3 min
Nederlandse boeren zijn zeer gebrand op het behoud van de derogatie, een vrijstelling die hen in staat stelt om meer mest op het land te brengen dan Europese regels toestaan. NGO Dier & Recht pleitte in Brussel eerder deze week tegen verlenging van de vrijstelling. Ook het Brabants BurgerPlatform Minder Beesten toont zich bij monde van voorzitter Geert Verstegen voorstander van een radicale beleidswijziging en een warme sanering van de veehouderij in zijn provincie.
Brabant staat, samen met Noord-Limburg en Gelderland, als een vuurrode vlek op de kaart. Het is het meest veedichte gebied van de wereld. Deze gigantische veestapel zorgt voor ongezonde emissies en veel maatschappelijke overlast. Bovendien produceert al dit vee een enorm mestoverschot. Vijfentwintig jaar gelden trok de Brabantse Milieufederatie (BMF) al aan de bel. “Dit kan zo niet doorgaan. We moeten inkrimpen in plaats van doormodderen.” Maar het werd uiteindelijk doormodderen.
Nu zitten we met de gebakken peren. Water, lucht en bodem zijn sterk verontreinigd. Volksgezondheid en natuur zijn het kind van de rekening. We betalen in ons land €80.000,- om met extra gezondheidszorg iemands leven met één jaar te verlengen. Maar tegelijk gaan er, volgens recent onderzoek, elk jaar 12.000 mensen voortijdig dood. Alleen al door de slechte kwaliteit van de lucht.
Als we in 1990 hadden geweten, dat dit landbouwbeleid dergelijke funeste gevolgen zou hebben, dan zou daar iedereen faliekant tegen zijn geweest. Voor zoiets zou je immers nooit van zijn leven kiezen. Toch hebben we deze veestapel, mét alle ellende die eraan vast zit, hier stukje bij beetje laten groeien. Want dit landbouwbeleid is er niet dictatoriaal doorgejast. Nee, wij hebben als burgers van een democratisch land, domweg laten gebeuren dat het zo uit de hand liep.
We hebben de boeren een ‘license to produce’ gegeven. En daar zijn ze héél goed in geworden. De veehouderij is verworden tot een industrie. De grondstoffen worden tegen de laagste prijzen van overal en nergens geïmporteerd. De producten worden ‘vierkant verwaard’ en over de hele wereld geëxporteerd. En de emissies van dit productieproces en de onverkoopbare berg mest blijven hier achter. Die verpesten hier onze aarde, onze lucht en ons water. Voor nu en voor later. Het is een ‘license to pollute’ geworden.
Omdat we dit democratisch zo hebben laten ontsporen, moeten we dit ook democratisch weer rechtzetten en corrigeren. Dat betekent sanering. Liefst warme sanering. Want problemen die je samen laat ontstaan, moet je ook samen oplossen. Dat vraagt eerst om nieuw beleid. We gaan immers niet dweilen met de kraan open. Maar daarbij hoort een investering. Want een warme sanering van de sector kost geld. En het boordnodige herstel van de gezondheid van bodem, lucht en water gaat ook niet vanzelf.
Er is gelukkig een begin gemaakt. De provincie Noord-Brabant heeft de moed gehad, om ondanks de protesten vanuit de vee-industrie, de groei van het staloppervlak per saldo een halt toe te roepen. Tegelijk zijn er ook vergaande maatregelen afgekondigd om de stikstof-emissie te beperken. En men zet in op de transitie naar een nieuwe circulaire landbouw, waarin de natuurlijke balans wél bewaard wordt.
Nu is Brussel aan zet. De Europese Commissie stelt grenzen aan de hoeveelheid mest die over het land mag worden uitgereden. Uitgedrukt in stikstof is dat 170 kg per hectare. Voor Nederland en enkele andere regio’s in de EU gelden uitzonderingen. Daar mag 230 kg per ha worden uitgereden. Brussel stelt deze uitzondering voor melkveehouders, de zogenoemde ‘derogatie’, telkens voor vier jaar vast. En als ze dat nu weer doen, zou dat betekenen dat ze tekenen voor behoud van ellende. Want de druk op de leefomgeving neemt verder toe. En de gezondheid van bodem, lucht en water duikt dan nog verder in de min.
De Europese Commissie lijkt te overwegen om Nederland nu toch weer voor vier jaar derogatie te verlenen. Dat is niet te begrijpen. Juist nu Rijk en Provincie op een koerscorrectie studeren en subsidie toekennen om de sanering van de veehouderij op gang te brengen, zou Brussel weer extra vervuilingsrechten toekennen. Wij mogen en kunnen dat niet langer laten gebeuren.
