"De Uber van de landbouwsector heet 'Hello Tractor' en huist in Nigeria," schrijft boerensite Boerenbusiness. Landbouwmachinefabrikant John Deere gaat in 5 jaar 10.000 trekkers leveren en IBM regelt de software. De platformservice wordt ook in Kenia, Mozambique, Senegal, Tanzania en Bangladesh aangeboden.
Om voldoende voedsel te produceren, stimuleert de Nigeriaanse overheid al 20 jaar lang mechanisering. Op termijn wil het land zelfvoorzienend worden, daarvoor is 37 miljoen ton extra voedselproductie nodig.
In Nigeria is de omvang van de gemiddelde boerderij minder dan 1 hectare. Te kleinschalig en te weinig productief om te kunnen investeren in dure landbouwmachines; een beetje tractor kost al gauw minstens enkele tienduizenden euro's. Ook is er een tekort aan arbeidskrachten omdat jongeren in groten getale naar de steden trekken. Dus kocht de overheid jarenlang trekkers en stelde die gratis ter beschikking aan de boeren. De gemiddelde trekker ging als gevolg van verkeerd gebruik en te weinig onderhoud nog geen jaar mee. Initiatieven met eenvoudige of lichtere tractors mislukten.
Hello Tractor doet het anders. De trekkers worden verkocht aan loonwerkers (zeg maar de Uberchauffeurs), die ze via een app verhuren aan de boeren. Het idee is dat de loonwerkers de trekkers wel goed onderhouden en er zorgvuldig mee omgaan. Via de app is de trekker te volgen en kun je als klant zien waar er in de buurt eentje beschikbaar is.
Boerenbusiness - 10.000 John Deere's voor trekker-Uber - Tech Trekkers
Om voldoende voedsel te produceren, stimuleert de Nigeriaanse overheid al 20 jaar lang mechanisering. Op termijn wil het land zelfvoorzienend worden, daarvoor is 37 miljoen ton extra voedselproductie nodig.
In Nigeria is de omvang van de gemiddelde boerderij minder dan 1 hectare. Te kleinschalig en te weinig productief om te kunnen investeren in dure landbouwmachines; een beetje tractor kost al gauw minstens enkele tienduizenden euro's. Ook is er een tekort aan arbeidskrachten omdat jongeren in groten getale naar de steden trekken. Dus kocht de overheid jarenlang trekkers en stelde die gratis ter beschikking aan de boeren. De gemiddelde trekker ging als gevolg van verkeerd gebruik en te weinig onderhoud nog geen jaar mee. Initiatieven met eenvoudige of lichtere tractors mislukten.
Hello Tractor doet het anders. De trekkers worden verkocht aan loonwerkers (zeg maar de Uberchauffeurs), die ze via een app verhuren aan de boeren. Het idee is dat de loonwerkers de trekkers wel goed onderhouden en er zorgvuldig mee omgaan. Via de app is de trekker te volgen en kun je als klant zien waar er in de buurt eentje beschikbaar is.
Harry (#10), ik heb er de studie van Aline Z. Akonkwa en mij ("Tracteurs comme obsession. Le potentiel de la mécanisation agricole au coeur de la région des grands lacs d'Afrique Centrale") even bijgehaald. Ik overdreef iets; alleen in Burundi was de rente in 2011 24%. In Noord- en Zuid Kivu (Oost Kongo) was het gemiddelde 18%, in Rwanda "slechts" 15%
Krijn doet me echt glimlachen.
Ruilverkaveling: nou, moet je dus eerst individueel landeigendom hebben. Het kan wel zonder, maar het wordt een ein-de-loos palaveren om dat met gemeenschappelijk grondbezit voor elkaar te krijgen. Nou stel ik me zo voor dat het in Nederland ook niet gemakkelijk geweest moet zijn, maar toch.
Bedrijfsvergroting: kip en ei. Waar moeten die overtollige boeren naar toe? Naar banen in de stad. Hoe zorg je ervoor dat die er zijn? Grotere koopkracht. Hoe krijg je die? Winstgevende landbouw. En waar komt die vandaan? Zie boven. Henk heeft dat wat preciezer uitgelegd in vorige lijnen.
