1 min
In 2020 haalde Nederland - nipt - de Urgendadoelstelling van een vermindering van broeikasgasuitstoot. Dankzij de coronacrisis. In 2021 wilde de wereldeconomie het verloren jaar 2020 weer inhalen en bleef de reductie blijft steken op 23,9% (ten opzichte van 1990). Dat berekenden het CBS en RIVM vandaag.
Urgenda-directeur Marjan Minnesma niet meteen naar de rechter om middels een dwangsom te eisen dat de regering de afspraken nakomt.
Minnesma liet al eerder weten dat 2020 een 'toevalstreffer' was. Zij wil een structurele aanpak. "Er is door de regering heel veel geld vrijgemaakt voor uitstootvermindering, er zijn veel plannen, maar ik zie nog weinig concrete stappen." De oorlog in Oekraïne geeft juist een extra impuls om die concrete stappen te zetten, want "met energiebesparingen kunnen we die 15 procent Russisch gas ook vervangen." Volgens Minnesma kan dat door strenger te handhaven op de plicht voor bedrijven om energiebesparende maatregelen te nemen, subsidies voor het aanleggen van zonnepanelen weer te verruimen en goed in te spelen op de wil die er ook nu nog zou zijn om te verduurzamen.
Anders dan haar collega-activist Johan Vollenbroek op het stikstofdossier, kan Minnesma op het koolstofdossier met de Parijse klimaatafspraken geen directe blokkades van de economie afdwingen. Vollenbroek kan met de Europese Habitatrichtlijn in de hand een veelheid aan individuele landbouwbedrijven, bouw- en mobiliteitsprojecten en bedrijfsactiviteiten in Nederland verbieden. Eén van zijn jongste zaken is gericht op sluiting van Tata Steel via een juridische procedure. Minnesma kan slechts een grote som geld innen. Daarom is het te prijzen dat ze dat niet doet, maar wijst op de noodzaak om verstandig met klimaatverandering om te gaan. Onderwijl ontwikkelen zich ook op het gebied van koolstof processen tegen grote individuele CO2 uitstotende bedrijven. Die kunnen een bedrijf hooguit verplichten 'meer te doen'. Met de reeds genoemde Habitatrichtlijn van de EU kunnen bedrijven geheel worden stilgelegd of zelfs gedwongen worden te sluiten. Tevens kan Vollenbroek de overheid dwingen wetten aan te passen en vergunningen in te trekken.
Urgenda-directeur Marjan Minnesma niet meteen naar de rechter om middels een dwangsom te eisen dat de regering de afspraken nakomt.
Minnesma liet al eerder weten dat 2020 een 'toevalstreffer' was. Zij wil een structurele aanpak. "Er is door de regering heel veel geld vrijgemaakt voor uitstootvermindering, er zijn veel plannen, maar ik zie nog weinig concrete stappen." De oorlog in Oekraïne geeft juist een extra impuls om die concrete stappen te zetten, want "met energiebesparingen kunnen we die 15 procent Russisch gas ook vervangen." Volgens Minnesma kan dat door strenger te handhaven op de plicht voor bedrijven om energiebesparende maatregelen te nemen, subsidies voor het aanleggen van zonnepanelen weer te verruimen en goed in te spelen op de wil die er ook nu nog zou zijn om te verduurzamen.
Anders dan haar collega-activist Johan Vollenbroek op het stikstofdossier, kan Minnesma op het koolstofdossier met de Parijse klimaatafspraken geen directe blokkades van de economie afdwingen. Vollenbroek kan met de Europese Habitatrichtlijn in de hand een veelheid aan individuele landbouwbedrijven, bouw- en mobiliteitsprojecten en bedrijfsactiviteiten in Nederland verbieden. Eén van zijn jongste zaken is gericht op sluiting van Tata Steel via een juridische procedure. Minnesma kan slechts een grote som geld innen. Daarom is het te prijzen dat ze dat niet doet, maar wijst op de noodzaak om verstandig met klimaatverandering om te gaan. Onderwijl ontwikkelen zich ook op het gebied van koolstof processen tegen grote individuele CO2 uitstotende bedrijven. Die kunnen een bedrijf hooguit verplichten 'meer te doen'. Met de reeds genoemde Habitatrichtlijn van de EU kunnen bedrijven geheel worden stilgelegd of zelfs gedwongen worden te sluiten. Tevens kan Vollenbroek de overheid dwingen wetten aan te passen en vergunningen in te trekken.
Over het parlement en de rechter hoef ik niet lang na te denken.
NGO's hebben formeel geen macht, maar kunnen net als ieder ander naar de rechter stappen.
Ik neem ook aan dat een eventuele boete een fors bedrag zou zijn. Daar kan Urgenda mooie klimaatdingen voor lagere inkomens mee doen, met meer dan symbolische waarde. Daar is Urgenda creatief genoeg voor. Huizen isoleren of een warmtepomp voor half geld, ik noem maar wat.
Wouter, voor het nut van de discussie formuleer ik het maar scherp: wie heeft het nu eigenlijk voor het zeggen in een democratie?
De wet (vroegere parlementen), de rechter (de interpretator van wat vroegere parlementen bedoelden) of NGO's die met de wet in de hand hun ambitie kunnen waarmaken?
En: is die boet genoeg om 'iets leuks te doen' voor het arme volk om het niet in een gele hesjes woede te laten ontsteken (die tijd komt er immers aan)?
Als Urgenda toezegt een betaalde boete in te zetten voor versnelling van de energietransitie, is dat dan niet goed verdedigbaar? Liefst iets moois voor lagere inkomensgroepen.
Zo maar een wapen uit handen geven vind ik niet sterk.