1 min
Het staat in alle kranten en kwam gisteren in alle kille hardheid naar buiten: er gaat veel te veel mis in slachthuizen. Veel dieren hebben een lelijke dood. Ook niet zo weekhartige mensen die in slachthuizen werken vinden het te ver gaan, zoals blijkt uit deze reportage van EénVandaag (21 februari 2008).Volgens Varkens in Nood hebben 140 van de 180 keurmeesters ontslag genomen. Dat is 78%. Gesuggereerd wordt dat lieden die zich niets gelegen laten aan de doodsbeleving en gevaarstress van dieren hun taken hebben overgenomen.
Lees je de berichten nader, dan zie je waardoor het komt. De dood moet sneller. De supermarkt kiloknalt door. Dat kan omdat de band steeds weer een tandje hoger kan en de beslissers dat kennelijk toestaan.
Vlees mag niks kosten. Het dier niet en zijn dood ook al niet. Geld wordt vooral verdiend door degene bij wie het in de winkel ligt. Daarom moet de doodsfabriek zo hard draaien dat de zorgvuldigheid van het verdoven, doden en controleren uit de bocht vliegt. De snelheid is een gevolg van kostendruk, waarvoor de VWA begrip schijnt te hebben. Daarom knijpt onze waakhond voor de voedselveiligheid en - kwaliteit maar een oogje dicht. Volgens die theorie spannen slachterijen en hun controleurs samen omdat ze het er over eens zijn dat het echt niet anders kan. De prijs wordt niet betaald, dan maar andere maatregelen.
Als dat echt zo is, hoe is dat dan mogelijk?
Om het eens in bedrijfseconomische termen te zeggen: wat een rare bedrijfstak, die alleen maar in zijn eigen kosten snijdt en niet denkt aan mogelijkheden om zijn baten te vergroten. Slachterijen knijpen zichzelf steeds verder uit, terwijl ze een ander er met de buit vandoor laten gaan. Bijvoorbeeld de makers van kledderham.
Om het weer anders te zeggen: ik wil graag vlees kopen uit een slachterij waarvan ik weet dat er goed geslacht wordt. Ik betaal graag voor een mooie dood.
Dat is een heel nieuwe business proposition in slachtersland. Geen goedkope, maar een mooie dood.
Snapt u wel, heren slachters. Er is geld te verdienen. Wees blij dat Varkens in Nood jullie helpt en grijp je kans!
Voortaan twee vakken in de supermarkt:
- vlees van een mooie dood
- vlees van een lelijke dood
Wedden dat het werkt?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Sjonge, wat een gemene marketing ;-)
En probeer het daarna met een televisiecamera erbij. En zend vervolgens het koopgedrag zónder en mét camera uit...
Ik weet niet wat een consument zou kopen. Eén vak met de volgende tekst.
Het tweede vak met de volgende tekst.Ik zou zeggen probeer het!Tja, publiek meenemen naar slachterijen is wellicht niet zo'n fijnzinnige optie... :-)
Toch denk ik dat er méér moet gebeuren dan opschriften alleen. Als je vlees koopt uit het vak 'onvriendelijk', dan zitten daar geen consequenties aan vast, behalve een voordelige: je betaalt minder. Méér ziet de gemiddelde consument niet. En ik denk ook niet dat diezelfde gemiddelde consument een beeld heeft van het verschil tussen 'onvriendelijk' en 'vriendelijk' slachten. Als niemand kijkt, is de graai in de 'verkeerde' bak dan ook gauw gedaan.
Vergeet ook niet dat het gros van de verkoop (denk ik, schat ik zo in) plaatsvindt vanuit een branche waar men alleen prijs als concurrentiemiddel hanteert. Het publiek is niet anders gewend dan dat supermarkten ons lokken met aanbiedingen en lage prijzen, we krijgen zelfs prijsgaranties én malsheidgaranties gelijkertijd. Laat maar rollen die band!
Dat zou zeker kunnen Eric. Ik heb het niet geprobeerd, dus heb geen enkel onderzoeksbewijs. Maar dat in deze manier van denken meer zit dan in de band alsmaar harder zetten, daar ben ik van overtuigd. Als je marktstrategisch gereduceerd bent tot kostensnijder, dan is het de hoogte tijd 'ns te zoeken naar andere oplossingen. Je kunt nl. geen kant meer op en dat zien we dus ook. Vervolgens gaat iedereen wijzen, maar kijkt niemand naar de kern van het vraagstuk.
Overigens, sigaretten hadden en hebben niet zoveel sympathie, dieren wel. Zeker nu. Dat succes moet ik WD en Thieme dan maar eens nageven, al snappen ze niets van wat ze ermee moeten en realiseren ze zich niet welke schade ze onderweg aanrichten. Aan de dieren zelf, welteverstaan.
Economisch doet de vleessector zichzelf de das al om, dat wordt hooguit versneld door de NGO's. Een gevolg van non-creatief marketingdenken en een leuke, maar economisch passieve franchise onder het publiek.
Mensen meenemen naar slachterijen? Poeh, hoe wil je daar het hele consumentendom langskrijgen? Er zijn al de nodige films om dat probleem op te lossen. Alleen zien mensen daar niet de dingen die ze moeten zien. Ze zien het doden, op grote schaal en in lijnverwerking, en vinden dat eng. Zijn dus helemaal in de war. Onzin, want als je vlees eet, moet er voor jou gedood worden. Klootwijk had hier een mooi posting waarin hij zo'n film met de grond gelijk maakte: manipulatie. Het publiek kan niet meer kijken naar doden, zelfs niet naar een mooie dood. Met dat gegeven gaan de Wakkere Dieren aan de haal. De slachters zijn zo stom te bukken en - kennelijk, ik heb het zelf niet gezien - de band nog harder te zetten, waardoor het nog moeilijker voor ze wordt.