1 min
De ondergrondse vriezers van inheemse volken in Alaska en Rusland ontdooien. Daardoor ontstaat een voedselprobleem.
De bewoners van Barrow in Alaska slaan walvissenvlees en ander traditioneel voedsel op in ijskelders die meer dan 3 meter onder de grond liggen. Dit is een zware klus en de teleurstelling is dan ook enorm als smeltende sneeuw in de lente de kelders vult. Het onderhouden van deze kelders was altijd al een uitdaging en nu maken stijgende temperaturen veel van deze ondergrondse vriezers ook nog eens onbruikbaar. Dat meldt National Geographic.
Afhankelijk
Een groot deel van de inheemse bevolking is voor minstens de helft van hun dieet afhankelijk van de jacht. Omdat niet te voorspellen valt hoeveel voedsel de vangst van walvissen, walrussen, zeehonden en vissen oplevert, is het aanleggen van voorraden van essentieel belang. De belangrijkste winkel van Barrow vliegt producten in voor mensen die geen vlees- en visvoorraad meer hebben. Dat is echter minder gezond. Bovendien kunnen armere gezinnen zich deze producten niet veroorloven.
Oorzaak onduidelijk
De lokale overheid probeert in samenwerking met wetenschappers te ontdekken waarom sommige ijskelders dooien en andere niet. Na 5 jaar onderzoek is dat nog steeds onduidelijk. Sommige onderzoekers denken dat de stijgende temperaturen ervoor zorgen dat water via barsten de kelders binnen kan dringen. Meer sneeuw zorgde de afgelopen jaren bovendien voor meer vocht. Andere wetenschappers zien geologische verstoringen en kusterosie als de boosdoener. Daarbij komt ook nog eens de ondergrondse tunnel van Barrow. Die voorziet de stad van water en elektriciteit, maar lijkt tevens verantwoordelijk voor de onbruikbaarheid van een deel van de ijskelders.
Een deel van de inheemse bevolking is blij met de ontwikkelingen. Het bewaren van vlees in de keuken is voor deze mensen een teken van een economische vooruitgang. Een veel groter deel vindt het echter een verlies van cultuur en ambacht - deze mensen zijn op zoek naar nieuwe, veilige manieren van opslag.
Fotocredits: 'Walrus hunting', Ansgar Walk
Dit artikel afdrukken
Afhankelijk
Een groot deel van de inheemse bevolking is voor minstens de helft van hun dieet afhankelijk van de jacht. Omdat niet te voorspellen valt hoeveel voedsel de vangst van walvissen, walrussen, zeehonden en vissen oplevert, is het aanleggen van voorraden van essentieel belang. De belangrijkste winkel van Barrow vliegt producten in voor mensen die geen vlees- en visvoorraad meer hebben. Dat is echter minder gezond. Bovendien kunnen armere gezinnen zich deze producten niet veroorloven.
Oorzaak onduidelijk
De lokale overheid probeert in samenwerking met wetenschappers te ontdekken waarom sommige ijskelders dooien en andere niet. Na 5 jaar onderzoek is dat nog steeds onduidelijk. Sommige onderzoekers denken dat de stijgende temperaturen ervoor zorgen dat water via barsten de kelders binnen kan dringen. Meer sneeuw zorgde de afgelopen jaren bovendien voor meer vocht. Andere wetenschappers zien geologische verstoringen en kusterosie als de boosdoener. Daarbij komt ook nog eens de ondergrondse tunnel van Barrow. Die voorziet de stad van water en elektriciteit, maar lijkt tevens verantwoordelijk voor de onbruikbaarheid van een deel van de ijskelders.
Een deel van de inheemse bevolking is blij met de ontwikkelingen. Het bewaren van vlees in de keuken is voor deze mensen een teken van een economische vooruitgang. Een veel groter deel vindt het echter een verlies van cultuur en ambacht - deze mensen zijn op zoek naar nieuwe, veilige manieren van opslag.
Fotocredits: 'Walrus hunting', Ansgar Walk
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Natuurlijk is het klimaat de afgelopen miljoenen jaren voortdurend veranderd, Astrid. Veel geologen zeggen dan ook: maak je niet druk, elk nadeel heb z'n voordeel. Alleen heeft de aarde daar altijd tienduizenden jaren de tijd voor genomen en nu gebeurt het in een oogopslag.
Zo ongeveer zegt Hans Joachim Schnellnhuber het vandaag in het NRC. Hij is baas van het Potsdam-Institut für Klimafolgenforschung en op dat gebied de belangrijkste adviseur van Angela Merkel.
Zijn verhaal samengevat: We komen in de gevarenzone nu de gemiddelde temperatuur inmiddels met één graad is gestegen. De aarde moet je zien als een menselijk lichaam dat (door de uitstoot van broeikasgassen) wordt opgesloten in een sauna. Bij oplopende temperaturen beginnen de lichaamsfuncties een voor een uit te vallen. Eerst misschien de nieren, dan de lever en uiteindelijk het hart.
Grote ecologische systemen zullen uitval gaan vertonen. Hij denkt dan vooral en als eerste aan de moessonregens in India en West-Afrika, de ijsplaten in het Arctisch gebied, het Amazonewoud, het Great Barrier Reef, de noordelijke bossen en - heel gevaarlijk- de golfstroom. Deze systemen gaan slechter functioneren, veranderen, of storten volledig in. Bij twee graden opwarming houdt een deel van deze systemen er misschien al mee op.
Schnellnhuber heeft onderzoek gedaan naar het kantelpunt in de Amazone en daarbij voor het eerst ook de enorme biodiversiteit meegenomen, waardoor het gebied weerbaarder zou moeten zijn. Een ecosysteem dat volledig in tact is, kan zich juist door die grote soortenrijkdom herstellen, zo is uit het onderzoek naar voren gekomen. Maar de mens is juist door illegale houtkap bezig die biodiversiteit in snel tempo te vernietigen. Het loopt dus langs twee kanten spaak, want de oceanen idem.
Zijn boodschap aan zijn politieke baas Angela Merkel: We zitten midden in de grootste industriële revolutie ooit. Zorg ervoor, dat die in 2050 voltooid is. Dat de wereld gaat veranderen staat nu al vast. We hebben de keuze: niets doen en ons lot daaraan verbinden of proberen die veranderingen in gunstige zin te beïnvloeden.
Lijkt me geen klein bier, Astrid.
De titel vond ik nogal alarmerend. Gelukkig dekt ze lading nauwelijks.
Dan denk ik weer met mijn simpele ziel: gaan ze zich toch aanpassen en het vlees roken of drogen? Door de eeuwen heen heeft de mens zich steeds opnieuw aangepast als het klimaat wijziogde, we hebben diverse hele warme en zelfs kleine ijstijden door de eeuwen heen gehad, de mens pastte zich aan, waarom is dat nu dan zo moeilijk?