1 min
Het Amerikaans landbouwministerie (USDA) komt van maandag 17 tot en met donderdag 20 april met een handelsmissie naar Nederland.
De Amerikanen willen hier Amerikaanse zuivel, rundvlees, granen en peulvruchten verkopen. Rotterdam vinden ze de perfecte ingang naar het Europese achterland. Dat meldde afgelopen week Boerenbusiness. Hermen Vreugdenhil, oud-Statenlid (ChristenUnie) in de provincie Noord-Brabant, heeft er begrijpelijke vraagtekens bij (zie de tweet hieronder).
De Amerikanen zien een kans in het grote aantal professionele voedselimporteurs, handelaren, verwerkers en distributeurs met afzet tot ver buiten ons continent.
De USDA uitte vorig jaar kritiek op de Farm2Fork-strategie van de Europese Commissie. Door een beperking van de productie vreest het ministerie dat weliswaar het agrarisch ondernemersinkomen stijgt maar dat de voedselprijzen extreem zullen stijgen en de honger in derde wereldlanden snel kan toenemen. Het ministerie formuleerde die kritiek vóór de sterk inflatoire gevolgen van de oorlog in Oekraïne. De EC én het Europese Parlement wezen de kritiek van de hand. Daaraan voorafgaand liet de Commissie begin 2021 al weten te vertrouwen op een gedragscode waar ze de gehele voedselketen aan wil houden.
Wie bijvoorbeeld kijkt naar de productie van varkensvlees, realiseert zich welke gevolgen de import van Amerikaanse landbouwproducten in de EU kan hebben: de productiekosten liggen op circa twee derde van die in het Noord-Westen van de Europese Unie. Als de Europese Commissie geen handelsbarrières opwerpt zullen Europese boeren de pijp aan Maarten geven door heel begrijpelijk inkoopbeleid van onze handelaren en verwerkende industrie. Het zou onzinnig zijn Europese consumenten lagere inkoopkosten te onthouden als daar geen verbod op bestaat.
De Amerikanen willen hier Amerikaanse zuivel, rundvlees, granen en peulvruchten verkopen. Rotterdam vinden ze de perfecte ingang naar het Europese achterland. Dat meldde afgelopen week Boerenbusiness. Hermen Vreugdenhil, oud-Statenlid (ChristenUnie) in de provincie Noord-Brabant, heeft er begrijpelijke vraagtekens bij (zie de tweet hieronder).
De Amerikanen zien een kans in het grote aantal professionele voedselimporteurs, handelaren, verwerkers en distributeurs met afzet tot ver buiten ons continent.
De USDA uitte vorig jaar kritiek op de Farm2Fork-strategie van de Europese Commissie. Door een beperking van de productie vreest het ministerie dat weliswaar het agrarisch ondernemersinkomen stijgt maar dat de voedselprijzen extreem zullen stijgen en de honger in derde wereldlanden snel kan toenemen. Het ministerie formuleerde die kritiek vóór de sterk inflatoire gevolgen van de oorlog in Oekraïne. De EC én het Europese Parlement wezen de kritiek van de hand. Daaraan voorafgaand liet de Commissie begin 2021 al weten te vertrouwen op een gedragscode waar ze de gehele voedselketen aan wil houden.
Wie bijvoorbeeld kijkt naar de productie van varkensvlees, realiseert zich welke gevolgen de import van Amerikaanse landbouwproducten in de EU kan hebben: de productiekosten liggen op circa twee derde van die in het Noord-Westen van de Europese Unie. Als de Europese Commissie geen handelsbarrières opwerpt zullen Europese boeren de pijp aan Maarten geven door heel begrijpelijk inkoopbeleid van onze handelaren en verwerkende industrie. Het zou onzinnig zijn Europese consumenten lagere inkoopkosten te onthouden als daar geen verbod op bestaat.
Amerikanen ruiken hun kans. Zij zien in ons land afzetkansen voor onder meer zuivel, rundvlees en granen met Rotterdam als de ideale toegangsport voor het Europese achterland.
— Hermen Vreugdenhil (@H_Vreugdenhil) January 20, 2023
Tot zover de korte keten en kringlooplandbouw. https://t.co/FdLa2LOEFy
wouter, eens met je aanvulling.
En nog een aanvulling van mijn kant: voedselzekerheid op basis van uit een ander continent geïmporteerd voer lijkt me geen voedselzekerheid in geopolitieke zin.
Bijna helemaal eens met Krijn Poppe , waarom bijna?
- als varkens volledig op lokale feed en/of reststromen van voedselfabrieken kunnen leven (dus zonder import van feed) dan lijkt me dat heel goed verdedigbaar om in NL te blijven doen. **
- koeien op gras (en beetje mais uit NL) lijkt me ook verdedigbaar.
- vlees dat met veel feed uit het buitenland wordt gemaakt, dan heeft Krijn gelijk. Dan kan je beter de geslachte delen importeren dan feed importeren.
Natuurlijk is dit de mening van een ingenieur. Ik vind het politiek verdedigbaar om productie hier te houden ivm food-security en economische belangen.
** het probleem is dat er steeds meer voedselfabrieken voor langer houdbaar naar Oost-Europa gaan.
Op zich is varkensproductie op de plek van de voerproductie vanuit het bewierrookte kringloop idee nog niet zo gek toch?
Lijkt me dat de toekomst van de Europese veehouderij, gezien hun locatie, ligt in vers voor de thuismarkt en specialties (zoals de originele Parma/Westfaalse etc ham). Niet in de commodity markt van karbonades. En de export Europa uit zal dan eerder voortkomen uit de restanten in de 4kantsverwaarding dan uit het hele varken. Of uit die specialties van babyvoeding waarmee dan onze consumptiemelk in de super goedkoop gehouden wordt.
