Het bedrijf kondigde in 2017 al aan dat het op termijn graag naar één hoofdkantoor wil. In eerste instantie koos Unilever voor Rotterdam. Het Nederlandse kabinet was destijds bereid om de dividendbelasting voor multinationals af te schaffen, zodat het voor Unilever gunstig zou zijn om in Nederland te blijven. Britse aandeelhouders verzetten zich tegen het vertrek van het bedrijf uit het Verenigd Koninkrijk en lieten de verhuisplannen in de ijskast zetten.
Unilever schrijft: “Er zal geen verandering komen in de bedrijfsvoering, locaties, activiteiten of personeelsbezetting in het Verenigd Koninkrijk of Nederland als gevolg van de samenvoeging.” De activiteiten van het hoofdkantoor in Rotterdam dat de voedingsdivisie leidt en van de nieuwste R&D faciliteit in Wageningen veranderen niet.
Eric Wiebes, minister van Economische Zaken, betreurt het besluit van Unilever, “maar het komt niet als verrassing. Banen en activiteiten blijven in Nederland, dat is positief. Bovendien wil Unilever de voedsel- en drankendivisie hier verder versterken, daar ben ik optimistisch over. Hiermee wordt onze sterke agrifoodsector nog krachtiger.”
Zou Nederland dan eindelijk toch meer gaan sleutelen aan winstbelasting voor multinationals ?
#8, dat was de redenering van het rijke deel van de bevolking (dat het arme - net als in de VS van Trump - achter zich aan wist te trekken).
Over de economisch-politieke kant van de zaak brengt een (wat vagig) verhaal in de NRC: Brexit Britain voor Unilever geen probleem.
#6, Tom, het spijt ons. We brengen nieuws zoals het is.
Kijk die Boris is zo dom nog niet, regelt dat wel.
En Unilever werkt veel liever vanuit een land dat niet eerst aan een stuk of 20 andere hoeft te vragen of een of andere handel wel of niet mag. Nee het gemak van een land dat met iedereen handelsafspraken kan maken, dat staat Unilever wel aan.
Nederland was alleen maar een belangrijke land omdat het bedrijf half Nederlands was. De Nederlandse markt stelt niet veel voor. En misschien behalve dat Wageningen nog interessant is, is hier verder weinig belangwekkends om nog te versterken. De meeste aandacht gaat al jaren naar andere delen van de wereld uit. Daarbij is nog maar de vraag of de voedsel - en drankendivisie überhaupt het versterken waard is. Er gebeurt op dat vlak al jaren bijzonder weinig, behalve wat acquisitiedingetjes.