De CO2-rel rond de verdoving van slachtvarkens leek even uit te gaan als een nachtkaars, toen de Partij van de Dieren het spoeddebat in de Tweede Kamer niet meer nodig vond. De geest is echter uit de fles. NRC Handelsblad besteedde er gisteravond aandacht aan. Evenals RTL4 die o.m. dierenarts-etholoog Kees Scheepens interviewde.
De dierenactivisten lijken zich in de voet te hebben geschoten. CO2-verdoving wordt door gedragsexperts die de gemechaniseerde massadood van slachtdieren bestuderen en - voor het gerief van die dieren - zoveel mogelijk perfectioneren - juist als het beste gezien. De CO2 is te verkiezen boven de stroomstoot die Varkens in Nood, de Partij van de Dieren en Wakker Dier willen.
Ik sprak gisteravond na met Kees Scheepens. Rond hem hangt de waas van 'varkensfluisteraar'. Nonsens, Scheepens kijkt naar varkens zoals mensen met gevoel voor mensen naar mensen kijken. Of iemand zich goed in zijn vel voelt is te zien. Sociaal handige lieden weten wat je moet doen om iemand zich lekkerder te laten voelen. Scheepens helpt stallen, voerplekken, vervoer en zelfs slachthuizen zo in te richten dat de dieren zich zo prettig mogelijk voelen.

Hij vertelde me het volgende:
- de CO2 methode is duidelijk te preferen boven de stroomstoot; varkens zijn groepsdieren en raken in stress bij de individuele behandeling met een stroomstoot
- Dr. Reinder Hoenderken bazelt als hij op RTL4 beweert dat de hoeveelheid zuurstof hoger moet: dat is buitengewoon ondiervriendelijk omdat het dier langzaam buiten bewustzijn raakt en zich kan gaan verzetten
- het CO2 -niveau moet juist hoog zijn: 85-90% omdat het dier dan zo snel mogelijk onbewust raakt
- de stress die varkens kunnen ervaren bij CO2-verdoving komt bij moderne Nederlandse varkens nauwelijks voor omdat hun genetisch materiaal is geselecteerd op een beperkte stressgevoeligheid; volgens hem is mede daarom het oude filmpje niet meer relevant.

Scheepens benadrukte dat wij graag veel vlees eten, maar niets van het doden willen weten. Daarom is het gemechaniseerd en gemassaliseerd. Waar de slacht in oude culturen en ook de onze tot nog maar verrassend kort geleden iets magisch had, hebben wij er iets fabrieksmatig en 'matter of fact'-achtigs gemaakt. Dat wil niet zeggen dat de mensen die de processen ontwerpen dat niet zo zorgvuldig mogelijk doen. Met een respect voor de dieren, dat de consument die de slacht buiten zijn zicht en bewustzijn wil houden wegduwt. Criminaliseer die mensen niet. Het zijn de laatste paar lieden die het dier nog respecteren.

Ik legde de telefoon neer en vond een commentaar van een andere dierenarts in mijn mail:
"CO2-verdoving is de meest humane manier om te bedwelmen. Het individu (mens of dier) merkt er totaal niets van. Hij valt in een soort coma (waar hij overigens ook weer uit kan komen). Ik geloof niet dat het filmpje getruceerd is, maar ben verbaasd over hetmisbaar wat het varken maakte. Dat beest moet niet in orde zijn geweest. Niet wat in de praktijk gebeurt. Dat lijkt ook niet erg waarschijnlijk, want de dieren zouden uit de bedwelming komen vol met schrammen en blauwe plekken. Gezien de fobie van de consument voor alles wat een plekje heeft te mijden, kan ik mij niet voorstellen dat een gerenommeerde slachterij zo’n risico zou nemen. Ik denk dan ook niet dat de gefilmde proef nabootst wat er in de realiteit gebeurt".

Dat laatste argument is heel overtuigend. De gasmethode zorgt voor zo gaaf mogelijk vlees en niet verstijfde karkassen.

Scheepens wees me op 2 video's van de Amerikaanse autistische diergedragspecialist en dierenarts Temple Grandin. Ze bevestigt zijn verhaal van A tot Z. Bij stressnegatieve varkens en een snel hoog CO2-niveau is verdoving (= 'stunning' in het Engels) door middel van vergassing zowel voor het varken als voor de vleeskwaliteit de beste weg om te gaan. Voor stresspositieve is de elektroshock extra onplezierig.
In Nederland wordt thans onderzoek gedaan naar gasmengsels met CO2-niveau's die nog steeds onder de door Grandin en Scheepens voorgestane waarden liggen.

Bekijk ook de 2e video voor Grandin's uiterst feitelijke commentaar op de electroshock, de methode die ViN en de Partij van de Dieren voorstaan.

We zeiden het hier eerder naar aanleiding van de berenballen: dierenactivisten zijn te vaak geïnteresseerd in hun publicitaire belangen, of de dieren eronder leiden is van secundair belang. Varkens in Nood heeft wat mij betreft in het verleden een aantal goeie dingen gedaan. Zo langzamerhand wordt duidelijk dat deze actie ver over de schreef is en zich beweegt op het ondermaatse niveau van Wakker Dier.







Dit artikel afdrukken