1 min
Tarwe blijft meer dan $400 euro kosten; dinsdag noteerde het graan $408,25, ruim meer dan twee maal het gemiddelde over de 5 jaar voor 2022. Ook de handelsprijzen voor broodrogge en korrelmaïs liggen inmiddels boven die grens. Voedergerst en haver naderen tot de $400-grens.
De oorlog in Oekraïne en de moeilijke weersomstandigheden in de VS jagen de graanprijzen naar steeds nieuwe recordhoogten. Zodoende tikken de tarweprijzen op de grondstoffenbeurzen steeds nieuwe pieken aan, zowel voor de oude als voor de volgende oogst. De intensivering van de gevechten in Oost-Oekraïne wakkert de vrees van grote graanimporterende landen voor een toereikende aanvoer verder aan.
Wereldwijd struinen importerende landen daarom de markt af op zoek naar nieuwe leveranciers. Ze nemen desnoods genoegen met mindere kwaliteit. Tegen die achtergrond heeft Egypte besloten de kwaliteitseisen voor tarwe uit India naar beneden bij te stellen.
In Argentinië beperkt de regering de uitvoer van tarwe. Het land is een topexporteur van graan en vlees. De regering vreest echter net als de Indonesische dat de inflatie op de thuismarkt voedsel zo duur maakt dat het volk in opstand komt. Het land komt net uit een periode met inflatiepercentages van tientallen procenten. Boeren zijn boos en gaan de straat op, want juist nu hadden ze goed kunnen verdienen aan de situatie op de wereldmarkt. Daar lopen de prijzen verder op zodat mensen in arme landen die niet genoeg eigen voedsel verbouwen geen eten meer kunnen kopen. Volgens Svenja Schultze, de Duitse minister van ontwikkelinssamenwerking, betekent iedere procent prijsstijging van grondstoffen voor voedsel dat 10 miljoen mensen extra honger moeten lijden. Ze deed haar uitspraken op bezoek in Ethopië waar de voedselcrisis als gevolg van de oorlog in Oekraïne hard toeslaat.
De oorlog in Oekraïne en de moeilijke weersomstandigheden in de VS jagen de graanprijzen naar steeds nieuwe recordhoogten. Zodoende tikken de tarweprijzen op de grondstoffenbeurzen steeds nieuwe pieken aan, zowel voor de oude als voor de volgende oogst. De intensivering van de gevechten in Oost-Oekraïne wakkert de vrees van grote graanimporterende landen voor een toereikende aanvoer verder aan.
Wereldwijd struinen importerende landen daarom de markt af op zoek naar nieuwe leveranciers. Ze nemen desnoods genoegen met mindere kwaliteit. Tegen die achtergrond heeft Egypte besloten de kwaliteitseisen voor tarwe uit India naar beneden bij te stellen.
In Argentinië beperkt de regering de uitvoer van tarwe. Het land is een topexporteur van graan en vlees. De regering vreest echter net als de Indonesische dat de inflatie op de thuismarkt voedsel zo duur maakt dat het volk in opstand komt. Het land komt net uit een periode met inflatiepercentages van tientallen procenten. Boeren zijn boos en gaan de straat op, want juist nu hadden ze goed kunnen verdienen aan de situatie op de wereldmarkt. Daar lopen de prijzen verder op zodat mensen in arme landen die niet genoeg eigen voedsel verbouwen geen eten meer kunnen kopen. Volgens Svenja Schultze, de Duitse minister van ontwikkelinssamenwerking, betekent iedere procent prijsstijging van grondstoffen voor voedsel dat 10 miljoen mensen extra honger moeten lijden. Ze deed haar uitspraken op bezoek in Ethopië waar de voedselcrisis als gevolg van de oorlog in Oekraïne hard toeslaat.
Wereldwijd toename honger door oorlog
— jacob seidell (@jaapseidell) April 22, 2022
Act now before Ukraine war plunges millions into malnutrition
Beyond the immediate problem of food shortages, the current crisis could affect a generation of women & children who are already vulnerable to malnutrition https://t.co/kIjQSYKnnV
De oorlog in Oekraïne is niet de oorzaak. Volgens de FAO is er ondanks die oorlog ook komend jaar voldoende voedsel. Het is angst voor tekort waardoor er voor profiteurs en speculanten meer graan etc, dan normaal wordt ingekocht en in bewaring wordt gehouden. Gevolg stijgende prijzen, inflatie en miljardenwinsten.
Talloze producenten en bedrijven liften nu mee op deze zwendel en verhogen prijzen van producten die helemaal niet gestegen zijn.
Kok, bedoel je met 'onze' ook de Indonesische en Argentijnse naar lagelonenlanden die zelf niet genoeg voedsel verbouwen (want daar ontstaat nu de grootste pijn)?
De race naar de bodem was ook niet houdbaar.
Jammer dat onze overdadige export van de laatste 50 jaar de landbouw in vele landen kapot heeft gemaakt en dat deze nu afhankelijk zijn van een export die niet komt of niet betaald kan worden.
Twee grote exporterende landen van voedselcommodities stoppen dus met exporteren: Indonesië voor de palmolie, en nu Argentinië voor het graan. Beide doen dat vanwege hun thuissituatie. Gaan nog andere landen volgen?
Trouwens, ook op de energiemarkt kunnen dergelijke dingen gebeuren, nl dat landen hun eigen energie veilig willen stellen, en stoppen met de export ervan. Door de boycot van Rusland is het hele spectrum aan het verschuiven, en komt druk op andere leveranciers.