2 min
Eén van de doorslaggevende redenen voor het Verenigd Koninkrijk om uit de EU te stappen, was om weer in de eigen wateren op de eigen vis te kunnen vissen. Maar de brexit blijkt de Britse vis bepaald geen goed gedaan te hebben. De helft van de 10 belangrijkste Britse vispopulaties bevindt zich in een 'diep zorgwekkende staat'.
Eerder deze week bracht de internationaal opererende NGO Oceana een nieuw rapport uit over de Britse visbestanden. Het roept een dramatisch beeld op. Van de 10 voor Groot-Brittannië belangrijkste visbestanden voor de helft ofwel overbevist ofwel kritisch laag in aantal, aldus The Guardian.
De Noordoost-Atlantische makreel, Noordoost-Atlantische blauwe wijting, Noordzee zeeduivel, Noordzee kabeljauw en Oost-Engelse koningsschelpen zijn overbevist of kritiek laag qua populatieomvang. Noordzeeharing, schelvis, wijting, koolvis en langoustines hebben wel een gezonde omvang en worden duurzaam bevist.
Het rapport keek naar in totaal 104 vispopulaties, waaronder de meeste commerciële visbestanden van het Verenigd Koninkrijk. Een derde (34%) wordt overbevist en slechts 45% wordt duurzaam bevist. Over de overige 21% kon geen uitspraak worden gedaan vanwege een gebrek aan gegevens. Minder dan de helft van de vispopulaties (41%) had een gezonde omvang en van een kwart had de omvang een kritisch laagtepunt bereikt. Ook hier ontbraken gegevens over de rest van de visbestanden.
Met het rapport wil Oceana een op bewijs gebaseerde momentopname bieden van de status van de visbestanden in het Verenigd Koninkrijk sinds het land de EU en het gemeenschappelijk visserijbeleid heeft verlaten. Vanaf januari 2021 is het Verenigd Koninkrijk verantwoordelijk voor het vaststellen van de totaal toegestane vangstlimieten in zijn eigen wateren. Dat gebeurt in principe op basis van de wetenschappelijke adviezen over limieten van ICES (International Council for the Exploration of the Sea), die ook voor de EU als uitgangspunt gelden, maar waar al jaren flink veel gedoe over is. Op Foodlog stelden we de bij voorbaat mislukte onderhandelingen van de North-East Atlantic Fisheries Commission (NEAFC) al eens aan de kaak.
Volgens Oceana-topman Hugh Fearnley-Whittingstall is dé oorzaak van de achteruitgang "de roekeloze gewoonte van afgelopen decennia om nog eens 20% meer toe te voegen om de vissers tevreden te stellen." En dan niet de kleine kustvissers, die bijna 80% van de Britse vloot uitmaken en maar 3% van de quota opvissen, maar de industriële vissers. "Onze regering moet vandaag actie ondernemen om te voorkomen dat het Verenigd Koninkrijk zijn vis verliest en zijn zeeën uitput," door duurzame vangstlimieten vast te stellen. Zes visbestanden die in 2020 nog een gezonde omvang hadden, zijn inmiddels kritiek laag.
Hugo Tagholm, directeur en vicepresident van de Britse tak van Oceana, gaat nog een stap verder en beschuldigt de Britse regering ervan wetenschappelijke inzichten te negeren. "Onze regering beweert te streven naar een 'gouden standaard' in visserijbeheer, maar we hebben die nog niet bereikt. Het is tijd voor het Verenigd Koninkrijk om politiek leiderschap te tonen en zich te verbinden aan vangstlimieten in overeenstemming met de wetenschap en een schone en ambitieuze strategie om overbevissing te beëindigen." Voor 3 van de meest overbeviste visbestanden (Keltische Zee-kabeljauw, kabeljauw in het Westen van Schotland en wijting in de Ierse Zee) adviseert ICES inmiddels een totaal vangstverbod. Oceana wijst erop dat áls er wetenschappelijk onderbouwde vangstlimieten werden vastgesteld, die visbestanden in de jaren 2020-2023 ook daadwerkelijk herstel hebben laten zien.
'Duidelijke breuk'
Het Britse ministerie van Environment, Food and Rural Affairs zegt in een reactie dat er afgelopen zomer een reeks hervormingen is aangekondigd, die een "duidelijke breuk betekenen met het verouderde EU-gemeenschappelijk visserijbeleid en die zullen zorgen voor een winstgevende visserijsector gebaseerd op duurzame visbestanden en een gezonde mariene omgeving voor de toekomst". Uiteraard is het de prioriteit van het ministerie bij het onderhandelen en vaststellen van visquota een duurzaam visserijbeheer, maar natuurlijk ook "het beschermen van waardevolle vismogelijkheden voor de Britse industrie."
