Lees ook
Het persbericht:

De Nederlandse Vereniging voor Veganisme (NVV) vindt de #boerenhoudenvandieren-actie van LTO Nederland ongepast. Met de hashtag houdt de land- en tuinbouworganisatie deze week op sociale media een charme-offensief om consumenten ervan te overtuigen dat boeren van dieren houden. Emile Dingemans, voorzitter van de vereniging, laat weten dit zeer misplaatst te vinden. “Wie van iemand houdt, brengt diegene niet naar een slachthuis. Als iemand een huisdier behandelt zoals een dier in de veehouderij, dan zouden we nooit zeggen dat die persoon van dieren houdt.”

In Nederland kan je een boete krijgen als je een hond schopt op straat en krijg je betaald als je een koe doodt in het slachthuis
Op de website www.boerenhoudenvandieren.nl legt de vereniging uit waarom ze de actie ongepast vindt: ‘Het is duidelijk dat er veeboeren zijn die om dieren geven. Maar bij het houden van dieren in de industrie zijn de belangen van dieren ondergeschikt aan bedrijfsbelangen. Als de belangen van dieren centraal stonden dan zouden er geen veehouderijen zijn, waar bijvoorbeeld kalfjes van hun moeder scheiden dagelijkse praktijk is. Dan zou de enige melk die een koe zou produceren voor haar kalfje zijn. Zonder eigenaar en zonder stal.’

Schuldgevoel bij boeren
“Boeren laten ons weten dat ze veel moeite hebben met het afvoeren van dieren naar een slachthuis. Ze herkennen het dier en haar individuele karakter en bouwen vaak zelfs een band op”, vertelt Dingemans. Er zijn wereldwijd talloze voorbeelden van veeboeren die gestopt zijn, vanwege het knagende schuldgevoel, en veganist geworden zijn. Zo volgt de documentaire The Last Pig een varkensboer die zijn varkens voor de laatste keer naar de slacht brengt, wanneer hij beseft dat het vertrouwen dat hij van de dieren krijgt, eigenlijk onterecht is.

Speciecisme
Het ongelijk behandelen van gelijke belangen op basis van diersoort heet speciecisme. In Nederland kan je een boete krijgen als je een hond schopt op straat en krijg je betaald als je een koe doodt in het slachthuis. Een ander voorbeeld van speciesisme is de massale verontwaardiging over het eten van honden en katten, terwijl het in Nederland normaal gevonden wordt om kippen en koeien te eten. Wat voor de een de norm is, is voor de ander verwerpelijk. “Maar is het beide niet even moreel verwerpelijk?”, stelt Dingemans.

Tegenreactie
Op sociale media is een tegenreactie gestart waarbij dierenliefhebbers plaatjes van dieren in de veehouderij die lijden delen met de hashtag #boerenhoudenvandieren.

'Kan wel krijsen'
Zoals onderstaande tweet laat zien: mij verbaast de tegenactie niet. Wie de uiteendrijvende belevingen van de omgang met dieren tussen boeren en publiek dichter bij elkaar wil brengen moet wat dieper nadenken over de werelden die voor verschillende mensen achter woorden schuilgaan. Lees daarover het lange artikel van Robert ten Kate op bezoek bij de activisten van Animal Rights en de prachtige draad die naar aanleiding daarvan ontstond op Foodlog.
Deze boerencampagne verdiept de discussie tussen doven. 'Ik kan wel krijsen', schreef beslist-niet-vleeseter Dafne Westerhof van de familie Bofkont toen ze ons gesprek op Foodlog las. Ook zij - die probeert de kloof te overbruggen - constateerde dat de posities zich niet oplossen, maar verder polariseren.




Dit artikel afdrukken