1 min
In de VS zijn al wat meer veganistische boeren dan bij ons, want wij hebben er welgeteld een. Het is geen simpele weg om te gaan, maar het loont beslist de moeite, zeggen voorstanders.
Dat reguliere akkerbouwers niet veganistisch boeren, weten we wel. Dat er boeren zijn die dat wel doen, weten we ook, al is het in Nederland er nog maar een. De redenen daarvoor zijn divers. Sommige boeren eten zelf veganistisch en willen ook veganistisch boeren. Hoewel het gebruik van kunstmest ook vegan is, willen andere geen agrochemicaliën of genetisch gemodificeerde gewassen gebruiken.
Als je dierlijke en kunstmest weglaat, dan is het alternatief niet zomaar kant en klaar in zakken te koop. Dus gaan boeren zelf pionieren. Dit experimenteren kan zomaar jaren duren. Maar als je eenmaal een goede mix plantaardige meststoffen hebt, kan de pay-off erg lonend zijn. Dit zegt althans Susanne Cooke, eigenaar van Acacia Farms in Texas. Zij boert al meer dan 10 jaar veganistisch en zegt dat de kwaliteit van haar gewassen en bodem enorm zijn toegenomen. De tomaten groeien als nooit tevoren, aldus Cooke.
Werkt het ook op grote schaal? Ja, zeggen voorstanders, maar er komt wel meer planning en innovatie bij kijken dan reguliere boeren nu gewend zijn. Op Sweetfarm, in California, bestuderen oprichters Anna Sweet en Nate Salpeter met hun team hoe er op diverse manieren wordt geboerd en hoe dat duurzamer kan, gebruik makend van nieuwe technologie. Vegan farming beschouwen zij als een zinvolle optie om uit te proberen. Het is een optie, naast andere, want de hele wereldbevolking zal het niet kunnen voeden. Salpeter zegt dat veganistisch boeren een beetje overweldigend kan overkomen voor mensen die gewend zijn aan traditionele manieren van boeren. Je kunt echter al beginnen in je eigen tuin, met het vervangen van dierlijke en kunstmeststoffen door plantaardige en dan kijken of je het volhoudt. Veganistisch boeren is een middel, niet per se een doel, meent Salpeter.
Dit artikel afdrukken
Als je dierlijke en kunstmest weglaat, dan is het alternatief niet zomaar kant en klaar in zakken te koop. Dus gaan boeren zelf pionieren. Dit experimenteren kan zomaar jaren duren. Maar als je eenmaal een goede mix plantaardige meststoffen hebt, kan de pay-off erg lonend zijn. Dit zegt althans Susanne Cooke, eigenaar van Acacia Farms in Texas. Zij boert al meer dan 10 jaar veganistisch en zegt dat de kwaliteit van haar gewassen en bodem enorm zijn toegenomen. De tomaten groeien als nooit tevoren, aldus Cooke.
Werkt het ook op grote schaal? Ja, zeggen voorstanders, maar er komt wel meer planning en innovatie bij kijken dan reguliere boeren nu gewend zijn. Op Sweetfarm, in California, bestuderen oprichters Anna Sweet en Nate Salpeter met hun team hoe er op diverse manieren wordt geboerd en hoe dat duurzamer kan, gebruik makend van nieuwe technologie. Vegan farming beschouwen zij als een zinvolle optie om uit te proberen. Het is een optie, naast andere, want de hele wereldbevolking zal het niet kunnen voeden. Salpeter zegt dat veganistisch boeren een beetje overweldigend kan overkomen voor mensen die gewend zijn aan traditionele manieren van boeren. Je kunt echter al beginnen in je eigen tuin, met het vervangen van dierlijke en kunstmeststoffen door plantaardige en dan kijken of je het volhoudt. Veganistisch boeren is een middel, niet per se een doel, meent Salpeter.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jopie #14 . Correct. Dank. Ik was vooral gefixeerd op het woord mining bij 20 kg N.
#13 Bij verschillende metingen horen verschillende schalen.
Harm de Vries , jammer dat je het niet de moeite waard vindt dit artikel te lezen.
