1 min
Wat is natuur en wat moeten natuurbeschermers doen? Voor Rob Bijlsma horen ook vliegtuigen op kilometers hoogte bij 'natuur'.
De tijd verstrijkt, steeds sneller. Ik dobber al ruim een halve eeuw op de golven van de natuur. Voor de goede orde: die natuur omvat voor mij alles wat leeft en dood is, dus niet alleen proteïneblobs in gevleugelde vorm, maar ook ongewervelden, gesteente, dorpen en steden, industriegebieden, wegen, gifbelten, met radioactief materiaal besmette werelddelen, ja, zelfs mensen en hun vliegtuigen op kilometers hoogte.
Alles en iedereen wordt bewoond door planten, dieren, schimmels, bacteriën of virussen. Overal vinden organismen een leefomgeving waar ze wel of niet gedijen. De hopeloze discussie over wat natuur is, en óf er nog wel natuur is, gaat dus volledig aan me voorbij. (Dat ik sommige habitats op aarde liever mijd, namelijk die gevuld met mensen, is een persoonlijke gekte die niets van doen heeft met biologie. Net zoals ik de wél door mij gefrequenteerde gebieden natuur noem.)
Bij de foto. Terwijl de natuurbeherende instanties hun uiterste best doen ‘hun’ natuurgebieden tot op de centimeter te bedisselen – dit mag wel, dat niet – neemt de natuur het heft in eigen hand. Dat laat de Amerikaanse vogelkers zien. Ondanks een eeuw vol uitroeipogingen heeft deze uitheemse kleine boom in heel Europa voet aan de grond gekregen. De boom heeft zich soepel genesteld in zijn nieuwe omgeving en is onderdeel geworden van het lokale bossysteem. Qua insectenrijkdom doet deze exoot niet meer onder voor inheemse verwante Prunus-soorten. De beherende instanties, die posters maken waarop achterbakse exoten staan afgebeeld die moeten worden uitgeroeid, zijn tevens grote voorstanders van bosbegrazing, een probaat middel om exoten à la Amerikaanse vogelkers optimaal te verspreiden.
Wie de moeite neemt in de nazomer de koeienflatsen in het terrein van dichtbij te bekijken zal opvallen dat die uitpuilen van de pitten van Amerikaanse vogelkers: het betere kiembed, compleet met bemesting (Berkenheuvel, 14 juli 2020).
Dit artikel afdrukken
Alles en iedereen wordt bewoond door planten, dieren, schimmels, bacteriën of virussen. Overal vinden organismen een leefomgeving waar ze wel of niet gedijen. De hopeloze discussie over wat natuur is, en óf er nog wel natuur is, gaat dus volledig aan me voorbij. (Dat ik sommige habitats op aarde liever mijd, namelijk die gevuld met mensen, is een persoonlijke gekte die niets van doen heeft met biologie. Net zoals ik de wél door mij gefrequenteerde gebieden natuur noem.)
Bij de foto. Terwijl de natuurbeherende instanties hun uiterste best doen ‘hun’ natuurgebieden tot op de centimeter te bedisselen – dit mag wel, dat niet – neemt de natuur het heft in eigen hand. Dat laat de Amerikaanse vogelkers zien. Ondanks een eeuw vol uitroeipogingen heeft deze uitheemse kleine boom in heel Europa voet aan de grond gekregen. De boom heeft zich soepel genesteld in zijn nieuwe omgeving en is onderdeel geworden van het lokale bossysteem. Qua insectenrijkdom doet deze exoot niet meer onder voor inheemse verwante Prunus-soorten. De beherende instanties, die posters maken waarop achterbakse exoten staan afgebeeld die moeten worden uitgeroeid, zijn tevens grote voorstanders van bosbegrazing, een probaat middel om exoten à la Amerikaanse vogelkers optimaal te verspreiden.
Wie de moeite neemt in de nazomer de koeienflatsen in het terrein van dichtbij te bekijken zal opvallen dat die uitpuilen van de pitten van Amerikaanse vogelkers: het betere kiembed, compleet met bemesting (Berkenheuvel, 14 juli 2020).
Rob Bijlsma is de auteur van:
Over de omgang met de nieuwe natuur in de Oostvaardersplassen toonde hij zich kritisch:
Over de omgang met de nieuwe natuur in de Oostvaardersplassen toonde hij zich kritisch:
In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dat doen lees je in De ontdekking van de ander.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jan-Peter, dat is per definitie logisch waar.
Het boeiende zit in de vraag wat natuurherstel is of verlies van natuur is - dat denk ik, zowel intuïtief als als logicus.
De vraag wat natuur is, is helemaal niet relevant. De vraag is zelfs polariserend. De vraag is welke keuze we willen maken. Jadav Payeng maakt een constructieve, een zorgende, een liefdevolle. Dat is een fijne natuur.
Wouter v.d. Weijden, ik zag zojuist deze tweet. Is dat natuur?
Nee, niet in de zin van wildernis in de zin van Henk Breman, maar wel als onderdeel van de hernaturerende hoop van Louise E.M. Vet.
De gedachten die we hebben fascineren. Ik hoop dat we dat vol kunnen houden.
Categoriseren is volgens mij een biologisch mechanisme dat noodzakelijk is voor overleving. Een tijger is gevaar, een forel is eten. Het is een erg sterk mechanisme dat zich op alle aspecten van het leven loslaat, ook als het niet productief is.
Maar categorieën zijn niet universeel. Wat betreft het plaatsen van de mens of de natuur in verschillende categorieën, dat gebeurt niet in elke samenleving. Met name volken die nog zeer traditioneel leven beschouwen de mens als onderdeel van de natuur. In onze cultuur zien we dat anders en plaatsen we de mens buiten of zelfs boven de natuur. Is dat omdat mensen in onze samenleving fundamenteel andere dingen doen, zoals olie raffineren tot kerosine? Of is het niets meer of minder dan een uitvloeisel van de verlichting, en dus gewoon het gangbare wereldbeeld in onze samenleving?
Als het komt doordat we fundamenteel andere dingen doen, dan zou het misschien makkelijker praten als we dat anders classificeren dan mens vs natuur. Dit omdat ten eerste veel mensen ook wel aanvoelen dat de mens ook een diersoort is en ten tweede omdat die classificatie per definitie leidt tot een afscheiding van de mens van de rest van de natuur. Resultaat van dat laatste is enorme spraakverwarring en verwachtingen zoals dat de mens de natuur moet beheren en beschermen. In onze gesegmenteerde samenleving wordt het nog erger, want verwachten we dat dat beschermen iemand anders' taak is, en niet onze. Dus iets als: wij zijn geen onderdeel van de natuur, de natuur moet beheer(s)t worden, natuurbeheer is een taak van een organisatie, dus uiteenvallende ecosystemen is niet mijn verantwoordelijkheid.
Misschien moeten we het dan hebben over industriële voortbrengselen vs natuur, hoewel zo'n categorisering waarschijnlijk ook tot begripsproblemen leidt.
Uiteindelijk Wouter, is het weer heel persoonlijk en gaat het om bij welke 'waarheid' je het prettigst voelt.