Nu opnieuw een Henk. Henk Staghouwer is niet onomstreden. Als gedeputeerde in de provincie Groningen zorgde hij de afgelopen jaren voor nogal wat akkefietjes. Van het schuiven van 600 hectare landbouwgrond richting de industrie tot het sturen van een gewenste brief naar het ministerie van Economische Zaken op verzoek. En dan was er ook nog die ingereden deur en omvergereden hekken bij ‘zijn’ provinciehuis tijdens een LTO actie.
Eigenlijk is Staghouwer een bestuurder die niet erg past in het profiel van een Christen-Unie bestuurder. Hij is een man van belangen afwegen en knopen doorhakken, ook als de gevolgen pijnlijk zijn. Zou dat komen omdat hij een Groninger is?
Staghouwer is een bestuurder die niet erg past in het profiel van een Christen-Unie bestuurder. Hij weegt belangen af en hakt knopen door.Misschien is het ook wel nodig dat op LNV zo’n soort minister komt. Iemand die de koers die is uitgezet ook gaat uitvoeren. Doet wat zijn opdracht is: het voorgenomen beleid, wat op democratische wijze tot stand gekomen is, gaan uitvoeren. Ook als daar keuzes bij zitten waar een deel van de boeren en een deel van de politiek fél tegen gekant zal zijn. We wilden als boeren toch duidelijkheid?
De oppositie tégen Staghouwer is zich al aan het warmdraaien. De BoerBurgerBeweging zette de avond dat de benoeming bekend werd nog een uitgebreid kritisch stuk over Staghouwer op hun website. Ik moet bekennen dat ik een beetje BBB moe wordt. Waar eerst het geluid van Caroline van der Plas verfrissend was, bedient ze zich nu van steken zoals ‘wij staan er lekker beter voor in de peilingen’ tegen Tjeerd de Groot, en de zoveelste keer dat ze zijn uitspraken uit zijn tijd bij de Nederlandse Zuivelorganisatie erbij sleept. Welke antwoorden heeft de BBB eigenlijk op de actuele problemen van de agrarische sector? Dat ‘onze agrarische sector gewéééldig is’ hebben we nu vaak genoeg gehoord.
Ook het duo John Spithoven en Jan Cees Vogelaar staat klaar om iedere constructieve stap van de sector mét het ministerie van LNV meteen neer te maaien. Logisch want door constructief mee te werken aan een oplossing worden ze onzichtbaar en hebben ze geen positie meer.
Daarom vanaf deze plaats aan het begin van 2022 een oproep. Boeren, laten we met Staghouwer opnieuw beginnen. Laten we onze bijdrage leveren aan het herstel van het vertrouwen in plaats van het wantrouwen te versterken! Óók de agrarische media. Laten we de interne verdeeldheid niet versterken en verder op de spits drijven. Laten we het belang van één geluid en vooruitgang op de inhoud stellen boven eigen profilering en mening. Zelfs als het pijn doet. Oplossingen voor grote problemen zijn zelden zonder pijn, en zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Laten we de schouders eronder zetten om de beste oplossingen praktijk te laten worden. En dan niet alleen voor de agrarische sector, maar oplossingen die recht doen aan alle belangen. Zodat we met elkaar uit doodlopende wegen komen, naar een vitale toekomstbestendige sector. Ook als dat betekent met 20 of 30% minder dieren.
Ik wens jullie allen een voorspoedig 2022 toe!
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Hans Akkermans 1 misschien goed om op het (dis)functioneren van de mestmarkt samen eens een goede kop koffie te drinken. Toch nog twee korte reacties op de ‘gecertificeerde mestmarkt’, om misverstanden te voorkomen.
Ik gebruikte certificering in het kader van een mestmarkt gebaseerd op de huisvuil variant. Intensieve veehouders betalen dan vooraf aan een publieke organisatie voor de afzet van hun mest. Die ene organisatie contracteert dan gecertificeerde mestdistributeurs (en mestverwerkers) om de mest op te halen bij de veehouders. Houdt die mestafnemer zich niet aan de (privaatrechtelijk) vastgelegde afspraken, dan is het ‘two-strikes-out’.
Na bijna 40 jaar niet-geslaagde pogingen om mest te verwerken, heb ik -met een groeiende spanning op de energiemarkt en een geringer mestoverschot- weinig verwachtingen dat mestverwerking alsnog een succes zal worden.
Ik weet niet of ons wensbeeld zoveel verschilt, maar het is nu eenmaal zoals het is. Het is de overheid zelf die op zou moeten komen voor het belang van boer en burger. Zij zijn het zelf die in 40 jaar niet in staat is geweest dit in goede banen te leiden. De gewone boer vertwijfeld achterlatend. Hier ligt de basis van dit gezwel en ja onze lobby is hier ook debet aan. De soap rondom het AP is een steeds terugkerend ritueel in ieder besluitvormingsproces en geheel in de traditie van 40 jaar mestdebat. Jaap Frouws proefschrift is nog steeds actueel.
