Tot nu dan. Hier roepen we de Varkens in Nood steevast op te kijken naar de realiteit. Je zou zeggen dat het werkt.
We kregen bovendien onverwacht een complimentje van Biologica voor het cijferwerk dat hun blik op de markt voor biologisch varkensvlees had verduidelijkt, zei Biologica-baas Peter Jens hier, al vergat hij te vertellen hoe en waarom.
Cijfers lijken echt weer in te komen. In De Telegraaf is Felix Wilbrink gaan vragen om de rekening (kijk even door zijn recente items, het is een hele serie). Volgens hem betaalt iemand de rekening van jouw lagere prijzen. Wie? Dat wil hij weten. Zijn mailbox zou uitpuilen van de bijvalmail van mensen die alleen nog bij kleine bedrijven willen kopen. Ondanks de crisis willen mensen dus meer in plaats van minder betalen. Ze zouden weer naar kleine winkeltjes willen die hun al even kleine leveranciers wel eerlijk betalen.
Onderwijl is er een klein relletje ontstaan. Supermarktkenner Gerard Rutte vertelde van de week in NOVA dat de Rabobank en de tuinders van Nederland schuldig zijn aan het feit dat de tuinderij-sector op omvallen staat. De Rabo en de tuinders - voor varkenshouders ligt het niet veel anders - zouden door scheutigheid met leningen schuldig zijn aan de trend naar steeds groter. Dat heeft geleid tot de fantastische overproductie waar we het ook op foodlog over hadden. Volgens Rutte is het goede nieuws dat het kleine grut dat niet mee kon nu opgeruimd gaat worden en de rest mee kan naar de toekomst. Volgens de tuinders zit het weer anders en moet je zo niet denken.
Ik vermoed dat Rutte en Varkens in Nood het ernstig oneens zijn. Rutte en Wilbrink ook. En iedereen meent het te weten.
Want een ding was zeker: foodlog toonde aan dat biggetjes op grote varkenshouderijen het beter doen dan op kleintjes. Zit 't in Calimero versus de grote mensen, of is er wat anders aan de hand?
Waar zullen we het eens over gaan hebben?
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Sorry Dick, ik ben vaak lang van stof :-)
Draden worden steeds onleesbaarder hier. Waar hadden we het over?
Over allerlei meningen die iets vinden over de crisis in de primaire sector en de manier om er helderheid in te krijgen. Allerlei partijen bemoeien zich ermee, maar hoe komen ze tot resultaat. We belandden bij de rol van de zgn. maatschappelijke 'stakeholders'. Peter Jens kwam met zeeroofdierentypologie van Turcotte, een Canadese. Daarna stuurde ik de discussie naar het democratisch gehalte van zulke discussies. Mogen burgers er ook nog wat van vinden en wie houdt hen hun keuzen voor?
Discussies daarover zijn boeiend, maar worden onleesbaar - en dus zinloos op een openbaar medium - als er niet puntiger geschreven wordt.
Huib, ik geef toe dat er veel lastige keuzes zijn te maken. Afzetbevorderende reclame vind ik prima, mits gewoon zelf door de branche(vereniging) zijn betaald. Dit soort reclames door de EU laten financieren vindt ik te ver gaan**. Dus aub geen door de EU betaald schoolmelkproject. Daarnaast denk ik dat de kracht van de (traditionele) reclame afneemt dus een tweede reden lijkt me om terughoudend te zijn. We gaan toch ook niet Vodafone en KPN subsidie geven voor afzetbevorderende reclames? Ik durf zelf te betwijfelen of algemene postbus 51 spotjes of de reclames van het voedingscentrum veel impact hebben. Enfin, laat hier een marketeer of socioloog maar eens antwoord op geven.
Net zoals reclame loopt de wetenschap vaak achter de feiten aan denk ik (dus volgers ipv trendsetters). Het voedingscentrum begint een campagne over overgewicht als we allemaal in de maatschappij al aanvoelen dat dit een maatschappelijk probleem is. LNV start een subsidieprogramma terwijl tientallen bedrijven op eigen kosten al bezig zijn met vleesvervangers (o.a. meatless, zie andere link). En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat veel van deze middelen bij dezelfde klassieke instellingen terecht komen. Als je niet oppast ben je juist als overheid heel erg marktverstorend bezig in onze CAS (complex adaptief systeem).
