Verdient Tony Chocolonely boete voor verkapte reclame?

@Dick: "Zoals Henk hierboven opmerk, herinner ik mij ook dat Tony moest bekennen - eerlijk gebracht in een KvW uitzending - dat TC-chocolade niet gegarandeerd slaafvrij is."
Ik heb de uitzending niet gezien. Ik meen dat die afleveringen kunnen aangekocht worden. Moet ik dringend eens doen.

Er wordt al samengewerkt rond ketenanalyses met enkele universiteiten. Probleem is dat dit van product tot product erg kan verschillen. De sytematiek is er al. Resultaten zijn ook al gekend. Nu nog de methodiek om dit te communiceren. Dat je daar flink mee op je bek kan gaan, blijkt uit Teun's verhaal. Iedereen voelt toch wel dat het hier om 'een signaal' gaat?

Heeft het hier zijn plek, weet ik niet, maar hier moest ik vandaag nog eens hard om lachen (de reden waarom verzin je maar zelf): van "Licentiaatsverhandelingen on-line"

De link: naar de thesis
"Gedurende het maken van dit werk ben ik dan een groot aantal ‘cases’ van uiteenlopende aard tegengekomen. In het criminologische jargon kunnen we deze benoemen als fraude, BTW – carrousels, zwendel, economische misdrijven, dumping van toxische stoffen, gespecialiseerde financiële misdrijven, mensenhandel, grootschalige belastingfraude, drugssmokkel, sigarettensmokkel, bedreiging, moorden die met handelsgeschillen te maken hebben,… .Een heel verscheiden resem dus. Door nu te proberen om de wettelijke ‘labels’ van dit gedrag weg te denken en enkel te kijken naar de sociale schade van het gedrag dat aan de basis van al deze criminaliteitsvormen ligt, vielen bepaalde, tot dan toe gevestigde grenzen weg. Dit maakte het lezen van een groot aantal ‘cases’ uitermate interessant voor het bestuderen van het thema van deze scriptie. Zo vielen in veel gevallen de strafrechtelijke grenzen weg die traditioneel bij bepaald ondernemersgedrag horen.

In heel veel gevallen kon ik dan, in de kern van de zaak, geen verschil meer maken tussen legaal en illegaal ondernemerschap.

Meer zelfs, als we kijken naar de gevolgen van (handels)gedrag kan er volgens mij niet gesproken worden van verschillende ‘soorten’ ondernemers. Het enige dat deze categorieën in ‘soorten’ trekt is wetgeving en de sociaal geconstrueerde scheidingslijnen. Het enige wat ik dan soms nog kon zeggen over de legale positie van die ondernemers, was dat de enen zonder, tegen en buiten de wet stonden en anderen stonden boven de wet.

Maar wat is daar het verschil?

Deze opmerkingen mogen wel wat steviger worden gemaakt: de rechter legt de definitie en controle van fair trade neer bij de organisaties die het marketen en certificeren tegelijk. Dat is te begrijpen want de rechter kan het niet toetsen.
We zijn zo alleen wel afgegleden naar een wereld waarin recht nog slechts een definitiekwestie is. De deur naar Nep FT staat wagenwijd open.

Zoals Henk hierboven opmerkt, herinner ik mij ook dat Tony moest bekennen - eerlijk gebracht in een KvW uitzending - dat TC-chocolade niet gegarandeerd slaafvrij is. Niettemin koopt het publiek het omdat het dat wel is.

Steven, in lijn met jouw vraag eerder deze week: wat is er mis met een heel open controle structuur? Volstrekt transparante tracking en tracing. Dit product komt daar-en-daar-vandaan, die-en-die heeft er dat voor gekregen en er zus-en-zo aan gewerkt. Iedereen die het wil weten kan het dan controleren. Ook de rechter. Weg noodzaak schimmige, kostbare en bovendien de trias politica schendende certificeringsorgansiaties.

Ideetje voor Tony: maak dat soort uiterst controleerbare charters

@Pjotr: 'de rechter vindt dat cacao slaafvrij is als Max Havelaar achter dat product staat. Ik vind dat een gevaarlijk automatisme.'

Test Aankoop schreef in 2005 een artikel over de cacaoketen, onder de titel "bonen met bittere nasmaak" Zij toetsen tegenwoordig ook steeds meer de uitgetestte producten op hun ethisch karakter. De link opent het dossier in een pdf-bestand.

Max Havelaar is een erkend keurmerk. Ook de overheidsinstellingen drinken bijvoorbeeld FairTrade-koffie in Vlaanderen. En de beelden van een juichende Yves Leterme, op de tafel op het CD&V-hoofdkwartier, met aan zijn voeten de flesjes Oxfam-fruitsap gingen heel Vlaanderen rond.

Bij overheidsaankopen gelden zware lastenboeken en strenge procedures. De overheid is immers een zeer belangrijke consument. Steeds meer overheden schrijven in Vlaanderen, waar relevant, Max Havelaar als aankoopvoorwaarde in bij aanbestedingen. Niet iedereen vindt dat leuk en bepaalde krachten proberen dit te verhinderen, maar blijkbaar heeft dit vooralsnog genoeg wettelijke onderbouw. Vandaar dus wellicht ook de houding van de rechter waarover je sprak.

@Steven: bedankt voor de link. Maakt toch wel iets duidelijker dat men niet zomaar wat moet roepen.
Eén ding steekt in die brief: de rechter vindt dat cacao slaafvrij is als Max Havelaar achter dat product staat. Ik vind dat een gevaarlijk automatisme. Hopen dat dat niet gelogenstraft wordt.

Vlgs mij kon Tony helemaal niet garanderen dat zijn chocolade slaafvrij was (even nazoeken in Uitzending gemist). Als het dus nu een succesvol bedrijf is, kun je je inderdaad afvragen hoe het zit met de moraliteit van de eerlijkheidsridders van de KvW als ze ermee doorgaan: het is een merk als ieder ander en verandert geen zier.