Een gecertificeerde mestmarkt, daarin verschillen we duidelijk van mening. Ik geloof hier niet in, daarvoor is mijn vertrouwen al te veel geschaad. Ik ben zelf akkerbouwer, heb een samenwerking met een veehouder (voer-mest). Uitruil van grond kan niet, daarvoor zitten we te ver van elkaar. We hebben dus een tegenstrijdig belang, we vinden elkaar en verstaan elkaar, maar er bestaat geen gratis bier. Bovendien hoe verder van elkaar des te duurder het bier voor ons beiden. Mest = transport en transport zijn kosten. Deze kosten afgezet tegen de intrinsieke waarde van de mest zijn hoog. In dat opzicht verschilt verwerking maar weinig met transport. De outputproducten zijn geen wondermiddelen al wil men dit ons graag doen geloven. Het zou een middel moeten zijn en geen doel op zich.
#59 Hans Akkermans 1 we hebben een verschillend beeld van hoe hoe vraag en aanbod van dierlijke mest op een goede wijze bij elkaar kunnen komen. Maar mag ik wel constateren dat het ‘de mestmarkt’ de afgelopen 40 jaar niet gelukt is om de bestemming van (vrijwel) alle af te zetten dierlijke mest juridisch en feitelijk juist te verantwoorden?
Je geeft aan dat de sector al met honderden plannen is gekomen. Niet het aantal plannen is relevant, maar in hoeverre die plannen aansluiten op maatschappelijke doelen en passend zijn binnen en of aansluiten op Europese en Nederlandse wet- en regelgeving. “Niet het vele is goed, maar het goede is veel!”
Kijk bijvoorbeeld naar het recent opgestelde alternatief voor het NitraatActieProgramma. De bedoeling is goed, maar ondertussen zit een groot deel van de sector het komende teeltseizoen in onzekerheid. Dat is de sector niet te verwijten (LNV was ook erg laat met het ontwerp NitraatActieProgramma) maar de inspanningen van de sector waren niet toereikend om het Nitraat Comité te overtuigen dat besluitvorming op korte termijn mogelijk was.
#55Nee dat zeg ik niet. Zoals Piet aangeeft. Dikke fractie en drijfmest zijn in werking en gebruik twee totaal verschillende producten. Dit hebben die akkerbouwers in je gesprekken vast wel verteld, anders zijn je vragen niet goed geweest.
Verder weet ik nog steeds niet waar het om gaat, maar laag P, dan moet je input wel haast vergiste rundveemest zijn en hangt het af van je scheidingstechniek hoeveel fosfaat je in je dikke fractie wil houden. Maar klinkt niet logisch als je je richt op export van fosfaat.
Je gaat te kort door de bocht dat de akkerbouw het niet wil. Het is geen gratis bier. Met dikke fractie daar kun je gewoon geen kant mee op, tenzij je meer enkelvoudige N-kunstmest gebruikt als vervanging van je drijfmest of dunne fractie met relatief hoog fosfaat. Laten we eerlijk zijn de regelgeving maakt dat het zo loopt.
Ik verwonder mij verder over je aversie tegen de 'vrije handel' cq intermediairs. Voor zover ik het zie zijn deze wel het smeermiddel in de afstemming tussen vraag en aanbod en bovenal de partijen die momenteel bewegen en investeren in de be- en verwerking, dus het risico nemen. Je wens naar een gecertificeerde business met professionele partijen, is schone schijn. Ik snap het vanuit het oogpunt van handhaving, maar het is niet de oplossing van het probleem, alleen een andere invulling. Weinig spelers in een markt, belooft vaak weinig goeds. Private certificering is het gebrek aan controlerend vermogen van onze eigen overheid. Dat het niet meer te controleren is, is omdat het ook haast niet te controleren is zo ingewikkeld is het ondertussen. Certificering is papier en zegt mij persoonlijk niets. Mijn ogen, mijn neus en vertrouwen in de wederpartij doen meer dan duizend certificaten, maar het is de maatschappelijk mores. Dus dat mestcertificaatje kan er ook nog wel bij. Ook dit jaar weer een vrachtje RHP, Keurcompost blabla op het erf gehad. 7,50 euro per ton franco geleverd. Kon zo retour afzender. Over gratis bier gesproken.
Overigens dat de sector met een plan moet komen is dat werkelijk de kwestie? In mijn optiek zijn er al honderden plannen de revue gepasseerd. Maar iedereen is nuchter genoeg om niet in sprookjes te willen geloven en bang om zuurverdiende centen te investeren in deze tombola die mest heet. Iedereen ziet wat er gaande is, maar wie durft.
Frits, wanneer akkerbouwers de portemonnee moeten trekken voor dierlijke mest dan gaat er een geldstroom ontstaan van akkerbouw naar veehouderij. Kostprijs voor akkerbouwers omhoog en hogere inkomsten voor veehouders. Dat is ook al decennia zo met veevoer, lage veevoerprijs voor veehouders = lagere kostprijs en lage veevoer prijs = lagere inkomsten voor akkerbouwers. Steeds moet er een geldstroom zijn van akkerbouw naar veehouderij. Het is zo langzamerhand wel duidelijk dat er in Nederland een pro veehouderijhouding en een anti akkerbouwhouding wordt aangenomen. Wanneer dat iets blijvends is dan hoeven akkerbouwers geen zaken meer te doen met veehouders.