1. Laat kinderen niet hun bord leeg eten
Kinderen moeten stoppen met eten als ze vol zitten en niet als ze alles opgegeten hebben. Kinderarts Lauren Levine uit New York zegt: “Kinderen laten eten terwijl ze geen honger hebben, leert ze niet te luisteren naar wat hun lichaam aangeeft”. Volwassenen eten over het algemeen alles op wat op hun bord ligt, kinderen zo'n 60%. Dat is normaal.
2. Maak sporten leuk en lekker
Kinderen moeten minstens een uur per dag bewegen. Neem ze mee naar buiten en ga voetballen, maak een wandeling met het hele gezin, of verzin een andere activiteit. Belangrijk is dat ze het leuk vinden. Wanneer je achteraf aan ze vraagt hoe ze zich voelen, zullen de endorfinen ervoor zorgen dat het antwoord positief is. Op deze manier gaan ze fysieke activiteit associëren met dat lekkere gevoel, wat ze stimuleert voor een volgende keer.
3. Eet niet voor de tv
Als kinderen tijdens het eten televisie kijken, eten ze zonder aandacht. Hierdoor negeren ze het gevoel dat ze vol zitten. Ook worden ze dan blootgesteld aan eventuele reclames die snoep of junkfood onder kinderen aanprijzen.
4. Beperk schermtijd
Kinderen besteden in toenemende mate tijd achter schermpjes, zowel televisie als tablets en andere apparaten. Hierdoor worden ze lui en minder creatief. Een onderzoek bij kinderen tussen de 8 en 18 jaar toonde aan dat kinderen die veel tijd besteden aan schermpjes slechtere cijfers halen en minder tevreden zijn met zichzelf. De American Association of Pediatrics beveelt aan om de schermtijd per dag te beperken tot 1 à 2 uur.
5. Varieer, maar wees geduldig
De smaakvoorkeur van een kind verandert niet veel tussen de leeftijd van 2 en 8. Tindall: “Als ze iets nieuws de eerste keer niet eten, wil dat niet zeggen dat ze het de tweede of derde keer ook laten staan. Dwing ze niet om het op te eten, maar vertel dat ze het als snack krijgen als ze later klagen honger te hebben”. Een andere manier is om het eten leuk te presenteren. Een onderzoek ontdekte dat kinderen twee keer zoveel fruit aten wanneer het op een satéstokje was geprikt.
6. Weg met de mobieltjes
Als kinderen eenmaal een mobieltje hebben, laat dat dan gedurende de nacht beneden. Kinderen slapen minder wanneer hun mobiel op het nachtkastje ligt. Enerzijds komt dit door het blauwe licht, anderzijds door nieuwsgierigheid als ze het geluid van een nieuw berichtje horen. Dit geldt natuurlijk ook voor de ouders.
7. Geef gezonde tussendoortjes
Als het kind al een tussendoortje nodig heeft, zorg dan dat dit gezond is. Een tussendoortje staat niet gelijk aan snoep.
8. Praat niet over calorieën
Richt je als ouder op het positieve van voeding. Vertel dat het ene voedingsmiddel energie geeft en een ander nodig is voor het gezond houden van je lichaam. Hierdoor leren ze goede voeding te waarderen, in plaats van ‘bang’ te worden voor suikers. Leer ze dat het belangrijk is verschillende kleuren op je bord te hebben. Praat daarbij zelf ook niet negatief over je eigen gewicht, vooral tieners zijn hier gevoelig voor.
9. Beloon kinderen niet met snoep
Goede prestaties belonen met snoep zorgt niet alleen voor meer calorieën, het versterkt ook de voorkeur voor zoetigheid. Zo gaan ze een goed cijfer associëren met een snoepje, waardoor de verkeerde motivatie ontstaat.
10. Betrek familie en vrienden
Voor zowel sporten als eten geldt: het is leuker in een groep. Dus ga met de hele familie een potje volleyballen, of kook met elkaar. Enthousiasme werkt aanstekelijk. Onderzoek toont aan dat kinderen die hun ouders helpen in de keuken meer groente en fruit eten dan kinderen die dat niet doen. Bovendien is het ook nog eens gezellig.
