Een belangrijke reden voor de obesitasepidemie in Westerse landen is dat steeds minder kinderen gaan sporten en vaak televisie kijken. TV kijken kan leiden tot gewichtstoename doordat kinderen minder bewegen maar ook doordat ze voedselreclames zien. Eerder onderzoek laat zien dat veel reclames gericht op kinderen en jongeren gaat over voedsel met veel calorieën, zoals snoep, ijs, fris of koekjes. Kinderen zijn gevoelig voor media-invloeden. Dit is de allereerste studie ooit die bij kinderen heeft onderzocht of ze meer gaan eten door voedselcommercials terwijl ze TV kijken.
Meisjes snoepen minder dan jongens
In het onderzoek hebben we 120 kinderen (uit groep 3-6 van de basisschool) een uur lang individueel naar een film laten kijken (March of the Pinguins). De film werd onderbroken door twee reclameblokken, met ieder vijf reclames. De helft van de kinderen kreeg voedselreclames en neutrale reclames te zien, de andere helft van de kinderen zag alleen neutrale reclames. De voedselreclames waren: Verkade koekjes, Haribo, McDonald, Dr. Oetker muffins, Kentucky Fried Chicken en Dr. Oetker desert.Tijdens het filmkijken konden kinderen water drinken en stond een schaaltje met M&M’s op tafel. Uit de resultaten blijkt dat jongens meer M&M’s eten (1,5 keer zo veel) als ze voedselreclames hebben gezien.
Hoe zit dat?
Er zijn een paar verklaringen voor de verschillen tussen jongens en meisjes. Allereerst kunnen jongens gevoeliger zijn voor voedselprikkels en daardoor meer gaan eten. Een andere verklaring is dat jongens minder controle hebben om hun impulsen te beheersen. Verder is het mogelijk dat meisjes hun eetneigingen bij het zien van voedselreclames onderdrukken bijvoorbeeld omdat ze aan de lijn doen. Jongens figureren vaker in voedselreclames gericht op kinderen en ze hebben daarin ook meestal de belangrijkste rol.
Preventie
Vervolgonderzoek zal zich richten op de effecten van reclames gericht op volwassenen, reclame voor lightproducten en de invloed van ouders op gevoeligheid van kinderen voor reclame.
Onderzoekster Doeschka Anschutz: “Als we ook hier een direct gevolg van reclame vinden, dan heeft dat belangrijke consequenties voor beleid. We hebben hiermee duidelijk aangetoond dat kinderen door het kijken naar reclame honger krijgen – en indien snackvoedsel voorradig is – zullen ze gaan eten.
Dit is de titel van het te verschijnen artikel: The side-effects of television food commercials on concurrent non-advertised sweet snack food intake in young children.Doeschka J. Anschutz, Rutger C.M.E. Engels, Tatjana van Strien, American Journal of Clinical Nutrition
Bron: Persbericht Radboud Universiteit Nijmegen
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wat mij verbaasde in het onderzoek is dat er geen keuze was, het was M&Ms;of niets. Ik zou toch zeker een bak pringles en een bak komkommer of radijs erbij hebben gezet. Dat had ik interessanter gevonden.
Als ik het goed begrijp waren de bewuste reclames niet eens op kinderen (niet ouder en niet jonger dan 7 jaar) gericht, en gingen de jongens evengoed méér M&M;'s eten.
De hele FNLI discussie heeft dus weinig met het onderwerp te maken.
Maar als we het hier toch over hebben... ik heb begrepen dat de fabrikant van M&M;'s er zelf vrijwillig voor heeft gekozen om geen reclame te richten op kinderen tot 12 jaar. Lovenswaardig!
En dan zijn er nog de ouders van kinderen (ouder of jonger dan 7 jaar) die een verantwoordelijkheid hebben en hun kinderen geen grote bak M&M;'s zouden moeten voorzetten. Een klein zakje bij uitzondering, zou ik zeggen.
Precies Dick, onder het motto 'zelfregulering door het bedrijfsleven is effectief beleid' staat de overheid toe dat een partij als FNLI een dergelijke code opstelt. De regering laat zich dus graag vrijwillig neppen ;-)
Behalve de voedingstuinbouw staat gelukkig ook de Consumentenbond zeer kritisch tegenover deze concept reclamecode, dus zo makkelijk komen ze er niet van af... Maar uiteindelijk blijft het laatste woord natuurlijk aan overheid en Reclamecode commissie.
Fabianne, om het dus ff goed op scherp te zetten, jij beweert dat de FNLI (de bond van pakjes, bakjes en zakjes-merken) een code voorstelt die het publiek en de regering nept?
In werkelijkheid gaan ze voor reclame op kinderen van 7+ waar hun doelgroep ligt. Ze doen alleen alsof ze zich beperken door te zeggen dat ze kinderen van 7- niet meer met reclame willen bestoken.
Ze draaien dus gewoon de min en de plus om. Mensen die kunnen rekenen trappen daar niet in. Maar ja, het onderwijs van tegenwoordig he ;-)
Dit onderzoek laat zien dat het eetgedrag van kinderen, even los van het feit of dit bij jongens of meisjes meer het geval is, wel degelijk beinvloed worden door reclame. De overheid zegt de pas verschenen nota overgewicht dat het bedrijfsleven verantwoordelijkheid moet nemen in het inperken van reclame van ongezonde levensmiddelen gericht op kinderen. De FNLI heeft een concept Reclame Code opgesteld (al een hele tijd geleden), waarin ze weliswaar een leeftijdsgrens stellen: geen reclame-uitingen toegestaan gericht op kinderen jonger dan 7. Een vrij lage grens, waarom niet 10 of 12 jaar? Bovendien wordt geen enkel onderscheid gemaakt tussen gezonde of ongezonde levensmiddelen. Waarom zou er geen reclame meer gemaakt worden voor gezonde voedingsmiddelen? Dit zou juist kunnen bijdragen aan het verhogen van de nu nog veel te lage consumptie van kinderen van bv. groente, fruit en volkoren graanproducten. De FNLI wil hier echter niks van weten, natuurlijk omdat ze geen verdeeldheid willen binnen hun achterban. Het is te hopen dat de Reclamecodecommissie wel voor het belang van kinderen kiest en hier niet mee akkoord gaat.