Consumenten vinden duurzaam eten belangrijk. Dat zeggen we. Toch valt dat nogal tegen. Onderzoeksburo GfK ontdekte dat slecht een derde let op duurzaam. Twee derde van het winkelend publiek interesseert het dus niet, aldus de Levensmiddelenkrant.
Daarom dus fourneerde Postcode Loterij een flink aantal miljoenen om samen met Unilever en Albert de actie Lekker Duurzaam Doen voor die twee derde op te zetten. 2,5 miljoen Postcodeloterijspelers krijgen een tegoed van € 12,50 om kennis te maken met boodschappen die ze anders niet zouden kopen.
Tussen denken en doen
De helft van de Nederlandse consumenten zegt duurzaam eten belangrijk te vinden. Maar slechts een derde laat ook daadwerkelijk iets duurzaams in zijn mandje glijden. Ze vinden het te duur en de macht der gewoonte laat hen naar iets anders grijpen.
Vier op de tien consumenten zegt de afgelopen twee jaar duurzamer te zijn gaan eten. Een kleine dertig procent verwacht dat in de komende twee jaar ook te gaan doen. Maar pas op, want tussen zeggen en doen zit een flink gat.
Verleiden tot niet zo duurzame kip
Natuurlijk blijft het de vraag wat consumenten onder duurzaam verstaan. Een verstandig gehouden Nederlands industrievarken is volgens rekenaars aan de groene economie duurzamer dan een 1-ster kip voor iedereen. Het varken is immers een betere verwerker van etensresten dan de kip. Maar op zulke aspecten letten de Postcodeloterij en Lekker Duurzaam Doen nog even niet. Mensen verleiden meer te betalen voor dezelfde boodschappen is al ingewikkeld genoeg. Toch laat dit voorbeeld zien dat er misschien wel vaker iets duurzaams in het boodschappenmandje glijdt dan GfK dacht.
Fotocredits: boodschappen, amsfrank
Dit artikel afdrukken
Daarom dus fourneerde Postcode Loterij een flink aantal miljoenen om samen met Unilever en Albert de actie Lekker Duurzaam Doen voor die twee derde op te zetten. 2,5 miljoen Postcodeloterijspelers krijgen een tegoed van € 12,50 om kennis te maken met boodschappen die ze anders niet zouden kopen.
Tussen denken en doen
De helft van de Nederlandse consumenten zegt duurzaam eten belangrijk te vinden. Maar slechts een derde laat ook daadwerkelijk iets duurzaams in zijn mandje glijden. Ze vinden het te duur en de macht der gewoonte laat hen naar iets anders grijpen.
Vier op de tien consumenten zegt de afgelopen twee jaar duurzamer te zijn gaan eten. Een kleine dertig procent verwacht dat in de komende twee jaar ook te gaan doen. Maar pas op, want tussen zeggen en doen zit een flink gat.
Verleiden tot niet zo duurzame kip
Natuurlijk blijft het de vraag wat consumenten onder duurzaam verstaan. Een verstandig gehouden Nederlands industrievarken is volgens rekenaars aan de groene economie duurzamer dan een 1-ster kip voor iedereen. Het varken is immers een betere verwerker van etensresten dan de kip. Maar op zulke aspecten letten de Postcodeloterij en Lekker Duurzaam Doen nog even niet. Mensen verleiden meer te betalen voor dezelfde boodschappen is al ingewikkeld genoeg. Toch laat dit voorbeeld zien dat er misschien wel vaker iets duurzaams in het boodschappenmandje glijdt dan GfK dacht.
Fotocredits: boodschappen, amsfrank
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het boodschappen doen -doe ik zelf- is al moeilijk genoeg. Dat doordat ik al meer dan werk zat heb aan het speuren naar de zeldzame producten waar geen suiker stiekum aan is toegevoegd, maar nu zou ik ook nog op "duurzaam", een vaag gedefinieerd begrip, moeten letten. Waarom ligt er in de supermarkt spul dat ik niet kopen mag? Als ik dat niet mag, of als het notoir ongezond is, stal het dan niet uit! Daar zou een warenwet in moeten voorzien.
Het voorbeeld van dat duurzame varken tegen die blijkbaar nog minder duurzame kip:
1) het feit dat dieren (kippen, koeien, ook varkens) tegenwoordig gefokt worden op een manier die -zacht gezegd- minder gezond is voor de menselijke consument dan wenselijk is (en wat betreft die kippen: vooral ook hun eieren) betekent dat je gewoon minimaal vlees moet eten. Dat komt op zich nog draaglijk uit, want van vlees heb je maar een minimum voor je gezondheid nodig (als ik Kris Verburgh's mening als leidraad neem).