11. Verbied niet teveel
Verwacht niet dat een kind maar een paar patatjes eet of een klein stukje taart. Vind met elkaar een goede balans in wat wel en niet kan. Een voorbeeld hiervan is om niet iedere dag een toetje te eten, maar een paar keer per week. Zoek hierin een weg die zowel voor de ouders als de kinderen werkt.
12. Wees het goede voorbeeld
Wanneer je zelf frisdrank bij het avondeten drinkt, kan je niet verwachten dat je kind melk of water drinkt. Je moet zelf het goede voorbeeld zijn voor je kinderen. Dit geldt ook voor sporten en het wegleggen van je mobiel. Zo laat je kinderen zien dat de regels er niet zijn om hen te pesten, maar dat de regels er zijn omdat het echt beter voor iedereen is.
Fotocredits: Chas loves his mummy, Stephanie Sicore
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Voeding van kinderen is pure opvoeding. Dit zeg ik als dietist en als moeder van schoolgaande kinderen.
De tips onderschrijf ik behalve die van gezond eten om later als snack dreigen aan te bieden. Zulke dreigementen/straffen werken niet in de opvoeding. Daar dien je kinderen niet mee.
De genoemde tips hebben zeker effect, maar in kleine mate. Met dien verstande: het laatste punt, dat is de belangrijkste!
Kinderen imiteren ouders, ook met eten. Veel ouders onderschatten dat schromelijk.
Hoe kan ik van mijn kind verlangen dat hij aan tafel eet en dan meer met aandacht eet, als ik zelf niet aan tafel zit?
Hoe kan ik verlangen dat mijn kind gezond eet als ik zelf niet vers kook?
Ik ben me bewust van mijn voorbeeldfunctie. Ouders maken het verschil!
En op school imiteren kinderen elkaar ook. Als daar de norm is dat in de pauze fruit gegeten wordt dan is dat normaal. (voor een enkeling niet)
Het wordt gewoon voor een kind. De basis voor een gezonde gewoonte is gelegd.
Uit het voedselconsumptie-onderzoek uit 2011 blijkt dat van de kinderen (vanaf 7 jaar) slechts 1 tot 2 procent voldoende groente eet; bij volwassen is dat maximaal 14 procent. Ook de fruitconsumptie ligt ver onder de aanbevolen hoeveelheid: afhankelijk van de leeftijdsgroep 3 tot 26 procent. De aanbeveling om twee keer per week vis te eten wordt ook door verreweg de meeste Nederlanders niet gehaald.
Daar moeten we dus beginnen. Verbeter je voeding, begin bij jezelf.
ik wil nog iets anders aanstippen. Ik vind goed eten voor mijzelf en mijn kinderen belangrijk, maar ik vind een goede sfeer aan tafel net zo belangrijk.
Ik heb liever geen strijd aan tafel. Ik kies daar bewust voor.
Bij ons is het eten wat de pot schaft niet vanzelfsprekend. We koken met respect voor ieders voorkeuren en eigenheid.
De strijd aan tafel hebben wij ook gehad. Slecht eten, mijn zorgen.. de sfeer was slecht.
Sinds ik de knop in mijn hoofd omzette en koos voor een andere opvoedingsstijl, is alles veranderd. Het plezier is terug en de kinderen zijn goed gaan eten.
Als mijn kind gruwelt van paprika, maar smult van kidneybeans dan maak ik die gewoon klaar. Zoveel moeite is dat tegenwoordig niet.
Genoeg peulvruchten in blik/pot/vries die je snel op tafel kunt zetten.
Dat je kind voedingsstoffen misloopt, is de halve waarheid. In doperwten zit meer ijzer dan in spinazie (de popeyemythe)
De variatie in etenswaar die ze wel eten is goed. Dat is natuurlijk wel belangrijk.
Van mij hoeven ze niet alles te eten, dat is hun eigenheid. Ik waardeer het altijd wel als ze ergens van proeven.
Gelukkig doen ze dat makkelijk bij vriendinnen thuis, waar soms in andere culturen anders gekookt wordt. "daar smaakt alles veel lekkerder".