Dit artikel afdrukken
De Noordoost-Atlantische makreel, Noordoost-Atlantische blauwe wijting, Noordzee zeeduivel, Noordzee kabeljauw en Oost-Engelse koningsschelpen zijn overbevist of kritiek laag qua populatieomvang. Noordzeeharing, schelvis, wijting, koolvis en langoustines hebben wel een gezonde omvang en worden duurzaam bevist.
Het rapport keek naar in totaal 104 vispopulaties, waaronder de meeste commerciële visbestanden van het Verenigd Koninkrijk. Een derde (34%) wordt overbevist en slechts 45% wordt duurzaam bevist. Over de overige 21% kon geen uitspraak worden gedaan vanwege een gebrek aan gegevens. Minder dan de helft van de vispopulaties (41%) had een gezonde omvang en van een kwart had de omvang een kritisch laagtepunt bereikt. Ook hier ontbraken gegevens over de rest van de visbestanden.
Zes visbestanden die in 2020 nog een gezonde omvang hadden, zijn inmiddels kritiek laag. Niet de kleine kustvissers, die bijna 80% van de Britse vloot uitmaken en maar 3% van de quota opvissen, maar de industriële vissers creëren het probleemBij voorbaat mislukte onderhandelingen
Met het rapport wil Oceana een op bewijs gebaseerde momentopname bieden van de status van de visbestanden in het Verenigd Koninkrijk sinds het land de EU en het gemeenschappelijk visserijbeleid heeft verlaten. Vanaf januari 2021 is het Verenigd Koninkrijk verantwoordelijk voor het vaststellen van de totaal toegestane vangstlimieten in zijn eigen wateren. Dat gebeurt in principe op basis van de wetenschappelijke adviezen over limieten van ICES (International Council for the Exploration of the Sea), die ook voor de EU als uitgangspunt gelden, maar waar al jaren flink veel gedoe over is. Op Foodlog stelden we de bij voorbaat mislukte onderhandelingen van de North-East Atlantic Fisheries Commission (NEAFC) al eens aan de kaak.
Volgens Oceana-topman Hugh Fearnley-Whittingstall is dé oorzaak van de achteruitgang "de roekeloze gewoonte van afgelopen decennia om nog eens 20% meer toe te voegen om de vissers tevreden te stellen." En dan niet de kleine kustvissers, die bijna 80% van de Britse vloot uitmaken en maar 3% van de quota opvissen, maar de industriële vissers. "Onze regering moet vandaag actie ondernemen om te voorkomen dat het Verenigd Koninkrijk zijn vis verliest en zijn zeeën uitput," door duurzame vangstlimieten vast te stellen. Zes visbestanden die in 2020 nog een gezonde omvang hadden, zijn inmiddels kritiek laag.
Hugo Tagholm, directeur en vicepresident van de Britse tak van Oceana, gaat nog een stap verder en beschuldigt de Britse regering ervan wetenschappelijke inzichten te negeren. "Onze regering beweert te streven naar een 'gouden standaard' in visserijbeheer, maar we hebben die nog niet bereikt. Het is tijd voor het Verenigd Koninkrijk om politiek leiderschap te tonen en zich te verbinden aan vangstlimieten in overeenstemming met de wetenschap en een schone en ambitieuze strategie om overbevissing te beëindigen." Voor 3 van de meest overbeviste visbestanden (Keltische Zee-kabeljauw, kabeljauw in het Westen van Schotland en wijting in de Ierse Zee) adviseert ICES inmiddels een totaal vangstverbod. Oceana wijst erop dat áls er wetenschappelijk onderbouwde vangstlimieten werden vastgesteld, die visbestanden in de jaren 2020-2023 ook daadwerkelijk herstel hebben laten zien.