De schaal is in deze grafieken niet het belangrijkste; het gaat veel meer om de afwijking van de NUE = 1 lijn en de patronen die de NUE over de jaren gevolgd heeft. Daarbij is Nederland (en Frankrijk en Griekenland) interessant omdat daar de N gift sinds de jaren '80 gedaald is, terwijl tegelijk de hoeveelheid N in de "geoogste" producten gestegen is. Met als gevolg een stijging van de NUE over de jaren.
In veel andere landen (India, China), is de grafiek veel eenvoudiger: over de jaren stijgt de N gift en lijkt de N-"oogst" af te vlakken.
Beste Jopie #6 . Bij het scannen van je link ben ik niet verder gegaan dan de grafieken. Zelf vind ik het erg beschamend om in grafieken een verschillende schaal te gebruiken om je gelijk te halen. Wedden dat bij een input van 20 kg N er ook in Europese landen situaties zullen optreden van N-mining. Hoef niet verder te gaan, denk ik.
Dick Veerman #7 dat heeft wel een zekere samenhang. Hoge productie per éénheid gaat bijna per definitie samen met het niet steken van energie in de randvoorwaarden. Een varken of kip groeit snel als de temperatuur altijd goed is en eten en drinken altijd voorhanden en licht verteerbaar. Een koe kan heel veel melk geven als ze het niet te heet of te koud heeft en een deel makkelijk ontsloten energie en eiwit te eten krijgt. Waarom zou het voor planten anders zijn? Een plant kan hoogproductief zijn als zij minder energie hoeft te steken in het wortelstelsel en het deel van de plant wat niet nodig is als eten.
Maar alles heeft ook een keerzijde. Minder wortels in de grond betekend dat er veel voedingsstoffen langs kunnen gaan en minder organisch materiaal in de grond. De enige manier om hier onderuit te komen is een technische ingreep die in de glastuinbouw gemeengoed is en dat is recirculatie. En in de open teelten kunnen we de voeding specifieker op de plek leggen en dan heeft het precisielandbouw. Al zou recirculatie volgens mij nog steeds echt iets kunnen toevoegen.
Dan hebben we nog het veganistische aspect. In feite worden alle planten bemest door plantenresten die door andere organismen worden ontsloten en weer plantenvoedsel worden. Of je daar nu een dier tussen zet of niet. Met het dier erbij verlies je koolstof en ontsluit je de voedingsstoffen vrij snel. Zonder dier nemen de bodemorganismen die taak wat over maar komt e.e.a. wat langzamer vrij.
Ik vind het geen punt als een teler een doelgroep heeft voor een bepaalde teeltwijze. En helemaal tof als daar nieuwe inzichten uitkomen die de landbouw als geheel kunnen helpen. Dat is voor bio en alle andere subculturen binnen de landbouw zo vind ik. Het is wat lastiger als dat vervolgens 1-op-1 gezien wordt als de oplossing zonder dat alles meegewogen wordt.
Blijft natuurlijk een spanningsveld je hebt vegans nodig die overtuigd zijn van vegan landbouw en die kun je vervolgens moeilijk vertellen dat het niet de oplossing is. Net als bio niet altijd de oplossing is. Maar we kunnen er wel veel van leren door e.e.a. eens van een andere invalshoek te bekijken. Ik zeg dus laat deze subculturen met mensen die er in geloven bestaan maar blijf er feitelijk naar kijken zonder het af te kraken. En dan komen we misschien tot slotsom dat een beetje meer vegan biocyclisch best goed voor iedereen en dat alles precies hetzelfde voor niemand goed is. Dus meer keuze voor de boer en meer keuze voor de consument.
Ik durf wel te stellen dat vegan biocyclisch landbouw bedrijven pionieren en waarschijnlijk ook innoveren is. Het heeft zeker goede discussies opgeleverd. Maar het lost niet het probleem op waar de landbouw tegenaan loopt en dat is dat de voedingsstoffen verdwijnen in het product richting consument spoor en richting milieu. Die moeten aangevuld en dat deden we vroeger door dieren voedsel te laten verzamelen en de mest te concentreren op akkers. Nu doen we dat op wereldschaal door veevoer in te kopen. En uit de rivieren stroomt bijna pure vloeibare kunstmest. En stedelijke riolen leveren hoegenaamd niets terug aan de landbouw. Daar zit volgens mij de echte innovatie van de landbouw. En die is helaas redelijk buiten bereik van de boeren zelf. Want daar zijn echt de grootste slagen te behalen.