1 min
Obese muizen hebben minder smaakpapillen. Dat is empirisch vast te stellen. Amerikaanse wetenschappers wilden weten hoe dat komt. Met de uitkomsten van hun onderzoek hopen ze te dikke mensen beter te kunnen behandelen.
Uit nieuw muizenonderzoek door voedingswetenschappers van de Cornell University in New York blijkt dat obese muizen een kleiner aantal smaakpapillen heeft dan gewone muizen. Dat zou het gevolg zijn van ontstekingsreacties die samenhangen met obesitas. De ontstekingen veroorzaken een proces dat de smaakpapillen sneller laat afsterven dan regenereren, denken de Cornell-onderzoekers.
Twee groepen muizen kregen gedurende 8 weken verschillende diëten voorgezet, een normaal dieet (met 14% aan vet) en een vetrijk dieet (met 58% aan vet). De tweede groep muizen werd obees. Bij deze muizen bleek het aantal smaakpapillen met 25% te zijn afgenomen. De wetenschappers gingen op zoek naar het mechanisme dat de afname van het aantal smaakpapillen veroorzaakt.
Smaakpapillen hebben een levensduur van circa 10 dagen. Uit het onderzoek bleek dat smaakpapillen bijzonder gevoelig zijn voor schade als gevolg van ontstekingen. Daarnaast bleek bij de obese muizen het niveau aan TNF-alfa (een cytokine, dat zijn moleculen die een boodschapperrol spelen in ons immuunsysteem) verhoogd was. TNF-alfa heeft een ontstekingsbevorderende werking.
Dat bracht de onderzoekers tot een logisch klinkende hypothese. Zou chronische blootstelling aan een vetrijk dieet en de laaggradige ontstekingsrespons die met obesitas gepaard gaat, de vernieuwingscyclus van de smaakpapillen verstoren? Dat testten ze uit met speciaal gefokte muizen die geen TNF-alfa produceren. Wel-obese muizen zonder TNF-alfa bleken een intact regeneratieproces van hun smaakpapillen te hebben. Niet-obese muizen die een injectie met TNF-alfa rechtstreeks in hun tongetjes kregen, kregen minder smaakpapillen.
"Er zijn een heleboel verschillende factoren die bijdragen aan onze staat van obesitas”, zegt onderzoeksleider Robin Dando. "We denken dat smaakverandering er één van is, maar we denken daar niet meteen aan.”
De smaakvervlakking die optreedt bij obesitas zou geen psychologische 'herprogrammering' van de smaakperceptie in de hersenen zijn, waardoor mensen met een hoge BMI steeds méér eten om dezelfde dopamine-'kick' te bereiken als mensen met een gezond gewicht. Volgens de Cornell-onderzoekers is er iets anders aan de hand: de smaakvervlakking zou juist een 'metabool' gevolg zijn van het obees-zijn. De onderzoekers hopen met hun muizenonderzoek nieuwe aanknopingspunten te hebben gevonden om mensen beter te kunnen behandelen.
Dit artikel afdrukken
Twee groepen muizen kregen gedurende 8 weken verschillende diëten voorgezet, een normaal dieet (met 14% aan vet) en een vetrijk dieet (met 58% aan vet). De tweede groep muizen werd obees. Bij deze muizen bleek het aantal smaakpapillen met 25% te zijn afgenomen. De wetenschappers gingen op zoek naar het mechanisme dat de afname van het aantal smaakpapillen veroorzaakt.
Zou chronische blootstelling aan een vetrijk dieet en de laaggradige ontstekingsrespons die met obesitas gepaard gaat, de vernieuwingscyclus van de smaakpapillen verstoren en daarom tot dikte leiden?Tien dagen
Smaakpapillen hebben een levensduur van circa 10 dagen. Uit het onderzoek bleek dat smaakpapillen bijzonder gevoelig zijn voor schade als gevolg van ontstekingen. Daarnaast bleek bij de obese muizen het niveau aan TNF-alfa (een cytokine, dat zijn moleculen die een boodschapperrol spelen in ons immuunsysteem) verhoogd was. TNF-alfa heeft een ontstekingsbevorderende werking.
