2 min
Eén van de doorslaggevende redenen voor het Verenigd Koninkrijk om uit de EU te stappen, was om weer in de eigen wateren op de eigen vis te kunnen vissen. Maar de brexit blijkt de Britse vis bepaald geen goed gedaan te hebben. De helft van de 10 belangrijkste Britse vispopulaties bevindt zich in een 'diep zorgwekkende staat'.
Eerder deze week bracht de internationaal opererende NGO Oceana een nieuw rapport uit over de Britse visbestanden. Het roept een dramatisch beeld op. Van de 10 voor Groot-Brittannië belangrijkste visbestanden voor de helft ofwel overbevist ofwel kritisch laag in aantal, aldus The Guardian.
De Noordoost-Atlantische makreel, Noordoost-Atlantische blauwe wijting, Noordzee zeeduivel, Noordzee kabeljauw en Oost-Engelse koningsschelpen zijn overbevist of kritiek laag qua populatieomvang. Noordzeeharing, schelvis, wijting, koolvis en langoustines hebben wel een gezonde omvang en worden duurzaam bevist.
Het rapport keek naar in totaal 104 vispopulaties, waaronder de meeste commerciële visbestanden van het Verenigd Koninkrijk. Een derde (34%) wordt overbevist en slechts 45% wordt duurzaam bevist. Over de overige 21% kon geen uitspraak worden gedaan vanwege een gebrek aan gegevens. Minder dan de helft van de vispopulaties (41%) had een gezonde omvang en van een kwart had de omvang een kritisch laagtepunt bereikt. Ook hier ontbraken gegevens over de rest van de visbestanden.
Met het rapport wil Oceana een op bewijs gebaseerde momentopname bieden van de status van de visbestanden in het Verenigd Koninkrijk sinds het land de EU en het gemeenschappelijk visserijbeleid heeft verlaten. Vanaf januari 2021 is het Verenigd Koninkrijk verantwoordelijk voor het vaststellen van de totaal toegestane vangstlimieten in zijn eigen wateren. Dat gebeurt in principe op basis van de wetenschappelijke adviezen over limieten van ICES (International Council for the Exploration of the Sea), die ook voor de EU als uitgangspunt gelden, maar waar al jaren flink veel gedoe over is. Op Foodlog stelden we de bij voorbaat mislukte onderhandelingen van de North-East Atlantic Fisheries Commission (NEAFC) al eens aan de kaak.
Volgens Oceana-topman Hugh Fearnley-Whittingstall is dé oorzaak van de achteruitgang "de roekeloze gewoonte van afgelopen decennia om nog eens 20% meer toe te voegen om de vissers tevreden te stellen." En dan niet de kleine kustvissers, die bijna 80% van de Britse vloot uitmaken en maar 3% van de quota opvissen, maar de industriële vissers. "Onze regering moet vandaag actie ondernemen om te voorkomen dat het Verenigd Koninkrijk zijn vis verliest en zijn zeeën uitput," door duurzame vangstlimieten vast te stellen. Zes visbestanden die in 2020 nog een gezonde omvang hadden, zijn inmiddels kritiek laag.
Hugo Tagholm, directeur en vicepresident van de Britse tak van Oceana, gaat nog een stap verder en beschuldigt de Britse regering ervan wetenschappelijke inzichten te negeren. "Onze regering beweert te streven naar een 'gouden standaard' in visserijbeheer, maar we hebben die nog niet bereikt. Het is tijd voor het Verenigd Koninkrijk om politiek leiderschap te tonen en zich te verbinden aan vangstlimieten in overeenstemming met de wetenschap en een schone en ambitieuze strategie om overbevissing te beëindigen." Voor 3 van de meest overbeviste visbestanden (Keltische Zee-kabeljauw, kabeljauw in het Westen van Schotland en wijting in de Ierse Zee) adviseert ICES inmiddels een totaal vangstverbod. Oceana wijst erop dat áls er wetenschappelijk onderbouwde vangstlimieten werden vastgesteld, die visbestanden in de jaren 2020-2023 ook daadwerkelijk herstel hebben laten zien.
'Duidelijke breuk'
Het Britse ministerie van Environment, Food and Rural Affairs zegt in een reactie dat er afgelopen zomer een reeks hervormingen is aangekondigd, die een "duidelijke breuk betekenen met het verouderde EU-gemeenschappelijk visserijbeleid en die zullen zorgen voor een winstgevende visserijsector gebaseerd op duurzame visbestanden en een gezonde mariene omgeving voor de toekomst". Uiteraard is het de prioriteit van het ministerie bij het onderhandelen en vaststellen van visquota een duurzaam visserijbeheer, maar natuurlijk ook "het beschermen van waardevolle vismogelijkheden voor de Britse industrie."