Geert Verstegen, voorzitter
Brabants BurgerPlatform Minder Beesten
Het Brabants BurgerPlatform Minder Beesten is een netwerk van lokale groepen waaronder: ABC Milieugroep (Baarle-Nassau, Alphen, Riel); Behoud Leefbaarheid Molenakkers (Moergestel); Behoud ‘t Halsterslaag en Wouw; Benegora (Woensdrecht); Bernhezer Buitenwacht; Bewoners Oirschot-De Beerzen; Bewonersgroep Hilvarenbeek; Chijnsgoed in Gevaar (Maarheeze); Groen en Heem (Valkenswaard); Groen Graspeel; Groen Kempenland; Houd Heeze-Leende Leefbaar (Sterksel); Leefmilieu Veghel-Erp; Mens, Dier en Peel; Milieuvereniging Land van Cuijk; Milieuwerkgroep Kempenland; Reactiegroep de Bleieven (Sint Oedenrode); Stichting Tegengas (Sint Oedenrode); Stop de Mestfabriek (Landhorst); Stop de Stank (Deurne); Werkgroep Behoud de Peel.
Dit artikel afdrukken
Nu zitten we met de gebakken peren. Water, lucht en bodem zijn sterk verontreinigd. Volksgezondheid en natuur zijn het kind van de rekening. We betalen in ons land €80.000,- om met extra gezondheidszorg iemands leven met één jaar te verlengen. Maar tegelijk gaan er, volgens recent onderzoek, elk jaar 12.000 mensen voortijdig dood. Alleen al door de slechte kwaliteit van de lucht.
Als we in 1990 hadden geweten, dat dit landbouwbeleid dergelijke funeste gevolgen zou hebben, dan zou daar iedereen faliekant tegen zijn geweest. Voor zoiets zou je immers nooit van zijn leven kiezen. Toch hebben we deze veestapel, mét alle ellende die eraan vast zit, hier stukje bij beetje laten groeien. Want dit landbouwbeleid is er niet dictatoriaal doorgejast. Nee, wij hebben als burgers van een democratisch land, domweg laten gebeuren dat het zo uit de hand liep.
We hebben de boeren een ‘license to produce’ gegeven. En daar zijn ze héél goed in geworden. De veehouderij is verworden tot een industrie. De grondstoffen worden tegen de laagste prijzen van overal en nergens geïmporteerd. De producten worden ‘vierkant verwaard’ en over de hele wereld geëxporteerd. En de emissies van dit productieproces en de onverkoopbare berg mest blijven hier achter. Die verpesten hier onze aarde, onze lucht en ons water. Voor nu en voor later. Het is een ‘license to pollute’ geworden.
Omdat we dit democratisch zo hebben laten ontsporen, moeten we dit ook democratisch weer rechtzetten en corrigeren. Dat betekent sanering. Liefst warme sanering. Want problemen die je samen laat ontstaan, moet je ook samen oplossen. Dat vraagt eerst om nieuw beleid. We gaan immers niet dweilen met de kraan open. Maar daarbij hoort een investering. Want een warme sanering van de sector kost geld. En het boordnodige herstel van de gezondheid van bodem, lucht en water gaat ook niet vanzelf.
Er is gelukkig een begin gemaakt. De provincie Noord-Brabant heeft de moed gehad, om ondanks de protesten vanuit de vee-industrie, de groei van het staloppervlak per saldo een halt toe te roepen. Tegelijk zijn er ook vergaande maatregelen afgekondigd om de stikstof-emissie te beperken. En men zet in op de transitie naar een nieuwe circulaire landbouw, waarin de natuurlijke balans wél bewaard wordt.
Nu is Brussel aan zet. De Europese Commissie stelt grenzen aan de hoeveelheid mest die over het land mag worden uitgereden. Uitgedrukt in stikstof is dat 170 kg per hectare. Voor Nederland en enkele andere regio’s in de EU gelden uitzonderingen. Daar mag 230 kg per ha worden uitgereden. Brussel stelt deze uitzondering voor melkveehouders, de zogenoemde ‘derogatie’, telkens voor vier jaar vast. En als ze dat nu weer doen, zou dat betekenen dat ze tekenen voor behoud van ellende. Want de druk op de leefomgeving neemt verder toe. En de gezondheid van bodem, lucht en water duikt dan nog verder in de min.
De Europese Commissie lijkt te overwegen om Nederland nu toch weer voor vier jaar derogatie te verlenen. Dat is niet te begrijpen. Juist nu Rijk en Provincie op een koerscorrectie studeren en subsidie toekennen om de sanering van de veehouderij op gang te brengen, zou Brussel weer extra vervuilingsrechten toekennen. Wij mogen en kunnen dat niet langer laten gebeuren.
