Alweer een redactioneel marketingadviesje.

In een boerenblad lazen we een pleidooi van een boerenvoorman tegen foute supers. Zo noemt hij ze als ze werken met een opslagsysteem. Ze maken verse boerenwaar duur om er de aanbieding in WC-papier mee te kunnen financieren. Ze kopen Popla in voor 1 euro en verkopen het papier voor koning, keizer, admiraal en je eigen billen voor een kwartje. Dat moet ergens vandaan komen. Daarom laat Albert H. je voor een bakje tomaten 2,99 betalen en Aldi en Lidl, de helden wat deze boerenman betreft, maar 0,99.

Voor precies hetzelfde bakje!

Voor die tomaten rij je nl. niet om denkt Albert en dus verdient hij op je hele kassabon meer. Slim als hij is, laat hij je dat bij nog wat meer van die producten op die manier in je wagentje tillen. Albert moet je dus zien als een boef die op de hele categorie vers een veel te hoge opslag doet en op niet-vers een veel te lage en zelfs negatieve. Die stunt en knalt op een stukje van het assortiment om op de rest in jouw portemonnee te kunnen graaien
Bij Aldi en Lidl, betaal je voor alles weinig omdat ze er alleen de centen op doen die hun echte kosten en marge dekken. Geen slimme psychologische oorlogsvoering met de consument over het hele assortiment heen. Volgens onze boer is dat goed, want zo krijgen de boeren en de consument echte waarde voor hun geld.

We keken elkaar verbaasd aan over de redactietafel.

Moet het de boeren uitmaken of ze door de hond van het toiletpapier of de kat van de allerlaagste uitgeknepen Aldi- en Lidlprijzen worden gebeten?

De slimme consument heeft het nl. allang door: die gaat voor het goedkope vers naar de Aldi en de Lidl en voor de aanbiedingen naar Albert. Met plezier vegen ze er hun billen mee af. Dat is geen grapje, het is zo. Het aantal bezoeken aan verschillende supermerken neemt sinds een jaar weer toe.Consumenten zijn niet gek en gaan dus shoppen op de laagste prijs voor hele productgroepen. Het zgn. category management van supers draaien ze in hun voordeel om door hun eigen category inkoopmanagement over verschillende merken supermarkten heen. Feilloos en volledig intuitief gestuurd. Zo knap zijn consumenten als het om hun centen gaat.

Dus boeren, a) het is een feit dat je nu te weinig krijgt voor wat je maakt en b) of je nou wordt gepakt in procenten of centen, voor jullie maakt het geen fluit uit. Want reken maar dat de inkoopprijzen bij alle supers onderuit moeten, als de op opslagen gebaseerde margemix van je vijand Albert Haai en die eerlijke in centen van je vriend Lidl de piranha niet meer kloppen.

Good strategy - supers zijn je vijand, want er zijn er maar een paar en er zijn heel veel tomaten, paprika's, komkommers en sperziebonen. Bad tactics - je moet de consument iets te bieden hebben wat de supers vergeten. Kwaliteit, niet teveel, een paar ton te weinig, dan blijft er vraag en hou je de prijs wel goed. De consument blij, want die heeft eindelijk weer opvallend lekkere sperziebonen en tomaten. En de supers, die moeten erom vechten want er is net niet genoeg. Als jullie dat bereiken, komt het weer goed.

En goed opletten, want het is niet grote stappen, gauw thuis. Eerst beginnen met een beetje. Als de vraag stijgt, een beetje meer. En zo steeds meer, maar altijd net dat beetje te weinig. Als we ons niet vergissen, is dat eigenlijk een oude boerenhandelarenwet ;-)
Dit artikel afdrukken