Dit artikel afdrukken
De Noordoost-Atlantische makreel, Noordoost-Atlantische blauwe wijting, Noordzee zeeduivel, Noordzee kabeljauw en Oost-Engelse koningsschelpen zijn overbevist of kritiek laag qua populatieomvang. Noordzeeharing, schelvis, wijting, koolvis en langoustines hebben wel een gezonde omvang en worden duurzaam bevist.
Het rapport keek naar in totaal 104 vispopulaties, waaronder de meeste commerciële visbestanden van het Verenigd Koninkrijk. Een derde (34%) wordt overbevist en slechts 45% wordt duurzaam bevist. Over de overige 21% kon geen uitspraak worden gedaan vanwege een gebrek aan gegevens. Minder dan de helft van de vispopulaties (41%) had een gezonde omvang en van een kwart had de omvang een kritisch laagtepunt bereikt. Ook hier ontbraken gegevens over de rest van de visbestanden.
Zes visbestanden die in 2020 nog een gezonde omvang hadden, zijn inmiddels kritiek laag. Niet de kleine kustvissers, die bijna 80% van de Britse vloot uitmaken en maar 3% van de quota opvissen, maar de industriële vissers creëren het probleemBij voorbaat mislukte onderhandelingen
Met het rapport wil Oceana een op bewijs gebaseerde momentopname bieden van de status van de visbestanden in het Verenigd Koninkrijk sinds het land de EU en het gemeenschappelijk visserijbeleid heeft verlaten. Vanaf januari 2021 is het Verenigd Koninkrijk verantwoordelijk voor het vaststellen van de totaal toegestane vangstlimieten in zijn eigen wateren. Dat gebeurt in principe op basis van de wetenschappelijke adviezen over limieten van ICES (International Council for the Exploration of the Sea), die ook voor de EU als uitgangspunt gelden, maar waar al jaren flink veel gedoe over is. Op Foodlog stelden we de bij voorbaat mislukte onderhandelingen van de North-East Atlantic Fisheries Commission (NEAFC) al eens aan de kaak.
Volgens Oceana-topman Hugh Fearnley-Whittingstall is dé oorzaak van de achteruitgang "de roekeloze gewoonte van afgelopen decennia om nog eens 20% meer toe te voegen om de vissers tevreden te stellen." En dan niet de kleine kustvissers, die bijna 80% van de Britse vloot uitmaken en maar 3% van de quota opvissen, maar de industriële vissers. "Onze regering moet vandaag actie ondernemen om te voorkomen dat het Verenigd Koninkrijk zijn vis verliest en zijn zeeën uitput," door duurzame vangstlimieten vast te stellen. Zes visbestanden die in 2020 nog een gezonde omvang hadden, zijn inmiddels kritiek laag.
Hugo Tagholm, directeur en vicepresident van de Britse tak van Oceana, gaat nog een stap verder en beschuldigt de Britse regering ervan wetenschappelijke inzichten te negeren. "Onze regering beweert te streven naar een 'gouden standaard' in visserijbeheer, maar we hebben die nog niet bereikt. Het is tijd voor het Verenigd Koninkrijk om politiek leiderschap te tonen en zich te verbinden aan vangstlimieten in overeenstemming met de wetenschap en een schone en ambitieuze strategie om overbevissing te beëindigen." Voor 3 van de meest overbeviste visbestanden (Keltische Zee-kabeljauw, kabeljauw in het Westen van Schotland en wijting in de Ierse Zee) adviseert ICES inmiddels een totaal vangstverbod. Oceana wijst erop dat áls er wetenschappelijk onderbouwde vangstlimieten werden vastgesteld, die visbestanden in de jaren 2020-2023 ook daadwerkelijk herstel hebben laten zien.