'Duidelijke breuk'
Het Britse ministerie van Environment, Food and Rural Affairs zegt in een reactie dat er afgelopen zomer een reeks hervormingen is aangekondigd, die een "duidelijke breuk betekenen met het verouderde EU-gemeenschappelijk visserijbeleid en die zullen zorgen voor een winstgevende visserijsector gebaseerd op duurzame visbestanden en een gezonde mariene omgeving voor de toekomst". Uiteraard is het de prioriteit van het ministerie bij het onderhandelen en vaststellen van visquota een duurzaam visserijbeheer, maar natuurlijk ook "het beschermen van waardevolle vismogelijkheden voor de Britse industrie."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Oceana is een milieuorganisatie en zij waarschuwen. Ze baseren hun rapport op gegevens van ICES en in die zin kloppen hun beweringen. Het is met iedere belangenorganisatie (of dat nu milieuorganisaties of vissers zijn) vaak wel zo dat niet het hele verhaal wordt verteld. Oceana zal de nadruk leggen op visbestanden waar het niet goed mee gaat. Een visser wil liever vertellen waar het wel goed mee gaat. Willem Ment beweert dat makreel MSC gecertifeerd is. Dat is NIET zo. Omdat het niet lukt om afspraken te maken over de verdeling van de vangstrechten heeft de visserij het keurmerk verloren. Dat is ook het geval bij het hele grote Atlanto Scandische haringbestand en blauwe wijting. Die vissoorten worden nu drie overbevist omdat de individuele landen zich zelf een quotum toekennen. Gelukkig kan het makreelbestand die visserijdruk tot nu toe aan, maar er is een groot risico voor de toekomst.
Christien Absil, ben jij het eens met Willem?
Ik moet mijn commentaar aanpassen: we slaan er niet eens een slag naar, laat staan wetenschappelijk. We doen maar wat omdat we ergens in geloven.
Veel beweringen zijn gestoeld op geloofs-overtuigingen.
Het zoveelste onzinverhaal van een ngo, waarvan je niet wilt weten waar de sponsorgelden en donaties vandaan komen. Er is voor sommige soorten zelfs sprake van onderbevissing omdat de vissers geen kans zien om het quotum optimaal te benutten. Maar stel je voor dat je als journalist tegen het heersende narratief ingaat. Dan loop je het risico je baan kwijt te raken. En wat doet een Amerikaanse ngo hier in Europese wateren? Makreel in de Noordoost Atl. Oceaan is nog steeds MSC-gecertificeerd. Ik meen dat er 2,7 miljoen ton rondzwemt. Dat was een paar jaar geleden zelfs meer dan 5 miljoen. Toen was er sprake van onderbevissing (lees je natuurlijk nooit in de reguliere media. Stel je voor?). Van pelagische bestanden als makreel, haring en blauwe wijting (is er ook in overvloed) wordt tussen de 15 en 20 procent van het totale bestand gereserveerd voor quota. Er blijft dus genoeg over om voor nakomelingen te zorgen of om als voedsel te dienen voor predatoren. Ik ben in juli aan de oostkust van Schotland geweest en ook nog zeven dagen op Shetland. De Schotse vissers (flyshooters, twinriggers en enkelvoudige trawlvissers) weten zich geen raad om zeeduivel (monkfish) te vermijden. Ze zijn in april al overgeschakeld van twinriggen op een enkelvoudige trawl. Dan vangen ze namelijk minder zeeduivel. Aan schelvis al helemaal geen gebrek en ook kabeljauw is een mega-probleem. Die kunnen ze ook maar moeilijk ontwijken. Ik weet niet waar Oceana haar info vandaan haalt, maar dat het erg gekleurd is, staat wel vast. Inmiddels hebben we veel meer ngo's dan ministeries en allemaal zijn ze vastberaden om de burger met onheilstijdingen op te zadelen. Een kijkje nemen in de visserijsector en gesprekken voeren met vissers en wetenschappers geven een totaal ander beeld. Oh ja, de vloten van Ierland, Nederland, Denemarken (iets minder) en Frankrijk zijn al behoorlijk uitgeperst. Vooral die van Nederland en Ierland. Maar ik garandeer u, dat de bestanden tong en schol zich in de zuidelijke Noordzee niet meer zullen herstellen als gevolg van de impact van windturbines. Die zijn een drama voor het mariene milieu. Onthou wat ik hier schrijf. Oh ja, wat is industriële visserij? En wat is daar mis mee? Maar ik zie graag een omschrijving van industriële visserij. In de jaren zeventig en tachtig werd de visserij op lodde, zandaal en sprot door Deense en vooral Noorse (en een enkele Schotse) vismeeltrawlers industrievisserij genoemd. De vangst ging namelijk naar een vismeelfabriek, daar kwam geen mensenhand aan te pas. Volledig geautomatiseerd. Een visverwerkingsfabriek is iets anders. Daar wordt vis voor menselijke consumptie verwerkt. Maar ik ben benieuwd naar de uitleg ten aanzien van industriële visserij. gr. Willem Ment den Heijer (freelance-onderzoeker op zee)
Met andere woorden Eric Jan, we slaan er een slag naar.Een 'wetenschappelijke' slag.