2) het feit dat een vet varken een obees beest is, en ik dat niet wil worden, moet ik dat witte vlees van dat beest -en welk wit vlees dan ook, trouwens- niet eten, dunkt me. Als ik me dan al aan een stukje vlees waag, dan dus geen varken, maar in vredesnaam dan maar -ook niet helemaal gezond- een stukje kip.
Over duurzaamheid: hoe duurzaam ben ik zelf? Duurzaam in de betekenis van: hoe lang ga ik mee? Dat hangt in niet te verwaarlozen mate af van wat ik eet. In een 'natuurlijke' wereld is wat je eet nogal een andere voeding dan in onze geindustrialiseerde wereld, waarin ook het voor de consumptie bestemde dier niet aan die industrialisering is ontkomen. Die industrialisering is gewoon doorgeslagen. En wie krijgt voor de gevolgen daar daarvan de schuld?
a) ik, die wat ik in mijn winkelwagentje stop, dat toch zelf gedaan heb, bij gebrek aan een betere keuze, maar toch.
b) ik, die al dat verkeerd eten waartoe ik gezien het huidige fabricaat en distributie en misleiding ('marketing' geheten) veroordeeld ben, niet meer weg kan exerceren (joggen, zwemmen etc.)
c) ik, die dan ook nog niet duurzaam bezig ben geweest. Mijn eigen duurzaamheid is al stevig in het geding, maar door mijn (toch al aan alle kanten onder vuur liggend) koopgedrag is dan ook nog de duurzaamheid van de wereld om mij heen in het geding.
En dat drie keer "ik", die de schuld krijgt, is drie keer terecht?
Wat doet een ‘gokbedrijfje’ bij Appie en een IJscoboer?
NRC-Q rapport :
“Novamedia ontving meer dan een kwart miljard euro aan vergoedingen van de Nederlandse loterijen. Toch vraagt het bedrijf van de oprichters van de loterijen, internationaal vergeleken, geen onredelijk hoge vergoeding voor haar werk voor de drie Goede Doelen Loterijen, zoals de Nationale Postcode Loterij. Dat staat in vandaag gepubliceerd onderzoek. Wel is de managementvergoeding die de drie Novamedia-bestuurders krijgen van de loterijen hoger dan de code voor de Goede Doelensector toelaat. Ook is de bestuursstructuur in deze sector soms zo ondoorzichtig dat “de kans op belangenverstrengeling” ontstaat.”
Opmerkingen
1. Het is een financieel-commerciële multinational. De handel van deze bedrijvengroep is niet ICT, olie of ongelukkige kippen, maar ‘goede doelen’. Dat zou een ethisch hoogstaand product moeten zijn, maar de herhaaldelijke strafmaatregelen door justitie en OPTA over de wijzen van marketing van Novamedia’s dochters doen de wenkbrauwen fronsen.
2. Aangezien we leven in een economiemodel dat ‘free enterprise’ binnen de grenzen van de wet waarborgt, mag een ‘goed doel’ geëxploiteerd worden binnen specifiek voor de ‘handel in ethiek’ passende grenzen. Anders komt het te ongeloofwaardig over…
Kort door de bocht. In Nederland mag je miljardair worden op een lucratief concept ‘armoede in de wereld te bestrijden’.
3. Opvallend is dat stichtingen die zich inzetten voor een goed doel (voor melaatsen tot hartpatiënten) met grote regelmaat betrapt worden op de aanwezigheid van exorbitante inkomsten of belangen, wat nog interessanter is. Wat funest blijkt voor het vertrouwen van de bevolking. Dat de topman van Novemedia inmiddels in de Quote 500 staat, wekt dan ook geen verwondering.
4. Indien Shell of BP analoog actiegroepen zou financieren om de bevolking ‘rijp’ te maken voor schaliegas, wat ook zij mogen (!), dan zou dat enorme politieke beroering verwekken.
Blijkbaar is gokken een succesvoller product om kapitaal te maken, mits investeerders ‘altruïsme’ als beleidscode en missie hanteren.
Er is sociaal-maatschappelijk een minder fris aspect. In toenemende mate wordt het Nederlandse tolerantiemodel geweld aangedaan. Door wat je een ‘side effect’ mag noemen van de, door met geld van derden kunstmatig overeind gehouden, belangengroepjes met een relatief extremistisch gedachtegoed.