'Duidelijke breuk'
Het Britse ministerie van Environment, Food and Rural Affairs zegt in een reactie dat er afgelopen zomer een reeks hervormingen is aangekondigd, die een "duidelijke breuk betekenen met het verouderde EU-gemeenschappelijk visserijbeleid en die zullen zorgen voor een winstgevende visserijsector gebaseerd op duurzame visbestanden en een gezonde mariene omgeving voor de toekomst". Uiteraard is het de prioriteit van het ministerie bij het onderhandelen en vaststellen van visquota een duurzaam visserijbeheer, maar natuurlijk ook "het beschermen van waardevolle vismogelijkheden voor de Britse industrie."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nog een laatste reactie om nuances aan te brengen in de bij ngo's zo populaire onheilstijdingen (angst verkoopt goed, kijk maar naar het klimaatverhaal). Grote hoeveelheden makreel zijn dit jaar door Noorse pelagische trawlers aangevoerd bij vismeelfabrieken. De vismeelprijs overstijgt zowat de prijs voor consumptiemakreel. Omdat er zoveel vis gekweekt wordt, die toch nog een beetje vissig moet smaken (want het is voornamelijk plantaardig voedsel dat enorm gemanipuleerd is), krijgen de vissers bij vismeelfabrieken goede prijzen. Zelfs haring die net niet voldeed aan de kwaliteit van maatjesharing is in juni en juli in de vismeelfabriek terecht gekomen. Kweekvis, met name kweekzalm is verre van gezond (komt er bij mij niet meer in na een bezoek aan een kwekerij op de Shetlandeilanden twintig jaar geleden). Er wordt gerotzooid met het voer waardoor de kweekvis een groeistuip doormaakt die normaliter jaren duurt. En verder leveren de vismeelfabrieken grondstoffen aan de productie van visoliepilletjes, die moeten toch wel een beetje Omega-3 vetzuren bevatten. En verder weet iedereen hier dat synthetische vitaminepillen en supplementen een drama zijn voor ons lichaam. Vandaar dat er zoveel mensen rondlopen met mankementen die weer 'opgelost' moeten worden met medicijnen. Wat dat betreft is de samenwerking tussen de voedingsmiddelenindustrie en Big Pharma excellent. Er wordt ontzettend veel verdiend aan ongezondheid, dus houden die twee sectoren elkaar goed op de been met goedkeuring van de WHO, het RIVM en onze Overheid. Onbetrouwbare instanties en overheden houden mij scherp. Er komt geen prik maar ook geen medicijn in mijn lijf. Veel succes allemaal. Willem M. den Heijer - zeezwemmer
Ja, absurd dus dat wanneer drie landen zich niet aan de afspraken houden de overige landen hun duurzaamheidslabel niet meer mogen gebruiken. Te gek voor woorden want er zwemt nog steeds veel makreel rond. Nu is het OCEANA, die met een onheilstijding op de proppen komt, volgende maand is het Greenpeace, de maand erop is het WNF aan de beurt, en zo kan ik nog even doorgaan. Deze ngo's spreken geen vissers, want stel je voor dat ze een nuance aanbrengen in hun angstboodschappen (vooraleer bedoeld om de stroom aan donatiegeld op peil te houden). Ze filteren/fileren de rapporten van ICES zodanig dat ze er met een klinkende onheilstijding vandoor kunnen gaan. Natuurlijk zullen vissers ook niet rap toegeven dat het slecht gaat, maar de laatste jaren zeggen ze dat toevallig wel. Terwijl de visserijdruk al flink gereduceerd is, gaat het slecht met schol en tong in de zuidelijke Noordzee. Niet een gevolg van de visserij, maar na tien jaar windmolenparken zoals op Thornton Bank en Borssele is het vrijwel zeker dat het netwerk aan elektrische kabels op de zeebodem een drama betekent voor platvis en bodemorganismen. Tijdens mijn verblijf in Noorwegen (Floro en Kalvag) ving ik gewoon op de kade met een hengel in drie uur tijd pollack (vier stuks), kabeljauw (negen stuks), koolvis (drie stuks), schar (een stuk) en heilbot (een stuk). De bijvangsten van grote exemplaren heek, schelvis, koolvis en kabeljauw in de pelagische visserij zijn ongekend. Schelvis is inmiddels ook een plaag aan het worden bij onze twinriggers (op schol en Noorse kreeftjes) en flyshooters die wat noordelijker en westelijk vissen. Nederlandse vriestrawlers maakten dit jaar korte reizen wanneer zij op blauwe wijting visten. Langs een strook van het zuidelijke punt van IJsland zo naar het zuiden langs Foula, west van Shetland, de Hebriden en zo westelijker naar Rockall tot de Golf van Biscaye kwamen giga-scholen blauwe wijting voor. Ongekend. Maar OCEANA weet het, het gaat heel slecht (?????).
Oceana is een milieuorganisatie en zij waarschuwen. Ze baseren hun rapport op gegevens van ICES en in die zin kloppen hun beweringen. Het is met iedere belangenorganisatie (of dat nu milieuorganisaties of vissers zijn) vaak wel zo dat niet het hele verhaal wordt verteld. Oceana zal de nadruk leggen op visbestanden waar het niet goed mee gaat. Een visser wil liever vertellen waar het wel goed mee gaat. Willem Ment beweert dat makreel MSC gecertifeerd is. Dat is NIET zo. Omdat het niet lukt om afspraken te maken over de verdeling van de vangstrechten heeft de visserij het keurmerk verloren. Dat is ook het geval bij het hele grote Atlanto Scandische haringbestand en blauwe wijting. Die vissoorten worden nu drie overbevist omdat de individuele landen zich zelf een quotum toekennen. Gelukkig kan het makreelbestand die visserijdruk tot nu toe aan, maar er is een groot risico voor de toekomst.
Christien Absil, ben jij het eens met Willem?
Ik moet mijn commentaar aanpassen: we slaan er niet eens een slag naar, laat staan wetenschappelijk. We doen maar wat omdat we ergens in geloven.
Veel beweringen zijn gestoeld op geloofs-overtuigingen.