Bij open handelsverkeer zou het inderdaad ook nog zo kunnen zijn dat (een deel van de) basisproducten hier worden geïmporteerd. Net zoals nu er zuivel voor een Nederlandse super uit Bretagne komt Lijkt me allemaal bij te dragen aan de brede welvaart.
Krijn, dank voor je uitvoerige antwoord en check!
Ik ben het met je eens dat het te ver gaat om directe verbanden te zien tussen bijv. de kritiek van de USDA op de F2F en deze promotietoer.
Wel zou ik durven beweren dat de VS - overigens net als Zuid-Amerikaans veevoerlanden en Canada - hun landbouwexport (m.n. in de vorm van vlees - varkens en kippen - ipv voer) naar de wereldmarkt graag zouden willen opvoeren. Dat doen ze naar rijke landen: dus niet naar Afrikaanse, maar wel naar Azië en .. de EU (waar het prijsniveau nu al hoger ligt en straks nog hoger).
Ik denk dat het voor West-Europese boeren lastig werken wordt, tenzij supermarkten besluiten zich aan eigen product te houden. Voor de lijn van Polen tot en met Roemenië wordt het geen probleem. Ik verwacht dat zij sterk zullen opkomen. Tevens verwacht ik dat Oekraïne na het gedoe met Poetin bij de EU zal worden aangehaakt. Het zwaartepunt van betaalbare EU-conforme productie zal naar het oosten verschuiven.
Boeiend is - zoals je zegt - de positie van de Rotterdamse haven. Die aan de Oostzee, de Bretonse en zelfs Antwerpen tellen niet mee. Onze handel en verwerking zitten vermoedelijk in alle scenario's gebeiteld.
Maar toch: als er grondstof-product op de markt komt dat significant goedkoper is dan dat in (noord-) West-Europa, wat gebeurt er dan met het volume dat nu een functie heeft?
Houden de lieden die nu aan het Landbouwakkoord werken zich met die vraag? Het antwoord is nee. Ook al zie ik ook mezelf niet zomaar een Amerikaanse karbonade kopen in plaats van een Brabantse, ik zou er toch eens beter over willen nadenken, zowel in Brussel als in Den Haag en nog wat andere Europese hoofdsteden.
Dick, je koppelt hier twee zaken aan elkaar die de Amerikanen niet aan elkaar koppelen. Althans ik keek even op de website van de USDA-FAS en daar wordt geen enkele link gelegd met Farm to Fork. voor deze handelsmissie zie alhier.
De USDA Foreign Agricultural Service rolt hier gewoon zijn exportpromotie programma uit voor heel veel producten en merkt op de website nog specifiek op dat er goede kansen zijn voor biologisch en andere producten met een verhaal. De links op de site lijken te gaan naar marktanalyses, ik zie zo snel geen link naar het rapport van de zusterdienst USDA - Economic Research Service (het Amerikaanse LEI) dat de analyse van Farm to Fork maakte en waar je aan refereert. En Boerenbusiness pakte uit de hele lijst producten die de FAS verwelkomt in hun handelsdelegatie niet de noten maar een paar Nederlandse boerenproducten. Kortom door deze stapeling van interpretatie en de wens om over Farm to Fork te discussieren ontstaat een beeld van de FAS handelsmissie die miijn inziens niet terecht is.
Als je het dan toch over de internationale kant van de Farm to Fork wil hebben: het lijkt me dat het eerste effect van minder productie zou kunnen zijn (daar wees de ERS op) dat we minder exporteren en dat dus de Amerikanen marktonderdeel kunnen overnemen in bv. Afrika. Omdat wij in Europa blijkbaar verminderde emissies en biodiversiteit belangrijker vinden dan voedsel voor Nigeria. Met als gevolg dat ook al jaren bij ons in Europa het areaal bos en natuur groeit, en in Nigeria afneemt. Daar kun je iets van vinden, al of niet afhankelijk van je belangen.
Verder is aannemelijk (ook in Nederland zo legde ik al eens in een column uit) dat wanneer grondstoffen voor de industrie hier schaarser worden door Farm to Fork, dit zal leiden tot meer handel omdat onze industrie zich zal toeleggen op de hogere segmenten (babyvoeding, sportdrankjes etc) en de commodityproducenten als Amerika op basisproducten zoals anonieme boter.
Verder zou de discussie dus vooral moeten gaan over de vraag of je aan importproducten dezelfde eisen kunt stellen dan aan die in het binnenland zijn geproduceerd. Bij voedselveiligheid kan dat. Met het carbon border adjustment mechanism kan dat straks ook voor CO2. En ook voor andere aspecten lijken er wellicht via certificatie wel mogelijkheden, maar hier is verdere juridische studie nodig. Het grote probleem van Nederland is niet die eisen aan de buitengrens en het level playing field probleem dat met de USA zou kunnen ontstaan. Ons grote probleem is dat we niet voldoen aan afspraken op vlak van milieu in de EU en dat zowel de EU landen als veel van onze burgers daar problemen mee hebben.
En ja, geopolitiek blijft er een probleem dat als je eisen stelt aan de grens van de EU aan landen die je ook nodig hebt voor je defensie in NAVO-verband dat je weinig te eisen hebt. Zodat voor een bepaald land de eisen van tafel moeten.
Tot slot: de export van onze eigen producten heeft baat bij die stroom van EU import die door Rotterdam loopt, dat heeft synergie met onze eigen productenstroom en geeft onze handel, transport, keuringsdiensten en anderen kwaliteit en schaal. Fijn dat ze voor Rotterdam kiezen en niet voor LeHavre of Hamburg.