Voor de wetenschappelijke sector geldt specifiek dat daar zelden innovaties vandaan komen. Fundamenteel wetenschap richt zich op nieuwe inzichten en kennis opbouw. De echte innovaties komen van creativelingen, ondernemers en entrepreneurs die op basis van een idee (de inventie; volgens Schumpeter zijn dit vaak nieuwe combinaties) zie zakelijke kansen zien. Pas als de inventie aanslaat op een markt is er sprake van een succesvolle innovatie (daarvoor van de ontwikkeling van het idee en dus een ontwikkelproces). Deze groep mensen werkt meestal niet op Universiteiten of kennisinstellingen. Mijn stelling is dat veel wetenschappers juist zekerheidszoekers zijn en juist niet met de onzekerheid van ondernemerschap en het innovatieproces kunnen omgaan.
Ik interpreteer jouw reactie hierboven eigenlijk als volgt "welke instrumenten heeft de overheid om invloed te hebben op de maatschappij", en "hoe groot is deze invloed nu werkelijk". Specifiek rondom innovaties en veranderingen is dat best complexe materie, de rol van universiteiten en kennisinstellingen is bijvoorbeeld in 10 jaar kleiner geworden. Mensen zijn beter opgeleid, veel briljante mensen werken nu in het bedrijfsleven; en we hebben internet. Aan de ene kant hebben we informatie in overvloed aan de andere kant zie je dat we inhoudelijke experts niet meer op waarde inschatten (" we stellen eerst via internet een diagnose van onze ziekte, en gaan dan naar de dokter met de vraag om wat voor te schrijven"). Dit lijkt me een discussie die we in een separate link maar eens moeten voeren.
** of topic : laats kwam ik een in dienst van een lokale overheid lobbyist (echt waar, dat was zijn functie) tegen. Ik vroeg hem waar en bij wie hij lobbyde. Het antwoord was: "in Brussel". Mijn reactie :"dus als ik het goed begrijp ben je een door ons betaalde ambtenaar die lobbyt bij andere door ons betaalde ambtenaren" Zijn reactie : "vind je dat vreemd". Mijn antwoord : "Ja, en niet alleen vreemd .... (de rest van mijn antwoord is niet netjes genoeg om hier achter te laten) .....". Dit is een nog groter exces dan de NGO discussies die we hier op foodlog soms voeren.
Wouter, dat klopt dat de discussie over de vleesvervangers die verschillende kanten heeft. Je ziet dat afwegingen binnen de samenleving veranderen. Is reclame voor afzetbevordering (gefinancierd door de EU) nog wenselijk. En moet er weer een schoolmelkproject komen?
Interessant zijn ook de instrumenten die de politiek inzet: onderzoek naar vleesvervangers, dat wil zeggen een in eerste instantie technische, wetenschappelijke insteek. Wat wordt het vervolg? Iets waar ook al over gebrainstormd wordt neem ik aan. Publiciteitscampagnes, geld voor innovatieve ontwikkelingen, geen dwingende maatregelen uiteraard, etc.
tja dat je belangen van verschillende actoren met elkaar moet wegen en dus appels-en-peren vergelijkingen moet maken is een realiteit van het leven. De afweging is dan vaak ook een politieke of management afweging. Dat je onderliggende vragen zo technisch mogelijk probeert te beantwoorden lijkt me ook goed. Het wordt pas erg als we ook het beantwoorden van de 'technische' vragen als een soort van politiek gaan zien (en voor mijn gevoeld zien we dit meer en meer gebeuren door gebrek aan kennis en inzicht). In het voorbeeld van Huib "techneuten kunnen de kans uitrekenen dat een dijkdoorbreekt bij een gegeven dijk hoogte" De afweging wat wij als maatschappij (=de norm) aanvaardbaar vinden ligt bij de politiek (is 1800 doden per 100 jaar dijkdoorbraak acceptabel of niet? En als we nu het lelijke uizicht van een hoge dijk vergelijken met de kans op 'dood' wat is dan onze mening?).
(ik zou nu eigenlijk een link willen maken met de lijn over de vleesvervangers. Ook hier speelt een technisch inhoudelijk discussie (wel/niet goed voor het milieu; wel/niet gezond;...) VERSUS een politieke, morele of sociale vragen (hebben we het recht om 100 kg vlees te eten? mogen we beesten doden, ... )