Wakker Dier agendeerde het verbod op de kiloknaller. Sjoera Dikkers, lid van de Tweede Kamer voor de PvdA, stelde afgelopen week voor vleesaanbiedingen te verbieden. Foodlog rekende al eens voor dat het voorstel niet zal helpen om de boer meer te laten verdienen om zijn dieren een beter leven te kunnen geven. Naar aanleiding van Dikkers' voorstel lichtte ik afgelopen week in 1Vandaag zo simpel mogelijk de ongemakkelijke en verwarrende waarheid toe. Vlees is kostbaar, maar vanwege de zogenaamde geëxternaliseerde kosten niet duur. Daarbij komt dat overproductie van vlees door boeren, zorgt voor lage prijzen. Wie knallen wil tegengaan, moet daar iets aan doen.

Buitenland en verkeerd signaal
Een Nederlands verbod op de kiloknaller zal niets aan die situatie veranderen, omdat Nederlandse boeren verreweg het grootste deel van hun productie in het buitenland afzetten. Daar wordt de prijs gevormd, zodat een verbod op de Hollandse knaller bestens leidt tot een betere marge voor de slager en de super.

Vanmorgen sloot NRC Next bij deze analyse aan: de inkoopprijs van Nederlands vlees voor de detailhandel wordt op buitenlandse markten bepaald. Vanmiddag schoot ook de Tweede Kamer om die reden het verbod op de kiloknaller af.

Dat neemt niet weg dat het knallen met vlees een verkeerd signaal is. Hetzelfde geldt echter voor de massale en betaalbare consumptie van water uit flessen en weekendtrips met Ryanair en Easyjet of woonwerkverkeer per auto.

De waarheid is soms triest. Ik denk dat het goed is dat de Kamer het knalverbod heeft afgeschoten, maar vind tevens dat vlees geen knalartikel is. Ik hoop maar dat u het allemaal nog begrijpt
Er zijn nog de nodige pijnlijke waarheden die onze samenleving moet leren absorberen.

Vlees en vliegreizen zijn geen knalartikelen
Onderwijl moet geconstateerd worden dat Wakker Dier inmiddels een strategie toepast die wel degelijk hout snijdt. De dierwelzijnsorganisatie wil dat zoveel mogelijk van het vlees van Nederlandse welzijnsvarkens in Nederland wordt verkocht. Veel delen van het varken gaan immers naar het buitenland waar ze ondanks hun hogere kostprijs, niet meer waard zijn. Door ze te verwerken in vleeswaren en andere vleesproducten die voor ons eigen land bestemd zijn, is die waarde er wel uit te halen. Zo'n strategie zorgt ervoor dat de boer die een duurder varken maakt, wél zijn geld uit zijn hogere kostprijs kan halen. De promotie van Nederlandse welzijnsvleeswaar door Wakker Dier verdient dan ook alle steun, tegen de promotie van knalvlees in.

Iets moet me nog van het hart. Gisteren vertelde een vleeshandelaar me dat als er niet door heel Europa vleesaanbiedingen waren gedaan, vermoedelijk varkenshouders met hun dieren waren blijven zitten. Hij heeft gelijk, ook al willen we dat liever niet horen.

De waarheid is soms triest. Ik denk dat het goed is dat de Kamer het knalverbod heeft afgeschoten, maar vind tevens dat vlees geen knalartikel is. Ik hoop maar dat u het allemaal nog begrijpt. De werkelijkheid zit anders in elkaar dan we zijn gaan denken door de manier waarop we die voorgeschoteld krijgen. Dat maakt het een beetje ingewikkeld, maar niet minder zwart-wit.

Fotocredits: 'Pink, the other white meat', Robert Couse-Baker
Dit artikel afdrukken