1 min
De Technische Universiteit (TU) Delft gaat zó nauw samenwerken met een aantal grote bedrijven "dat de medewerkers in de gezamenlijke projecten niet meer weten wie hun werkgever is: universiteit of bedrijf." Dat zegt Tim van der Hagen, bestuursvoorzitter van de TU Delft, in het Financieele Dagblad.
Tegen een inleg van €150.000 per bedrijf werken een achttal bedrijven, waaronder Heineken, VolkerWessels, NS en Rabobank samen met de TU Delft in het nieuwe partnerschap X!Delft.
De bedoeling is om samen nieuwe technologieën te verkennen waar mogelijk nieuwe businessmodellen of producten uit kunnen rollen. Zo wil Heineken bijvoorbeeld 'iets' met kringloopproductie en nieuwe oplossingen voor het vullen en inpakken van bierflesjes, waarbij robotwetenschappers kunnen helpen. Bouwbedrijf VolkerWessels is dan weer op zoek hoe kunstmatige intelligentie de samenwerking met andere bouwbedrijven kan verbeteren én wil iets doen aan preventie van verzwikte enkels bij bouwvakkers.
Volgens Van der Hagen betreedt de universiteit een nieuw tijdperk, dat hij vooralsnog als een 'ecosysteem' (of 'beweging', of 'smeltkroes') betitelt. Samenwerking met het bedrijfsleven is door de jaren heen geëvolueerd van onderzoek in opdracht van een bedrijf, naar gezamenlijk onderzoek elk op een eigen locatie, naar nu gezamenlijk onderzoek onder wat straks ook één dak zal zijn. "We hebben nog geen besluit genomen over de bouw. Maar we zijn er wel van overtuigd dat de deelnemers bij elkaar móeten komen. Deze vorm van samenwerking draait om vertrouwen. Dat ontstaat als je elkaar ziet in een fysieke omgeving. Virtuele samenwerking is niet genoeg."
Binnen de afspraken van X!Delft mogen de wetenschappers nog steeds hun eigen resultaten publiceren, betalen universiteit en bedrijf hun eigen onderzoekskosten en exploiteren ze hun eigen vindingen.
Rosenthal: niet te zwaar aan tillen
Afgelopen zaterdag besteedde het radioprogramma Argos aandacht aan de verwevenheid van wetenschap en bedrijfsleven. Volgens oud-minister Uri Rosenthal valt het allemaal wel mee. De Nederlandse natuurkundige Robbert Dijkgraaf vindt het fenomeen gevaarlijk omdat toepassingsgerichtheid leidt tot meer van hetzelfde in plaats van nieuwe kennis. Rosenthal ging in de uitzending zover dat hij suggereerde dat ook Dijkgraaf kennis ontwikkelt met een toepassingsdoel en daarom niet zo'n scherpslijper moet willen zijn.
Dit artikel afdrukken
De bedoeling is om samen nieuwe technologieën te verkennen waar mogelijk nieuwe businessmodellen of producten uit kunnen rollen. Zo wil Heineken bijvoorbeeld 'iets' met kringloopproductie en nieuwe oplossingen voor het vullen en inpakken van bierflesjes, waarbij robotwetenschappers kunnen helpen. Bouwbedrijf VolkerWessels is dan weer op zoek hoe kunstmatige intelligentie de samenwerking met andere bouwbedrijven kan verbeteren én wil iets doen aan preventie van verzwikte enkels bij bouwvakkers.
Volgens Van der Hagen betreedt de universiteit een nieuw tijdperk, dat hij vooralsnog als een 'ecosysteem' (of 'beweging', of 'smeltkroes') betitelt. Samenwerking met het bedrijfsleven is door de jaren heen geëvolueerd van onderzoek in opdracht van een bedrijf, naar gezamenlijk onderzoek elk op een eigen locatie, naar nu gezamenlijk onderzoek onder wat straks ook één dak zal zijn. "We hebben nog geen besluit genomen over de bouw. Maar we zijn er wel van overtuigd dat de deelnemers bij elkaar móeten komen. Deze vorm van samenwerking draait om vertrouwen. Dat ontstaat als je elkaar ziet in een fysieke omgeving. Virtuele samenwerking is niet genoeg."