Vinden ze het niet lekker wat ze proeven, prima dat kan. Voeden is opvoeden.
Wat ontzettend jammer dat "wees het goede voorbeeld" nou op 12 staat, die hoort op 1 te staan. Kinderen nemen het van ouders over. Doet papa moeilijk omdat hij geen spruitjes lust? Dan doen kinderen dat ook. Het begint nl bij de ouders, dus 12 naar 1 verplaatsen en dan idd wat Gonneke zegt er ook nog bij, geef ze geen hapklare 'brokken' uit een potje, geef ze vers, even groente met aardappeltjes prakken is echt niet moeilijk, daar zijn vorken voor...Ik lustte als kind al die 'baby hapjes' ook niet, behalve appelmoes, dat was het enige wat ik wel lustte, voor de rest kreeg ik gewoon vers, met de pot mee eten, zo hoort het vind ik. 'Hapklare brokken' kunnen ze later wel nemen als ze zelf een keer iets willen/mogen kopen
Grappig dat men redeneert alsof we goede voeding hebben, de realiteit is dat 90% van ons voedsel ontstaat door gebruik van chemie, ziektes (kanker) en diverse rare zaken (hddhhh/dhhdd/cddhhc, schimmels) komen al bij heel jonge mensje voor. Eet vers fruit (bespoten en gemodificeerd) eet verse groente (land bewerkt met chemie) e-nummers in haast al het voedsel enz, enz maar het maakt niet uit zegt de wetenschap omdat het niet bewezen is dat kanker (zie E-nummers) en alle rare ziektes daaruit zijn ontstaan, (hautain gedrag dat je veel tegenkomt bij afgestudeerde mensen) het bewijs zal zeker komen door ziektes en dood maar dan is het geld al lekker binnen, hoe dom kun je zijn? Het gaat zelfs zover dat men (wetenschappers) zijn kinderen en kleinkinderen de rommel laten eten?
Een paar heel zinnige dingen (zoals het minderen van schermtijd, mobieltjes in de slaapkamer en eten bij een scherm, en die gelden voor alle mensen, groot en klein), een paar onzindingen (zoals geweigerd voedsel later als tussendoortje geven, dat is pedagogisch niet verantwoord | lees meer over het achterhaalde straf en beloningssysteem | en zal het kind er niet toe aanzetten het product lekker te vinden) en er mist nog iets.
De basis voor gezonde eetgewoontes wordt al in de zuigelingentijd gelegd. Kinderen proeven al via het vruchtwater de smaken van het gangbare gezinsvoedsel en dit wordt voortgezet tijdens de periode van borstvoeding, want ook moedermelk smaakt naar wat moeder eet. De volgende stap is de overgang naar vast voedsel. Begin niet met ''speciaal babyeten'', want dat is vlakke, smakeloze en structuurloze prut, maar met herkenbaar voedsel uit de normale gezinskeuken. Wacht daarmee tot minimaal 6 maanden, dan heeft een kind geen semivloeibaar voedsel (papjes, prutjes en prakjes) meer nodig, maar kan het de mondgereedschappen gaan oefenen in het verwerken van voedsel waarop gekauwd moet worden. Herkenbaar voedsel gaat niet enkel om smaak, maar ook kleur, geur en structuur. Het ondersteunt de smaakontwikkeling en het leren waarderen van diverse smaken van volwassen voedsel (kinderen hebben geen ander eten nodig dan volwassenen), en het ondersteunt het eigen verzadigingssysteem van het kind, doordat hij in eigen regie kiest wat en hoeveel hij uit het (gezonde) aanbod van zijn ouders eet.
Tot slot nog een opmerking over beweging. Noem dit voor kinderen nog geen sport, maar gewoon spelen en buiten spelen. Ouders hoeven niet speciaal dingen te ondernemen, maar moeten voorwaarden scheppen waaronder kinderen veilig (leeftijdsadequaat) zelfstandig kunnen spelen, voor een flink deel ook buiten. Beperk schermtijd tot speciale momenten, met een leeftijdsadequate maximumtijd per dag. En ook hier inderdaad: leef voor wat je wilt dat kinderen doen, want kinderen doen wat je doet, niet wat je zegt.