit te sturen. Nee, als het omgekeerde was aangetoond, dan was er geen persbericht geweest. En ze kreeg natuurlijk veel onterechte kritiek, vooral boze mailtjes en ze werd persoonlijk aangevallen na dat persbericht. Mensen die dat doen zijn echter "high meat identifiers" - die worden dus agressief als je iets zegt over (hun) vlees eten.
En zo pareerde ze de terechte kritiek op haar onethisch en pseudo-wetenschappelijk handelen met de stelling die ze niet kon bewijzen: dat vleeseters hufters zijn. Je moet het lef maar hebben.
Pauw en Witteman gingen snel over naar het volgende onderwerp.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_480_289_84_s_c1.jpg)
Robin, ik kan niet zeggen dat ik er niet heel hard om heb moeten lachen. Zo'n samenloop van ongelukken kun je niet verzinnen. Dat moet, zoals blijkt, gewoon gebeuren.
Ja, nee, ik snapte het wel hoor. ;-)
En nu maakt GeenStijl er een heel diefstal-artikel van.
Oh dear.
Robin, ik vermoed dat je je claim rustig bij de Radboud Universiteit of de KUB kunt indienen.
En ik bedoel natuurlijk: je maakt prachtige foto's!
Om het dossier over deze uitzending compleet te houden: een een vernietigende recensie door de TV-dokter.
"Geen wonder dat ze gebruikt worden", zegt Dick.
Ja, leuk. Iedereen mag mijn foto's gebruiken, maar dan wel met bronvermelding. En als dat je al teveel moeite is, dan ben je in mijn ogen pas echt een asociale hufter. Ik maak het dagelijks mee, dat moet gezegd, maar het blijft diefstal en ik blijf het hufterig vinden.