1 min
Omdat glyfosaat in voedsel en daarom ook in onze ontlasting te vinden is, gingen Franse onderzoekers nog een stap verder. Ze testten menselijk sperma op de aanwezigheid van het herbicide. Ze hadden meteen spectaculair beet en ontdekten dat de concentraties in zaad zelfs vier keer hoger zijn dan in het bloed.
De resultaten van de studie zijn te vinden in het tijdschrift Ecotoxicology and Environmental Safety. De onderzoekers analyseerden sperma- en bloedmonsters van 128 mannelijke partners van onvruchtbare koppels, die verder geen chronische ziekten of fysieke afwijkingen hadden. De mannen waren tussen de 26 en 57 jaar oud.
Bijna 60% van de 128 mannen die aan het onderzoek meededen, bleken een glyfosaatniveau in hun bloed en sperma te hebben dat boven de detectiegrens lag. In hun sperma bleek bijna vier keer zoveel glyfosaat te vinden dan in hun bloed.
De studie vond geen significante verschillen in glyfosaatniveaus tussen mannen die in de stad of op het platteland wonen, of tussen mannen die biologisch of niet-biologisch voedsel aten. Wel stelden ze bij rokers twee keer zoveel glyfosaat in hun bloed en sperma vast als onder niet-rokers. Landarbeiders hadden hogere niveaus dan mannen die in de dienstensector of transportsector werkten. De man met de hoogste glyfosaatconcentratie in sperma was een landarbeider. De studie kon geen verband vinden tussen het aantal zaadcellen (een aanduiding voor de vruchtbaarheid van mannen) en de glyfosaatconcentratie.
Glyfosaat geldt in de VS als "laag toxisch voor mensen". In de EU werd de toelating onlangs voor 10 jaar verlengd omdat er geen causale verbanden tussen ziekten als kanker en glyfosaat kunnen worden vastgesteld.
Om aan te geven dat hun onderzoek serieus moet worden genomen, schrijven de onderzoekers dat ze met hun onderzoeksmethoden de aanwezigheid van AMPA, een metaboliet van onder meer glyfosaat en fosfonaten (uit wasmiddelen), niet hebben kunnen vaststellen. Ze benadrukken dat ze een sterke positieve correlatie hebben gevonden tussen de glyfosaatconcentraties in het bloedplasma en die in het plasma van sperma, met bovendien een aanwijzing van impact op het DNA. "Alles bij elkaar suggereren onze resultaten een negatieve impact van glyfosaat op de menselijke voortplantingsgezondheid en mogelijk het nageslacht." Ze adviseren toepassing van het voorzorgsprincipe door EU-autoriteiten voor toelating van het gebruik van glyfosaat en glyfosaat-formuleringen (producten waarin de werkzame stof glyfosaat is verwerkt) in de Europese Unie. De onderzoekers maken met hun advies duidelijk dat hun onderzoek direct politiek gemotiveerd is.
Het onderzoek werd uitgevoerd met funding van de overheidsinstellingen Région Centre Val de Loire en het Office Français de la Biodiversité en hun project PESTIFERTI. Frankrijk stemde tegen de hernieuwde toelating van glyfosaat voor 10 jaar en kent bovendien schadevergoedingen toe aan mensen die in de landbouw werkzaam zijn geweest en Parkinson hebben gekregen. De vergoedingen lopen uiteen van enkele honderden euro's per maand tot €1.500.
Dit artikel afdrukken
Bijna 60% van de 128 mannen die aan het onderzoek meededen, bleken een glyfosaatniveau in hun bloed en sperma te hebben dat boven de detectiegrens lag. In hun sperma bleek bijna vier keer zoveel glyfosaat te vinden dan in hun bloed.
De studie vond geen significante verschillen in glyfosaatniveaus tussen mannen die in de stad of op het platteland wonen, of tussen mannen die biologisch of niet-biologisch voedsel aten. Wel stelden ze bij rokers twee keer zoveel glyfosaat in hun bloed en sperma vast als onder niet-rokers. Landarbeiders hadden hogere niveaus dan mannen die in de dienstensector of transportsector werkten. De man met de hoogste glyfosaatconcentratie in sperma was een landarbeider. De studie kon geen verband vinden tussen het aantal zaadcellen (een aanduiding voor de vruchtbaarheid van mannen) en de glyfosaatconcentratie.
Glyfosaat geldt in de VS als "laag toxisch voor mensen". In de EU werd de toelating onlangs voor 10 jaar verlengd omdat er geen causale verbanden tussen ziekten als kanker en glyfosaat kunnen worden vastgesteld.