Die dat kost wat kost hun wil aan de totale bevolking op willen leggen.
In toenemende mate krijgen ‘Loterij-baasjes’ vanuit de luwte door sponsoring met honderden miljoenen politieke grip tot in het parlement, met het ‘goede doel’ de meerderheid van de bevolking politiek te manipuleren. Ook dat mag in Nederland, want ook dat valt blijkbaar binnen de regels van onze (schijn)democratie.
Vraag is alleen of je blij moet zijn met het feit dat het begrip tolerantie (ooit gebaseerd op het respecteren van wederzijdse verschillende voorkeuren) in sterk toenemende mate misbruikt wordt, om onder die vlag, om specifieke voorkeur dwingend anderen op te leggen.
Dat Ahold, die qua manipulatie ook eerder al een wat onfris traject bewandelde (naar haar aandeelhouders), binnen die samenwerking past, wekt geen verwondering.
Helaas heeft ‘Duurzaamheid’ namelijk niets, nada, meer met verantwoorde ecologische politiek te maken.
Het is een product om geld mee te verdienen.
Een zaak voor de waakhonden in het parlement.
Politiek-commerciële manipulatie van de bevolking hoort niet.
Niet voor goede en slechte doelen.
Tja, duurzaam, ook ik heb soms geen idee wat er nou mee bedoeld wordt, volgens de 1 is al het vlees niet duurzaam, volgens anderen alleen vlees wat goed verzorgd wordt, volgens een 3e persoon zijn alle groente en fruit duurzaam en volgens nr 4 alleen biologisch?
Ik heb het idee dat je pas duurzaam bezig bent als je zo min mogelijk producten verbruikt die de grondstoffen op onze aarde opmaken en vervuilen, zoals die mensen die elke maand nieuwe schoenen moeten hebben omdat ze een nieuwe broek hebben gekocht, die elke maand het nieuwste model mobieltje moeten hebben terwijl ze er al 10 hebben liggen, elk jaar een nieuwe auto want de bekleding is vies, elk jaar een nieuwe winterjas want je moet met de mode meegaan, enz enz enz.
Ik daarentegen vind het pas duurzaam als je niet met al die ongein meeloopt, pas iets koopt als je het nodig hebt en leeft van de producten die de boeren aan onze aarde ont'lenen', laten groeien dus en dan zou ik het wel graag zien dat er zoveel mogelijk met natuurlijke middelen gewerkt wordt en zo min mogelijk vervuilende pesticiden enz.
Astrid#3
1. Ik ga 99% mee met je reactie ! Met uitzondering van je laatste zin:
“… en dan zou ik het wel graag zien dat er zoveel mogelijk met natuurlijke middelen gewerkt wordt en zo min mogelijk vervuilende pesticiden enz.”
Dat 'natuurlijke' is een nobele, maar niet meer haalbare stelling. Akkoord met die ‘vervuilende pesticiden’, maar plaats onder die noemer niet alle middelen die groei en bloei op een verantwoorde wijze bevorderen. De wereld is de laatste twee centennia veranderd en niet alleen op negatieve wijze.
Die gedachte besluipt je hier wel eens op Foodlog door de vele doemdenkers. Te weinig opwekkende kost soms hier, die gerelateerd is aan progressie en nieuwe ontwikkelingen. De creativiteit van de menselijk geest houdt niet op bij een simpel ‘biologisch’ conservatisme.
En er zijn tal van chemische besturingsprocessen voor onze gezondheid, hygiëne en voedselproductie en voedselconservering, die beslist als zeer ‘natuurvriendelijk’ beschouwd mogen worden.
De grens tussen chemisch en natuurlijk is zo vaag, dat die de facto eigenlijk niet bestaat. Alles is te herleiden tot basale chemische oerverbindingen, met als herkomst sterrenstof.
2. Honderd procent eens met je visie op consumeren. Ik gaf hier reeds eerder aan dat consuminderen zelfs een groot potentieel van progressieve innovatie in zich draagt. Dus groei van kennis en werkgelegenheid. Leg dat in Den Haag en Brussel eens uit. Daar geilt men letterlijk op elke percentage groei van destructieve consumptie.
Goede vraag, en met je eens, Hans #2. Alleen: Shell en BP hebben geen actiegroepen nodig om ons schaliegas, NRG niet om ons 60 miljoen subsidie voor een gevaarlijke antieke kerncentrale door de strot te duwen: die hebben Kamp!