Het is lastig een paard in de wei als koe te vermommen, maar als je het vlees ervan fijnmaalt is het onderscheid veel moeilijker te maken. Hetzelfde geldt voor alle grondstoffen die vermalen, verpulverd, fijngemaakt of geperst worden. Wit poeder ziet er immers uit als wit poeder en kan gemakkelijk met ander wit poeder gemengd worden.

In vrijwel alle gevallen van voedselfraude speelt economisch gewin een rol. Hoe meer winst er te behalen valt door een ingrediënt te vervangen of aan te vullen met een goedkoop vulmiddel, des te groter het risico dat iemand er een slaatje uit probeert te slaan. Naarmate de prijs van een vermalen grondstof oploopt, ontstaat naast de gelegenheid ook het motief voor voedselfraude.

Als het echter technisch te ingewikkeld of kostbaar is een substituut te maken, ligt frauderen veel minder voor de hand. Het is waarschijnlijk nooit de bedoeling van fraudeurs om de volksgezondheid in gevaar te brengen; de fraudeur blijft immers het liefst buiten beeld en heeft er belang bij dat zijn spel zo lang mogelijk kan doorgaan. Helaas gaat het nogal eens mis. Dat is meestal de aanleiding dat we erachter moeten komen dat er met de ingrediënten van ons voedsel geknoeid is.

Markus Lipp beheert de database van de NGO US Pharmacopeia waarin alle voedselschandalen en -fraudes ter wereld vastgelegd worden. Hij stelt dat het er bij voedselfraude om gaat de zwakste schakel in de voedselketen te achterhalen. Met ingrediënten in de vorm van poeders, (fruit)pasta's en olieën is het risico het grootst, meldt FoodNavigator.
Dit artikel afdrukken