Lees ook
AH Excellent is iets razend knaps. Het is een huismerk. Nee, het is HET huismerk. Vroeger had je alleen huismerken voor de goedkopere alternatieven. AH pindakaas was er voor de looser die geen Calvé kon betalen. AH Huisbier was er voor de huisman onder de plak. Heineken voor de echte vent. AH afwasmiddel was geen Dreft, maar je kon je er ook mee redden

Die tijd is voorbij. Excellent is excellenter dan de A-merken. En AH verdient er veel meer op dan vroeger. De bonus voor het 'betere' merk strijken ze zelf op. Ze hoeven niks meer te delen met de merkfabrikanten.

Nou dit worstje.

Excellent is heel echt. Dat moeten we tenminste geloven. Dit is een typisch Belgische worst, ondanks zijn Italiaanse naam. Het huis erop doet denken aan de binnenstad van Gent. Een Belgisch culinair journalist bij wie ik navraag deed wees me erop dat er veel Italiaanse, maar inmiddels goed gewortelde immigranten in het land zijn. Van Marie Arena tot Adamo en Rocco Granata. Elio di Rupo schopte het zelfs tot bekend politicus. Maar nee, er is geen eeuwenoud klein worstje met de typisch Belgische benaming Picollini.

Ik zocht nog even door en vond de verklaring. Picollini is de fantasienaam voor een niet al te groot worstje van de Ardenner grootworst- en patemaker Marcassou, zeg maar een Belgische Stegeman. Excellent kleedt de Marcassoutjes uit, plakt er z'nwinkel A-merk op, maar is te lui om er een nieuwe naam voor te verzinnen. Als nep 'typisch Belgisch' is, zijn Picollini authentiek.

Natuurlijk heb ik het worstje geproefd. Niks ernstig mis mee. Het is gewoon een redelijk vers, droog worstje. De witschimmel die het moest beschermen tijdens het rijpen is overbodig. Als het 2 weken oud is, is het veel. Dat is ongeveer de tijd die nodig is tussen in- en verkoop.

Toen begreep ik het. Het is net als vroeger. Je kunt je ermee redden. Alleen is er nu niks beters meer te vinden. Je moet het er maar mee doen.
Tis tenslotte Excellent en dat is goed en duur genoeg.
Dit artikel afdrukken