Vervulde gojibessen waren een veel ernstiger affaire dan de eieren met fipronil die Europa deze zomer bezighielden, zegt Van den Berg. Volgens klinisch epidemioloog en dieetdeskundige Liesbeth Oerlemans is paniek niet direct nodig omdat onbekend is hoeveel gojibessen mensen eten en foodwatch op publiciteit uit zou zijn. De overschrijding is vastgesteld op basis van de consumptie van krenten, terwijl de consumptie van gojibessen vermoedelijk lager ligt. Of dat zo is en hoe het in individuele gevallen zit, is echter ook onduidelijk. Oerlemans geeft toe dat ze boos is op foodwatch omdat de organisatie haar heeft geblocked. Van den Berg is in ieder geval stellig in zijn uitspraken:
Toxicoloog vd Berg over vervuilde goji-bessen: 'fipronilproblematiek verdwijnt hiermee vergeleken in de marge'https://t.co/kqzuE7oOcY pic.twitter.com/6W7HzyH8pP
— EenVandaag (@EenVandaag) September 29, 2017
Niet alleen goji bessen.
In Duitsland werd juli dit jaar gewaarschuwd voor enkele merken chocolade met extreem hoge MOSH/POSH gehaltes. Dezelfde merken liggen ook hier in de schappen. Hier wordt er echter geen woord over gerept. Worden chocolade repen niet geanalyseerd omdat we gemiddeld maar heel weinig chocolade nuttigen?
Gevoelsmatig denk ik dat het ondoenlijk is om alle 30.000 verschillende producten van een supermarkt regelmatig op een aantal ongewenste stoffen te testen.
Voor de Goji aanhangers, kweek ze zelf in je tuintje of op balkon. Ze komen in ons land verwilderd of als hagen aangelegd voor. Bron: wikipedia.
Hans (#3): het gaat niet om 'hoeveel mensen er normaal van eten' (in de zin van: het aantal mensen dat gojibessen eet), maar om 'hoeveel mensen er normaal van eten' (in de zin van: hoeveel gojibessen mensen normaal gesproken eten); dat laatste is dus niet bekend. In dit geval weet je niet wat 'normaal gebruik' is.
Interessante vraag is - en we zullen het antwoord waarschijnlijk nooit krijgen- of de bes publicitair milder wordt behandeld dan dierlijke producten met een gezondheidsrisico dat aantoonbaar en meetbaar nihil is. Als de bes door het ijs zakt en van de gezondheidstroon valt, wat moeten en durven we dan nog te eten... Lastig uitleggen. Consumenten willen gewoon (w)eten waar ze aan toe zijn zonder eerst alle 'bijsluiters" te moeten consumeren.
Als we niet opletten krijgt voedsel net als medicijnen een bijsluiter vol waarschuwingen en voorbehouden. Het wordt de hoogste tijd voor het gezonde verstand.
Hans, Liesbeth maakt de bekende fout die epidemiologen en andere statistici vaker maken: verdrinken in water van gemiddeld 15 cm diep.
Simpel gezegd: goji-fanaten (ze bestaan echt) kunnen in 10 meter diep baden. Individueel, niet gemiddeld.
Verder houdt Liesbeth een prima verhaal. Het is wel wat ingewikkeld voor de leek en niet geschikt om heavy users van goji’s te beoordelen. Denk bijv. aan mensen met macula-degeneratie. Er zijn mogelijk oudere mensen die zich nogal te buiten gaan aan vuile bessen. Van den Berg zegt dan ook relevante dingen.
Liesbeth Oerlemans: "Even wat saaie maar noodzakelijke theorie
De ARfD wordt gebruikt voor acute risicoinschatting. Dat is een schatting van de hoeveelheid van een stof in voedsel of drinkwater die je binnen 24 uur in 1 portie kan innemen zonder noemenswaardige gezondheidseffecten. Daarvoor moet je weten hoeveel mensen normaal gesproken eten van een voedingsmiddel, in dit geval gojibessen. Dat is niet bekend over gojibessen."
Waarom moet je daarvoor weten hoeveel mensen er normaal van eten? Je kunt toch die dosis vaststellen en daarna bepalen of bij normaal gebruik mensen het risico lopen inderdaad de norm te overschrijden of niet?
Volgens mij is dat de normale gang van zake.
Van fipronil bijv. is ook min of meer bekend wanneer je er ziek van wordt. Normaliter eten mensen daar nooit iets van, dus dan zou daar ook geen limiet van kunnen worden vastgesteld.
Hoe zit dat dan? Of wordt er met het vaststellen van limieten met meerdere maten gemeten?