1 min
Ellis Rubinstein is door de World Health Organisation (WHO) gevraagd dé onderzoeksagenda voor het voedinsgvraagstuk in de wereld op te zetten. Eind november komt de agenda naar buiten. Hij gooit dezelfde steen in de Nederlandse vijver als WUR-bestuursvoorzitter Aalt Dijkhuizen: er moet nog veel meer technologie worden ontwikkeld om de wereld gezond te kunnen voeden.
NRC redacteur Hanneke Chin-A-Fo sprak met Rubinstein aan de vooravond van zijn optreden eergisteren bij de opening van het Wageningse academisch jaar. Het interview verscheen gisteravond in het Economie-katern van NRC Handelsblad.
Rubinstein, van huis uit een literatuurwetenschapper, is voorzitter van de New York Academy of Sciences. In opdracht van de WHO bracht hij de beste wetenschappers en mensen uit het bedrijfsleven bijeen om te bepalen wat mondiaal de belangrijkste onderwerpen zijn op het gebied van onder- en overvoeding in de komende decennia. Het denken vertrekt vanuit VN-cijfers: in 2008 waren 925 miljoen mensen op aarde ondervoed, terwijl 1,5 miljard mensen obees zijn. De obesiteit in groeiende economieën groeit. Volgens Rubinstein weten we te weinig van de effecten van voeding op onze gezondheid en moet daar meer onderzoek naar worden gedaan. De WHO zou overwegen kleinschalig onderzoeken te starten in landen als China en Maleisië om deze kennis te vergroten. Later zou het moeten worden opgeschaald.
Het interview geeft in de kop de teneur van de denkrichting weer: "Niet alleen Afrika, maar de hele wereld heeft hulp nodig. Hoe gaan we anders de negen miljard mensen voeden die in 2050 de aarde zullen bevolken? „We hebben dringend nieuwe technologieën nodig voor de productie van voedsel en energie”, vindt Ellis Rubinstein, bestuursvoorzitter van de New York Academy of Sciences."
Chin-A-Foo vraagt Rubinstein: "Veel consumenten in westerse landen denken bij te dragen aan een duurzamere wereld door voedsel te kopen dat lokaler is verbouwd. Sommige wetenschappers zeggen juist dat dat een efficiënte voedselproductie in de weg staat. Wie heeft er gelijk?"
Rubinstein antwoordt: "We moeten de meest efficiënte weg volgen. Maar ik heb wel begrip voor hoe die consumenten denken. Soms handelen wetenschappers tegen hun eigen belangen in. Een goed voorbeeld is de tomaat. In onze landen is die al zijn smaak verloren. Tegenwoordig weten we dat dat komt door de technologie waarmee we de tomaat zo mooi rood hebben gemaakt. Daarmee is juist het gen verwijderd dat zorgde voor de goede smaak. Als mensen in reactie daarop hun eigen tomaten gaan kweken op hun balkon mogen ze dat doen, maar we gaan er de wereld niet mee voeden.”
Fotopcredits: Boaoforum
Dit artikel afdrukken
Rubinstein, van huis uit een literatuurwetenschapper, is voorzitter van de New York Academy of Sciences. In opdracht van de WHO bracht hij de beste wetenschappers en mensen uit het bedrijfsleven bijeen om te bepalen wat mondiaal de belangrijkste onderwerpen zijn op het gebied van onder- en overvoeding in de komende decennia. Het denken vertrekt vanuit VN-cijfers: in 2008 waren 925 miljoen mensen op aarde ondervoed, terwijl 1,5 miljard mensen obees zijn. De obesiteit in groeiende economieën groeit. Volgens Rubinstein weten we te weinig van de effecten van voeding op onze gezondheid en moet daar meer onderzoek naar worden gedaan. De WHO zou overwegen kleinschalig onderzoeken te starten in landen als China en Maleisië om deze kennis te vergroten. Later zou het moeten worden opgeschaald.
Het interview geeft in de kop de teneur van de denkrichting weer: "Niet alleen Afrika, maar de hele wereld heeft hulp nodig. Hoe gaan we anders de negen miljard mensen voeden die in 2050 de aarde zullen bevolken? „We hebben dringend nieuwe technologieën nodig voor de productie van voedsel en energie”, vindt Ellis Rubinstein, bestuursvoorzitter van de New York Academy of Sciences."