Binnen de afspraken van X!Delft mogen de wetenschappers nog steeds hun eigen resultaten publiceren, betalen universiteit en bedrijf hun eigen onderzoekskosten en exploiteren ze hun eigen vindingen.
Rosenthal: niet te zwaar aan tillen
Afgelopen zaterdag besteedde het radioprogramma Argos aandacht aan de verwevenheid van wetenschap en bedrijfsleven. Volgens oud-minister Uri Rosenthal valt het allemaal wel mee. De Nederlandse natuurkundige Robbert Dijkgraaf vindt het fenomeen gevaarlijk omdat toepassingsgerichtheid leidt tot meer van hetzelfde in plaats van nieuwe kennis. Rosenthal ging in de uitzending zover dat hij suggereerde dat ook Dijkgraaf kennis ontwikkelt met een toepassingsdoel en daarom niet zo'n scherpslijper moet willen zijn.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_-_Executive_Vice_President-Designate_-_European_Green_Deal_(48865712988)_480_289_84_s_c1.jpg)
Ik was in de periode van 1984 t/m 2000 lid van een overheidscommissie: de IOP-katalyse. In de Tweede Kamer en bij verschillende politieke partijen bestond de politieke opvatting dat er bij ons bedrijfsleden innovatiever gewerkt moest gaan worden. In totaal werden er 6 van deze commissies gevormd.
De leden van mijn commissie ware allen sectieleiders R&D, bij Unilever, EXXON, AKZO, etc..
De voorzitter was een gepensioneerd directeur van het KSLA, dr ir Jan Oelderik, winnaar van de KNCV chemieprijs in 1970.
We hadden een budget van 21.000.000 gulden. Opdracht van de overheid was dit geld te besteden aan die problemen, waarvoor belangstelling bestond bij de industrie. Een promotie opdracht werd voor 4 jaar gefinancierd. En jaarlijks vonden er meetings plaats om de resultaten te bespreken.
Resultaat na 16 jaar: 0, 0.
De voorzitter heeft in 2000 met het ministerie afgesproken dat dit idee niet werkte.
#3 ik zou graag nog een stap verder willen gaan. IP (intellectueel eigendom) van Universiteiten is vrijwel altijd betaald via belastingen. "Wij" hebben dus voor dit onderzoek betaalt. Ik ben daarom al heel wat jaartjes van mening dat elk Nederlands bedrijf een gratis licentie moet kunnen krijgen op alle IP van de Nederlandse universiteiten. Dit voorkomt a) dat er zaken op de plank blijven liggen, b) dat universiteiten zich gaan bezighouden met afgeleide doelstellingen (ontwikkeling, innovatie en ondernemerschap), c) dat enkele -vaak grote- bedrijven voor een schijntje alle IP krijgen **.
** dat is de essentie van #3 , hoe kan het zijn dat een paar grote bedrijven via een schijntje op de eerste rang kunnen gaan zitten? !
Met een investering van 1,2 miljoen (8x150.000) koop je een universiteit die sinds 1905 betaald wordt door de overheid, en dat zijn wij. Dat betalen door ons bedraagt zo'n 300 miljoen per jaar (eerste geldstromen). Maar goed, TNO was ze al vooruitgegaan. De slimme staat wordt steeds dommer.
Frank Eric kijk eens naar het vergrootglas boven het artikel, dat zegt dus genoeg.
Onafhankelijk onderzoek kan alleen als het in de doelstellingen duidelijk is omschreven en men er zich aan houd. Vandaaruit heb een visie, zet een stip op de horizon en je zal zien wat eruit komt. Voor die € 750.000,00 kan binnen een goed concept mooie dingen ontstaan, wij doen het met aanmerkelijk minder, en met we gaat het ervaren, meer resultaat.
"Rosenthal ging in de uitzending zover dat hij suggereerde dat ook Dijkgraaf kennis ontwikkelt met een toepassingsdoel en daarom niet zo'n scherpslijper moet willen zijn." Het gaat hier om onafhankelijke vs afhankelijke wetenschap. Rosenthal: wetenschap is toch allemaal afhankelijk, doe dus niet zo moeilijk. Dijkgraaf: je komt anders in een zelf bevestigende bubbel. (heb 't even vrij vertaald).