1 min
Blauwe wijn was dé zomerhit van 2016. Maar helaas. Volgens de Spaanse autoriteiten is wijn niet blauw.
Ik kreeg het vorige week in Frankrijk nog als aperitief aangeboden. Volgens de gastvrouw en het etiket op de fles een 100% natuurlijk product. Gewoon wijn dus, gemaakt van blauwe druiven met een zo hoog mogelijk gehalte aan anthocyanen (rood/blauwe natuurlijke pigmenten uit de druivenschil, maar vooral door de natuurlijke kleurstof indigo, die wordt gewonnen uit wede). De felblauwe kleur zet je op het verkeerde been, maar de drank smaakt gewoon naar ... fruitige witte wijn met een licht, aangenaam bittertje.
Hipsterwijn
De blauwe wijn komt uit Spanje. Daar ontwikkelde een zestal ondernemers zonder wijnmaakervaring in samenwerking met de Baskische universiteit en voedselautoriteit Azti Tecnalia in 2 jaar een helderblauwe wijn. Ze brachten de wijn op de markt onder de naam Gik en verkochten deze zomer 100.000 flessen in 25 landen. Afgelopen najaar ontdekten ze een probleempje is. Inspecteurs van de warenwet zetten vraagtekens bij hun product. De zes besloten hun productie tijdelijk op te schorten. De Spaanse autoriteiten startten een onderzoek: mag de blauwe 'wijn' wijn heten? Deze week viel het besluit: blauwe wijn is 'geen wijn'. Dat meldt The Drinks Business.
Geen bestaande categorie
Blauwe wijn past volgens de autoriteiten binnen geen enkele van de 17 types wijn die de EU erkent. De wijn is immers niet wit, rood of rosé van kleur. Vanuit de wijnbouwhistorie is er geen enkele blauwe wijn bekend. Het oordeel betekent dat Gik zijn product niet langer als 'wijn' op de markt mag brengen, maar verder moet als 'overige alcoholische drank', aldus de DailyMail.
Ook moet de productbeschrijving aangepast worden naar '99% wijn en 1% druivenmost'. Dat is absurd, vinden de Gik-makers, omdat hun product voor 100% uit wijn bestaat. De blauwe wijn wordt gemaakt van rode en witte wijndruiven, en gekleurd met anthocyanen uit de druivenschillen en indigo, een plantaardige kleurstof. Ook wordt de wijn iets verzacht met een zoetstof.
Gik heeft een online petitie opgestart tegen de uitspraak. Hun blauwe wijn is immers 100% wijn. Op het moment dat ik dit schrijf, zie ik 2 handtekeningen.
Dit artikel afdrukken
Hipsterwijn
De blauwe wijn komt uit Spanje. Daar ontwikkelde een zestal ondernemers zonder wijnmaakervaring in samenwerking met de Baskische universiteit en voedselautoriteit Azti Tecnalia in 2 jaar een helderblauwe wijn. Ze brachten de wijn op de markt onder de naam Gik en verkochten deze zomer 100.000 flessen in 25 landen. Afgelopen najaar ontdekten ze een probleempje is. Inspecteurs van de warenwet zetten vraagtekens bij hun product. De zes besloten hun productie tijdelijk op te schorten. De Spaanse autoriteiten startten een onderzoek: mag de blauwe 'wijn' wijn heten? Deze week viel het besluit: blauwe wijn is 'geen wijn'. Dat meldt The Drinks Business.
Geen bestaande categorie
Blauwe wijn past volgens de autoriteiten binnen geen enkele van de 17 types wijn die de EU erkent. De wijn is immers niet wit, rood of rosé van kleur. Vanuit de wijnbouwhistorie is er geen enkele blauwe wijn bekend. Het oordeel betekent dat Gik zijn product niet langer als 'wijn' op de markt mag brengen, maar verder moet als 'overige alcoholische drank', aldus de DailyMail.
Ook moet de productbeschrijving aangepast worden naar '99% wijn en 1% druivenmost'. Dat is absurd, vinden de Gik-makers, omdat hun product voor 100% uit wijn bestaat. De blauwe wijn wordt gemaakt van rode en witte wijndruiven, en gekleurd met anthocyanen uit de druivenschillen en indigo, een plantaardige kleurstof. Ook wordt de wijn iets verzacht met een zoetstof.
Gik heeft een online petitie opgestart tegen de uitspraak. Hun blauwe wijn is immers 100% wijn. Op het moment dat ik dit schrijf, zie ik 2 handtekeningen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik bedoel maar Arjan ;-)
Over wijn zijn vele 'schandalen' te vertellen. Ze gebeuren dagelijks, vanwege heel beperkte declaratieverplichtingen op het etiket. Er is geen industrie die zo zorgvuldig de illusie van 'met louter natuur en passie gemaakt' in stand houdt.
Sterker nog, de controleur van de warenwet wist te melden: je mag met suiker het alcoholpercentage - van wijn uit noordelijke streken - met maximaal 4 procent omhoog brengen. Maar de regels zeggen dat dat mag met druivenmost, geconcentreerde druivenmost of gerectificeerde geconcentreerde druivenmost. Nou zit de crux 'm wellicht in dat gerectificeerde, want ik heb geen idee wat dat te betekenen heeft, maar de goede man noemde het toch echt suiker. Wat weer strookt met de waarneming van Nicolaas Klei in zijn uiterst leesbare boek 'Over de tong' van de vele pallets met suiker die hij bij, nota bene Franse, producenten aantrof. Voeg daarbij het toegestane additief tannine en je vraagt je af waarom je uberhaupt nog druiven voor de wijn zou gebruiken.
Zo bezien is die tinto doble pasta uit Alicante, die je eerder noemde, toch een goudeerlijke toevoeging als je het mij vraagt.
Maar Arjan, hoe zit het dan met de vele stoffen waar consumenten - en vele wijninkopers al evenmin - het bestaan van kennen? Zijn die allemaal gereguleerd?
Wede is niet een door de EU toegestaan additief of processtof. Ben oenoloog noch jurist, maar het lijkt me niet verkeerd dat er ergens een grens getrokken wordt. Dat er gesjoemeld wordt en gefraudeerd, wil niet zeggen dat 'we' het openlijk overtreden van de regels dan maar moeten honoreren. Deze overtreding was kennelijk te opzichtig om ongezien te laten passeren.
Hans, zonder dolle: is het je opgevallen dat de rosé champagne van zelfs de duurste huizen heel wat donkerder is geworden de laatste 10 jaar?
Nick #3 heeft een zwaar punt. Eigenlijk moet de vraag gesteld worden: mag dat wel?
De Spanjaarden begonnen met heel 'rode' rosés, een jaar of 10 geleden. Voor Spanjaarden is zo'n waasje alleen voor vrouwen, dus ging er wat meer natuurlijke (ik hoop het maar) kleurstof bij.
Inmiddels vind je bij Lidl (hun bekende Z-Am. huismerk) een nagenoeg rode rosé (zeg maar de kleur van een ouderwetse Bourgogne, die - zie onder - de laatste 30 jaar ook al flink donkerder is geworden) die ook nog eens zalig (nou nee, dat gaat mij te ver - ik kan het niet meer drinken; maar hele schares jonge wijndrinkers deste beter) zoet is.