Chin-A-Foo vraagt Rubinstein: "Veel consumenten in westerse landen denken bij te dragen aan een duurzamere wereld door voedsel te kopen dat lokaler is verbouwd. Sommige wetenschappers zeggen juist dat dat een efficiënte voedselproductie in de weg staat. Wie heeft er gelijk?"
Rubinstein antwoordt: "We moeten de meest efficiënte weg volgen. Maar ik heb wel begrip voor hoe die consumenten denken. Soms handelen wetenschappers tegen hun eigen belangen in. Een goed voorbeeld is de tomaat. In onze landen is die al zijn smaak verloren. Tegenwoordig weten we dat dat komt door de technologie waarmee we de tomaat zo mooi rood hebben gemaakt. Daarmee is juist het gen verwijderd dat zorgde voor de goede smaak. Als mensen in reactie daarop hun eigen tomaten gaan kweken op hun balkon mogen ze dat doen, maar we gaan er de wereld niet mee voeden.”
Fotopcredits: Boaoforum
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Dick, ik had het al gelezen, vooral omdat ik mij zo gemakkelijk kan storen aan mevrouw Fresco. Niemand is tegen duurzaamheid, wat een flauwekul. Heel de natuur is tegen! Onduurzaamheid is het leven zelf, is de essentie. Daar gaat het ook helemaal niet om. Feit is dat wij de wekker wel heel snel laten aflopen en dat hele hordes bio zien als een escape naar een betere voedselwereld. Onzin natuurlijk. Ieder die zich een beetje in die materie heeft verdiept weet dat. Doemdenken, hallo!
De hongernood is een niet falsifieerbare claim zegt ze, terwijl ze weet, kan weten dat honger altijd de regulerende factor is wanneer de draagkracht van ecosystemen wordt bereikt of overschreden, ook al hebben wij nog zo veel gesleuteld om daar aan te ontkomen. Klets niet mevrouw, vertel de waarheid.
In Trouw staat vandaag de Abel Herzberg lezing afgedrukt waarin Fresco de hieronder bedoelde verwantschap in haar denken en dat van Dijkhuizen uit de verf laat komen.
Schot voor de boeg:
Fresco en Rabbinge komen uit de plantaardige hoek.
Dijkhuizen is duidelijk iemand uit de dierlijke sector.
Intensivering in de plantaardige hoek ligt niet gevoelig, intensivering in de veeteelt duidelijk wel.
PS: rector magnificus Kropff komt ook uit de CT de Wit school
Een paar opmerkingen:
Als we minder andere luxe consumeren (huizen, tuinen, reizen, electronica, etc ) dan zou er minder beslag op grond en milieu en mineralen etc zijn. Waarom alle milieu/duurzaamheidsproblemen op dit moment aan landbouw en voeding relateren? En wij laven ons aan chocola, koffie, thee en andere cash-crops en telen bloemen in Afrika en Ecuador, waar misschien ook voedsel geteeld kan worden.
Moeten wij plofkip aan Kameroen leveren en sterkip uit Roemenie importeren? Beetje gekke wereld. Graan wordt al voor het zaaien duurder omdat men speculeert op een slechte oogst? Mijn buurman ploegt al zijn schorseneren om omdat de opbrengst groter is dan gepland door de fabriek. Voedselproductie is losgeraakt van de markt en dat is een gevolg van de grootschaligheid en intensiviteit die Dijkhuizen bepleit. Een strategie die zich vooralsnog niet bewezen heeft en dus zou er juist ruimte moeten zijn voor alternatieve strategieen.
Maar terug naar het onderwerp dat ik probeerde aan te snijden met mijn opmerking over Fresco: haar boodschap heeft een andere toon, maar is niet wezenlijk verschillend van die van Dijkhuizen, die weer niet wezenlijk verschilt van Rabbinge.
En toch krijgt alleen Dijkhuizen in de media alle wind van voren. De andere twee worden juist zeer gerespecteerd. Wat betekent dat en hoe komt dat?