Geert Verstegen, voorzitter
Brabants BurgerPlatform Minder Beesten
Het Brabants BurgerPlatform Minder Beesten is een netwerk van lokale groepen waaronder: ABC Milieugroep (Baarle-Nassau, Alphen, Riel); Behoud Leefbaarheid Molenakkers (Moergestel); Behoud ‘t Halsterslaag en Wouw; Benegora (Woensdrecht); Bernhezer Buitenwacht; Bewoners Oirschot-De Beerzen; Bewonersgroep Hilvarenbeek; Chijnsgoed in Gevaar (Maarheeze); Groen en Heem (Valkenswaard); Groen Graspeel; Groen Kempenland; Houd Heeze-Leende Leefbaar (Sterksel); Leefmilieu Veghel-Erp; Mens, Dier en Peel; Milieuvereniging Land van Cuijk; Milieuwerkgroep Kempenland; Reactiegroep de Bleieven (Sint Oedenrode); Stichting Tegengas (Sint Oedenrode); Stop de Mestfabriek (Landhorst); Stop de Stank (Deurne); Werkgroep Behoud de Peel.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een duim piet en op basis van inhoudelijk argumenten.
Bij veel Brabantse mensen zit veel oud zeer vanwege de ouwe boeren platte macht vnl. in Oost-Brabant. Veel van de reacties komen voort vanuit dat ouwe sentiment van hakken in het zand van boeren en diverse burgers. Beide zijn in hun houding even slecht, zo zeg ik als West-Brabander. Wij boeren en zij milieufanatici verdienen beide een goeie draai om de oren. Vooral die ouwe krengen van beide groepen,verdienen een fiks draai om de oren. Die hebben de boel gepolariseerd en gepolitiseerd. Veel milieugroepen staan er genuanceerder in en die hebben andere standpunten m.b.t. derogatie.
Kortom; ontpolitiseer! En stap over je revanchegedachten en ressentimentsgevoelens heen.
Voorzover ik weet is de TCB indertijd inderdaad opgeheven Dick Veerman, ik was bij de ‘zwanenzang’ aanwezig destijds, op een slot in de buurt van Arnhem. Ze brachten toen -getergd voelden ze zich- een boekje uit over organische stof in landbouwbodems, een aanbeveling waard.
Echter, en wellicht weet Frans Aarts dat niet, ze zijn weer in ere hersteld, omdat het een wettelijke taak van de overheid is om een dergelijke commissie te hebben om haar te adviseren bij kwesties zoals verlengen van de uitrijdperiode.
Dat aanvragen van verlenging was een soort jaarlijks ritueel van de landbouworganisaties, boeren met volke putten of natte akkers belden dan bestuurders dat er verlengd moest worden. In het eerste jaar dat ik bij LTO-Noord kwam werken zat de ‘standaardbrief’ in het overdrachtsdossier van mijn voorganger. Ik leerde toen de dynamiek ook kennen, eerst zegt men (vanwege de inhoudelijke aspecten) dat er niet voor verlenging gepleit gaat worden. Dan bellen er wat boeren naar LTO om het te vragen. Dat wordt afgewimpeld op basis van inhoud en het feit dat maar een enkeling belde. De vasthoudender boeren bellen dan bestuurders en vragen collega’s dat ook te doen. Een aantal dreigt met opzeggen van het lidmaatschap. Als er een 50-tal hebben gepusht (soms meer), wordt toch morrend de brief opgesteld. Net even wat andere accenten dan een jaar eerder. En dan kan het spel beginnen met Den Haag.
In 2013 heeft LTO besloten dat niet weer te doen vanwege de -toen ook al spannende- weg naar een nieuwe derogatie.
Maar toen kwamen er wel anderen die er om vroegen, eerst vakbonden, de laatste jaren ook kamerleden. Alles voor een tevreden klant...
Overigens, het lijkt erop dat de nieuwe derogatie er kan komen, op 4 april wordt het besproken in het Nitraatcommité. Ditmaal een voorwaardelijke van 2 jaar. Slimme actie van Brussel om de druk er op te houden, net als ze al eerder deden bij Vlaanderen en Denemarken
#8 Er zitten onder de politici valse profeten m.b.t. het uitdelen van snoepgoed. Puur om de korte termijn stemmer te winnen. Wat vrienden lijken, zijn dat daardoor niet per definitie.
Ik kan je het antwoord niet geven. Maar wat ik wel weet is dat bedrijven met derogatie een betere grondwaterkwaliteit leveren dan die zonder. Dus los van de discussie of wij ons aan afspraken houden of die voortdurend oprekken is de extra organische mest op grasland geen probleem. Dat zit op het bouwland deel en dan op zandgrond. De complexiteit vervolgens dat als je het verprutst op bouwland je op het gunnen van derogatie nat gaat. Daarom heeft lto melkvee de afgelopen jaren geen uitzondering op bijv. uitrijden ed geclaimed tegen de achterban in. Maar politici zijn regelmatig bereid wat snoepgoed uit te delen.