1 min
Trouw brengt vanmorgen een beschouwend artikel over het uitgestelde Preventieakkoord dat volgens de krant deze week wordt gepubliceerd. De staatssecretaris maakte zich onverstandig kwetsbaar door het akkoord als een plan vol grootse veranderingen aan te kondigen.
Op het gebied van voeding zal het weinig voorstellen, zo lekte al uit. Vermoedelijk daarom kondigden vorige week de Nederlandse supermarkten bijna ongemerkt alvast aan vrijwillig voor de invoering van een stoplichtsysteem te willen kiezen, omdat de polder van Blokhuis' onderhandelingstafel tot weinig heeft geleid.
Trouw corrigeert de opgelopen deuken van de staatssecretaris een beetje, door aan te laten zien dat hij veel wil, te veel weerstand ondervond maar op het gebied van roken toch veel heeft weten te bereiken.
Een passage uit het Trouw-artikel:
Ook de ChristenUnie-staatssecretaris heeft compromissen moeten sluiten. De plannen zijn minder scherp dan hij had gehoopt. Vooral de onderhandelingen over alcohol en overgewicht, waarbij de industrie aan tafel zat, verliepen moeizaam. Bij roken lag er wel vrij snel een akkoord. De tabaksindustrie mocht niet meepraten, wat volgens ingewijden een groot verschil maakte. Nederland beloofde jaren geleden al aan de Wereldgezondheidsorganisatie om sigarettenfabrikanten geen enkele invloed meer te geven op het rookbeleid.
De vraag is uiteraard: waarom wel polderen met de voedselindustrie en niet met de tabaksindustrie? Volgens de staatssecretaris ligt het verschil in de doden die de tabaksindustrie veroorzaakt, maar bijvoorbeeld Coca-Cola niet. Of die redenering overtuigt, zal blijken na de reacties op het gepubliceerde akkoord.
Op het gebied van voeding zal het weinig voorstellen, zo lekte al uit. Vermoedelijk daarom kondigden vorige week de Nederlandse supermarkten bijna ongemerkt alvast aan vrijwillig voor de invoering van een stoplichtsysteem te willen kiezen, omdat de polder van Blokhuis' onderhandelingstafel tot weinig heeft geleid.
Trouw corrigeert de opgelopen deuken van de staatssecretaris een beetje, door aan te laten zien dat hij veel wil, te veel weerstand ondervond maar op het gebied van roken toch veel heeft weten te bereiken.
Een passage uit het Trouw-artikel:
Ook de ChristenUnie-staatssecretaris heeft compromissen moeten sluiten. De plannen zijn minder scherp dan hij had gehoopt. Vooral de onderhandelingen over alcohol en overgewicht, waarbij de industrie aan tafel zat, verliepen moeizaam. Bij roken lag er wel vrij snel een akkoord. De tabaksindustrie mocht niet meepraten, wat volgens ingewijden een groot verschil maakte. Nederland beloofde jaren geleden al aan de Wereldgezondheidsorganisatie om sigarettenfabrikanten geen enkele invloed meer te geven op het rookbeleid.
De vraag is uiteraard: waarom wel polderen met de voedselindustrie en niet met de tabaksindustrie? Volgens de staatssecretaris ligt het verschil in de doden die de tabaksindustrie veroorzaakt, maar bijvoorbeeld Coca-Cola niet. Of die redenering overtuigt, zal blijken na de reacties op het gepubliceerde akkoord.
Geen #suikertaks, want de #frisdrankindustrie praat mee. #preventieakkoord.
— Moniek Westerman (@DietcoachMoniek) November 20, 2018
De lang ‘gepolderde’ plannen van Blokhuis minder scherp dan hij zelf wilde | Gedeeld artikel van Trouw https://t.co/TkFl7swOdk
Willem, welke politieke krachten en welk bedrijfsleven hebben hem - een geïnspireerd man, maar niet de handigste politicus; dat mogen we toch best constateren inmiddels - precies parten gespeeld?
Laten we als het akkoord er straks is niet alleen onze wensen en kritiek richten op Blokhuis maar vooral ook op de krachten vanuit politiek en bedrijfsleven die hem hebben afgeremd in zijn ambities. We hebben strijders als Blokhuis nodig om binnen het bestaande systeem veranderingen op gang te brengen. Dat is een ondankbare rol die wel gespeeld moet worden.
Sorry, KPI = Kritische Prestatie-Indicator.
Engels: Key Performance Indicator.
#4 en #5 , niet iedere Foodlog-lezer is geschoold in beleids-'speak'. KPI's?
Eens, je mist naar mijn idee één belangrijk aspect, juist belangrijk in het polderen: de wie.
Zeker bij een akkoord: een akkoord is niet zomaar beleid, het is een afspraak tussen partijen.
Wie kiest? 'de politiek'. Uiteindelijk dus het parlement, maar op basis van welk voorwerk, uitgevoerd door wie? En wie bepaalt die wie, en kan er in het proces de wie uitgebreid of ingekrompen worden.
Dat is nu de kritiek op het Coca Cola-akkoord.
Wij als media moeten dan maar streng toekijken wat er uitgekomen is en het parlement informeren of het akkoord goed genoeg is.