Om aan te geven dat hun onderzoek serieus moet worden genomen, schrijven de onderzoekers dat ze met hun onderzoeksmethoden de aanwezigheid van AMPA, een metaboliet van onder meer glyfosaat en fosfonaten (uit wasmiddelen), niet hebben kunnen vaststellen. Ze benadrukken dat ze een sterke positieve correlatie hebben gevonden tussen de glyfosaatconcentraties in het bloedplasma en die in het plasma van sperma, met bovendien een aanwijzing van impact op het DNA. "Alles bij elkaar suggereren onze resultaten een negatieve impact van glyfosaat op de menselijke voortplantingsgezondheid en mogelijk het nageslacht." Ze adviseren toepassing van het voorzorgsprincipe door EU-autoriteiten voor toelating van het gebruik van glyfosaat en glyfosaat-formuleringen (producten waarin de werkzame stof glyfosaat is verwerkt) in de Europese Unie. De onderzoekers maken met hun advies duidelijk dat hun onderzoek direct politiek gemotiveerd is.
Het onderzoek werd uitgevoerd met funding van de overheidsinstellingen Région Centre Val de Loire en het Office Français de la Biodiversité en hun project PESTIFERTI. Frankrijk stemde tegen de hernieuwde toelating van glyfosaat voor 10 jaar en kent bovendien schadevergoedingen toe aan mensen die in de landbouw werkzaam zijn geweest en Parkinson hebben gekregen. De vergoedingen lopen uiteen van enkele honderden euro's per maand tot €1.500.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Voor de liefhebbers een andere (Engelstalige) debunk.
#3 Het gaat hier om zulke kleine, amper aan te tonen, hoeveelheden (vandaar LC-MS) terwijl zaad zelf niet was aangetoond verminderd of aangetast & er niet gecorrigeerd is voor confounders (andere mogelijke oorzaken zoals roken), dat een vervolgstudie onzin zou zijn.
Dat geld kan veel beter worden besteed aan nuttigere zaken met impact.
Ik hoop dat de lezers gezien hebben dat het onderzoek en het resultaat direct politiek gemotiveerd zijn en we dat zonder krachttermen te hoeven gebruiken rustig noteerden. En ook dat er - zoals #1 opmerkt - vermoedelijk van alles rammelt aan het onderzoek.
Niettemin is het opvallend dat het enige dat wel staat best opmerkelijk is: 4x meer glyfosaat in zaad dan in bloed. Dat verdient beter onderzoek. Bij voorkeur gefinancierd door Bayer, zou ik zeggen, omdat het bedrijf zo verdacht is. De onderzoeksopzet zou in het openbaar moeten worden gedaan. Ik stel Foodlog beschikbaar.
Korte update van een paar feiten afkomstig uit de wetenschap die recent en minder recent al over glyfosaat verschenen: “De aanwezigheid van glyfosaat en de afbraakstof AMPA in Europees oppervlaktewater laat zich niet alleen verklaren door het gebruik van onkruidbestrijders. Dat stellen Duitse onderzoekers in een artikel dat is gepubliceerd op Research Square.” (Boerderij 4 april 2024). Onderzoek in Luxemburg (waar glyfosaatgebruik een paar jaar verboden werd in de landbouw) wees uit dat het gehalte aan glyfosaat en AMPA in het oppervlaktewater, niet gerelateerd was aan gebruik in de landbouw maar een 'stedelijke oorsprong' kende.
En het RIVM publiceerde in 2003 al een onderzoek over glyfosaat in wasmiddelen met de titel: Environmental Risk Limits for aminomethylphosphonic acid (AMPA). Dus voor er verstrekkende maatregelen ingevoerd worden die de voedselvoorziening wereldwijd ernstig beïnvloeden, lijkt vollediger onderzoek een betere eerste stap dan een voorzorgprincipe waarvan niet duidelijk is wat het op gaat leveren.
Het is een beetje een rare studie, de controlegroep (vruchtbare mannen) ontbreekt, waardoor de conclusie uit de lucht valt. Verder is het ontbreken van het metaboliet AMPA heel vreemd, dat wordt samen met glyfosaat verwacht (AMPA zit ook standaard in ons leefmilieu (bron koelwater ed), afwezigheid is dus een signaal dat controles & analyse resultaten mogelijk niet goed is gegaan).
Ook het gebruik van (kwalitatief slechtere) kleuromslagtesten en ELISA om nevenstoffen aan te tonen is vreemd als je al een LC-MS hebt gebruikt zou je die of de voorlopers moeten kunnen vinden. Ook aantonen glyfosaat zegt nog niets of het DNA-schade heeft veroorzaakt, omdat men geen zaadcellen apart van hulpstoffen heeft onderzocht.
Het gebruik adviseren van het voorzorgsprincipe is niet wetenschappelijk, dat is pas de laatste stap na een hazard/risk vs nut analyse en maatregelenpakket wat vervolgens niet voldoende lijkt aan de orde. Men heeft hier nog lang geen "gentoxiteit" aangetoond.
Het is wel een duidelijk signaal dat wij ook onderdeel zijn van het milieu en alles wat we daarin doen effecten heeft (net als microplastics of hier ,PFAS, fipronil, ed wat recent ook overal werd aangetoond). Je eigen leefmilieu vervuilen als soort is nooit een slimme zet.
Beperkingen aan gebruik (verbod afrijpen ed) en gebruik beschermingsmiddelen blijven de best practices. Het zou aardig zijn om dit in landen met minder strikte hanteringsnormen (VS, Brazilie ed) te herhalen icm een controlegroep.