Dank je Dick #3 . Kon gisteravond niet reageren, er was geen electriciteit......
We zijn er weer ingekukeld: de valkuil "Afrika".
Mijn insteek, vanuit een "atypisch" land (en ik weet niet of "typisch" wel bestaat):
1. Zeer kleine (gemiddeld 0,75 ha bewerkbaar) familiebedrijfjes - te klein voor vrijwel iedere vorm van mechanisatie. Net als in Nigeria, en in heel veel landen.
2. TEKORT aan arbeid - deels door AIDS, deels door off-farm employment: de weinige gezonde volwassenen proberen een baantje te vinden, liefst in de stad.
3. Door "remittances" (geld naar huis sturen door die "gesalarieerde" familieleden) toch wel wat geld beschikbaar rond planttijd.
4. Rente hoog voor Europese begrippen, maar zeker geen 20% (Henk#4 ). Maar verreweg de meeste boeren niet kredietwaardig (geen "collateral" (=onderpand?)).
5. "Oplossing" met gesubsidieerde trekkers heel goed beschreven in het artikel, dat gaat overal zo. Een lekke band (en dat gebeurt nogal eens, stenige gronden en slechte wegen) is al genoeg om een trekker weken aan de kant te hebben staan.
6. Zoals op vrijwel iedere boerderij: een beperkt planting window in het vroege seizoen.
7. Geen loonwerkers, maar wel een beperkt aantal grotere boeren met trekkers die ze kunnen verhuren. Als ze eerst zelf klaar zijn natuurlijk. En tegen een prijs die ligt op marktniveau: zo'n 3 - 4x zo hoog als de gesubsidieerde overheidstrekkers.
Dus al met al niet zo'n heel slecht businessmodel voor Ubertrekkers. Als ze tenminste wat te doen kunnen vinden in de overige negen maanden van het jaar. Wat dat betreft: je kunt hier niet eens benzinestations vinden buiten de steden. Reden: alleen in planttijd wordt er genoeg brandstof verkocht.
Of het economisch gezien een verbetering is van het landbouwbedrijfje? Het kan in heel veel gevallen het verschil maken tussen kunnen planten en braak laten liggen, gewoon vanwege het arbeidstekort. En als er eenmaal iets groeit, bij voorkeur mais, dan lijkt het plaatje doorgaans veel beter dan de gemiddelde econoom becijfert. Je moet namelijk in de gaten houden dat de waarde van het gewas niet overeenkomt met de siloprijs, althans niet totdat het (familie!)zelfvoorzieningsniveau is bereikt. De eigen mais bespaart de familie het kopen van maismeel in de winkel, tegen een prijs die normaal tussen de 2 en 2,5x zo hoog ligt. Met een areaal van 0,7ha mais en een familie van 10 personen moet je dus mikken op een opbrengst van 2,5 ton/ha. Dan kan het nog uit (en is ook nodig) om wat te bemesten, en misschien zelfs hybride zaad te kopen. Dus een mini-landbouweconomie begint dan toch wel uit de steigers te komen....
Maar Ubertrekkers op puur private grondslag, dwz zonder overheidsparticipatie, zie ik toch echt alleen maar van de grond komen in commerciele landbouwsystemen.
Dick (#5), de tractor is een veel te simpele reactie i.r.t. grote voedseltekorten en onderontwikkelde landbouw. In Afrika is de landbouwproductie te laag door veel te lage productiviteit van land, arbeid en kapitaal. Een sleutelprobleem is te kort aan voedsel, dus te duur voedsel, dus te hoge salarissen. Dat sleutelprobleem wordt veroorzaakt door door een lage natuurlijke productiepotentie van het land en groeiende land tekorten. En zo lang de landbouw niet rendeert komt werkgelegenheid buiten de landbouw niet op gang en valt er ook moeilijk aan bedrijfsvergroting te werken (Krijn #1). Een Afrikaanse groene revolutie is wat nodig is en dan krijgt op termijn ook de tractor een groeiende plaats.
Ik herinner mij een uitspraak van oud-minister en boer Cees Veerman: tractoren hebben daar voor velen helemaal geen zin.