In het kader van de sommeliersactie waaraan we ook in de Wolfslaar meedoen, begin ik graag met onze 1e impressie: de Jurançon 2001 van Domaine de Souch, Cuvée de Maria-Kattalin. We hebben deze wijn geproefd met een 4-tal gasten bij gebakken eendenlever met een fris-zoete chutney van Doyenne du Comice peer. De wijn vertoont in het glas erg veel kleur. In de geur meen ik toch echt een impressie van botyris te ontdekken, hetgeen erg lastig is voor zo'n droog gebied aan de voet van de Pyreneeën. Verder rozijntjes en gekonfijt fruit. Een volle smaak met weer die gedroogde rozijntjes en een opvallend zoet dat prachtig wordt opgevangen door lekkere frisse zuren (dat ligt overigens helemaal in lijn met het karakter van Manseng druiven, die vaak een krachtig zuur hebben).
De wijn is vrij stevig, met een alcoholgehalte van 14,5% dat wel aan de hoge kant is! Dit maakt de wijn in de afdronk wel wat branderig - een minpuntje bij deze verder prachtige wijn.
Bij het gerecht deed de wijn het erg goed. De chutney had ongeveer dezelfde zoet-zuur balans. Door het bakken had ook de eendenlever genoeg smaakgehalte om daar tegenop te kunnen. 1 gast vond de wijn te zoet en zou liever een chardonnay, vettig uit de nieuwe wereld hebben.
Ik ben heel benieuwd wanneer de lezers het liefst zo'n lever zouden eten en wat ze erbij zouden drinken. Vindt u een zoete wijn bij lever wel passen?
En waar ik net zo benieuwd naar ben: vindt u lever het lekkerst als voorgerecht of (wat ik zelf het liefst heb) na het hoofdgerecht (en de kaas), nèt voor het dessert?
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
He Carla, gelukkig kun je op Internet meteen alles opzoeken, van pourriture noble, noble rot tot edelrot - yeck - en dat schimmeltje ;-)
Vlgs mijn oudste neef - een voedingstechnoloog - zijn wij mensen gemaakt voor het zalige zoet van dit type wijnen. En dus niet voor die wijnen waar de suikers allemaal vergist zijn. 't is maar een standpunt, hoewel ik vaak zie dat mensen die zeggen niet van zoet te houden, juist dit type wijn een enorme verrassing vinden ... en het dan graag gaan drinken.
Na het hoofdgerecht vind ik het prettigst. En vaak skip ik dan het dessert, omdat ik het prettig vind als de smaak van de lever lekker lang blijft hangen.
Botyris moest ik even opzoeken (hoe leerzaam toch al die wijnkennis op internet en elders !) en ik kwam op - uiteraard zou ik bijna zeggen - het gastronomennet uit, waar ik dit o.a. vond: "RUSTER AUSBRUCH TRAMINER & MOUSSE VAN EENDENLEVER
Aan de Neusiedler See wordt ook wijn gemaakt van druiven die aangetast werden door ‘edele rotting’. Dit mag vreemd klinken, het resultaat is verbijsterend. Een schimmel (botyris cinerea) nestelt zich op de druiven en voedt zich met het water in de vrucht zonder de schil aan te tasten. Hierdoor verschrompelen de druiven tot rozijnen waardoor de natuurlijke suiker zich concentreert. Het weinige sap dat rest na de persing wordt gevinifieerd tot een smeuïge nectar. In het glas komt aangenaam zoete wijn die nog aan smaak heeft gewonnen omdat de fameuze schimmel ook bijdraagt tot de complexiteit. De bekendste wijnen die zo worden gemaakt zijn sauternes. In dit smaakprofiel moeten we ook deze traminer plaatsen. Hij is de vrucht van 30 jaar oude wijnstokken, de oogst vond plaats midden in oktober en de opbrengst was niet meer dan 10 hectoliter per hectare."....
Groet van Carla
Edwin, om je vraag te beantwoorden: ik ben dol op lever en heb dat zware gerecht liefst als voorgerecht. In het begin heb ik honger en die wordt zo gestild. Dat wordt nog eens versterkt door de combinatie met een heftige wijn als deze Jurançon. Ik begin het liefst zwaar om licht te eindigen en volg daarmee het ritme van mijn trek: eerst eten, daarna proeven. De wijn maakt het daarna natuurlijk wel moeilijk voor andere wijnen. Dan toch maar bij het hoofdgerecht en zwaar door? :)
Vraag aan jou: één gast wilde liever een vette chardonnay - wat vonden die andere drie?