Net als fashion schuift food op richting ethiek. Van imago-ondersteuning naar handelswijze. Om tegelijk de rafelranden ervan op te zoeken. Precies zoals punks deden in de 70's. Als iets momenteel aan de hand is, dan wel dat food zijn eigen punkperiode beleeft. Met alle on the edge undergroundvarianten van dien. Zo is stropen een nationale hobby onder foodies en chefs aan het worden. Dé raapchef René Redzepi van Kopenhaags sterrenrestaurant Noma werd laatst nog gepakt voor illegaal paddenstoelen plukken. Ik bedoel maar. Food=Punk! En antiautoritair. En antistatus.

In eten geldt momenteel het punkadagium 'Do It Yourself, make your own rules!' Foodrules - om met Amerika's eetgeweten Michael Pollan te spreken. De foodpunks willen zich niet meer onderwerpen aan de voedselregelgeving die smaak en traditionele spijsbereidingen om zeep helpt en eetgrootmachten in het zadel houdt. In het hart van deze tegencultuur staat de kleinschalige, onafhankelijke (indie) foodproducent die via social media als Twitter zijn eigen nichedoelgroep aanspreekt. Zoals de indie koffiebrander die niet via officiële tussenpersonen inkoopt, maar de koffiebonen rechtstreeks van de plantages afneemt via Direct Trade - een mix van de typische punkverschijnselen DIY en burgerlijke ongehoorzaamheid.
Als alternatief voor het eenzijdige officiële aanbod ontstaan op straat, in de berging en online kleine initiatieven: undergroundrestaurants, geheime eetclubs en speakeasies. Van The People's Supermarket (Londen) tot de online duurzame supermarkt Ruud Maaz. Van Bakker Baard, de bebaarde patissier die op zijn Amsterdamse bakfiets clafoutis rondbrengt tot Weekendbakery die in een vinexberging microbatches brood bakt. En natuurlijk mijn eigen underground boerenmarkt. Food=Punk!


Meer weten kijk op www.talkinfood.nl & Twitter.com/Talkinfood.
Met dank aan horecscoops

Dit artikel afdrukken