Dat bracht de onderzoekers tot een logisch klinkende hypothese. Zou chronische blootstelling aan een vetrijk dieet en de laaggradige ontstekingsrespons die met obesitas gepaard gaat, de vernieuwingscyclus van de smaakpapillen verstoren? Dat testten ze uit met speciaal gefokte muizen die geen TNF-alfa produceren. Wel-obese muizen zonder TNF-alfa bleken een intact regeneratieproces van hun smaakpapillen te hebben. Niet-obese muizen die een injectie met TNF-alfa rechtstreeks in hun tongetjes kregen, kregen minder smaakpapillen.
"Er zijn een heleboel verschillende factoren die bijdragen aan onze staat van obesitas”, zegt onderzoeksleider Robin Dando. "We denken dat smaakverandering er één van is, maar we denken daar niet meteen aan.”
De smaakvervlakking die optreedt bij obesitas zou geen psychologische 'herprogrammering' van de smaakperceptie in de hersenen zijn, waardoor mensen met een hoge BMI steeds méér eten om dezelfde dopamine-'kick' te bereiken als mensen met een gezond gewicht. Volgens de Cornell-onderzoekers is er iets anders aan de hand: de smaakvervlakking zou juist een 'metabool' gevolg zijn van het obees-zijn. De onderzoekers hopen met hun muizenonderzoek nieuwe aanknopingspunten te hebben gevonden om mensen beter te kunnen behandelen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Voor wie in verwarring kan zijn geraakt: dit onderzoekje is niet helemaal flauwekul en laat wel degelijk iets zien: smaakvervlakking door afnemend effect van de dopamine-kick is niet de enige oorzaak van gewichtstoename; ook smaak (kunnen proeven) zelf speelt een rol.
Dát wilden de onderzoekers aantonen en lukte hen. Of er ooit mensen te behandelen zijn is vers 2 en misschien wel 44.
Die dopamine-kick is/was tot op heden een belangrijke hypothese die als houvast gold in de voedingsleer.
Mijn CRP-waarde is <3 (de normaalwaarde = 10). Dat zou dus kunnen; mogelijk proef ik er zelfs beter door.
Dat is dan toch interessant Dick, want deze onderzoekers stellen dat ze het mechanisme hebben gevonden dat zorgt voor minder smaakpapillen, te weten TNF-alfa, maar niet elke ziekte waarbij TNF-alfa verhoogd is leidt (zo speculeren we hier) tot verlies van smaakpapillen. Met wat meer zekerdheid kunnen we stellen dat niet elke ziekte met verhoogde TNF-alfa leidt tot overgewicht.
Anderzijds, wellicht zijn je TNF-alfa remmers zo effectief dat je geen verhoogde TNF-alfa waarde hebt en je smaakpapillen gewoon intact blijven ;-).
Dennis, ik ben zo'n patiënt, gebruik een nogal heftige TNFα-blokker vanwege enorm hoge CRP-waarden als ik het niet gebruik en ... ervaar geen slechter proeven dan vroeger terwijl ik uit een familie kom waarin zg. supertasters niet ongebruikelijk zijn.
Maar ik kan me vergissen natuurlijk omdat m'n smaakpapillen naar de filistijnen zijn.
Last heb ik er in ieder geval niet van.
Mooie titel: die nemen we over, maar toch maar tussen '....'.
Toch zijn de kop ('Tong speelt rol bij te dik worden') en de zin op de voorpagina ('je kunt dik worden van je tong') mijn inziens geen conclusies die je op basis van deze resultaten kunt trekken. Eerder het omgekeerde: 'dik worden speelt rol bij smaakpapillenverlies'. En eigenlijk moet dat nog preciezer: 'ontstekingsfactor speelt rol bij smaakpapillenverlies'.
Tumornecrosefactor alfa is bij heel wat ontstekingsgerelateerde aandoeningen verhoogd. Ik ben benieuwd of bijvoorbeeld reumapatiënten ook minder smaakpapillen op de tong hebben.