Het is een verrassing voor de Britse journalist Ben McPartland. Hij woont al jaren in Parijs, als correspondent van The Local, en weet precies wat hij in zijn kaasfondue wil: Beaufort, een halfharde kaas uit de Haute-Savoie.

Maar de kaasverkoper weigert zíjn Beaufort te verkopen als grondstof voor fondue. Bij het smelten van de kaas verdwijnen de subtiele aroma’s, die de Beaufort kenmerken. En dat mag zijn zuivel niet overkomen. Die heeft twee jaar liggen rijpen, ‘affineren’ noemen kaasverkopers dat, om zijn speciale geur en smaak te verkrijgen. De gewone kaasmakers uit de bergen nemen die moeite niet meer, omdat de naam Beaufort toch wel verkoopt.

Voor fondue, zegt de verkoper, moest McPartland maar fabriekskaas kopen.

Wanneer McPartland met zijn hand op zijn hart belooft dat hij de kaas niet voor fondue zal gebruiken mag hij 2 ons meenemen. Naar eigen zeggen houdt hij woord, maar hij zet het verhaal wel op Twitter. Daar komt het tot een rel. Menigeen geeft McPartland gelijk, anderen nemen het op voor de verkoper. De meestal serieuze krant Le Monde wijdt een pagina aan de Beaufort-bonje en de Franse ambassadeur in Zweden verklaart dat hij ‘voor beide standpunten begrip kan hebben.’ Britse kranten spreken inmiddels van een ’fonduegate’

Het laatste dat is vernomen van McPartland is een tweet uit de Eurostar naar Londen. Hij heeft de omstreden kaas verstopt in een kinderwagen, omdat particulieren de kaas officieel niet in mogen voeren in zijn vaderland. ‘Op weg naar Engeland om het woord van Beaufort te spreken tot de Cheddites,’ twittert hij. ‘Cheddites’ is een spottende benaming voor Cheddar-eters. Cheddar is een fabriekskaas die overal ter wereld gemaakt wordt.




Dit artikel afdrukken