Christina Agapakis, postdoc aan de University of California, Los Angeles en geurresearcher/kunstenaar Sissel Tolaas raakten geïntrigeerd door de geuren van kaas. Die ontstaan door bacteriën. Ook mensengeuren zijn meestal van bacteriologische oorsprong. Wat is er dan logischer dan eens kijken wat er gebeurt als je kaas maakt en deze in contact brengt met menselijke microben? Agapakis en Tolaas verzamelden een spannende reeks microben - onder andere uit de navel van good food guru Michael Pollan - en lieten die los op hun kazen. Het resultaat is tot 14 januari te ruiken en te bewonderen in de tentoonstelling "GROW YOUR OWN" in Dublin. Je mag alleen niet proeven.

In onderstaand filmpje lichten Agapakis en Tolaas hun project toe. Ze kwamen tot de ontdekking dat de traditioneel bij het kaasmaken gebruikte bacteriën eigenlijk opvallend veel gelijkenis vertonen met de microben in en op het menselijk lichaam. Vandaar dat sommige kazen zo 'menselijk' ruiken - kaasgeuren en lichaamsgeuren ontlopen elkaar niet veel. Niet in geurmoleculen, en ook niet in hun bacteriënpopulaties.



Vies hè? Of niet? Dat is waar het Agapakis om gaat: we laten onze emoties de baas spelen over onze neus (ook een bron van bacteriën voor kazen in het project, overigens). "Waarom gaan we hiervan over onze nek? Kunnen we verder denken en over dat eerste idee van afkeer heen stappen. Waarom zijn we afkeriger van lichaamsbacteriën dan van kaasbacteriën?", zegt ze in The Scientist.

Fotocredits: 'Brain', uitsnede van een foto van kaas, niet een van de tentoonstellingskazen, hellabella
Dit artikel afdrukken