image

Een Chinaganger vertelde mij bij sterchinees Lai Sin in Driebergen (waar het water heel zacht is) dat Chinees in China heel anders smaakt, zoals alle mij bekende Chinagangers zeggen. Bij de Chinezen in de Wagenstraatbuurt in Den Haag, waar de straatnaambordjes en de menukaarten in het Chinees geschreven zijn en het er vergeven is van de Chinese eters zei hij hetzelfde. Waarom zou dat zo zijn? Is het het water? Zijn het de ingrediënten? Ik zou er bijna een reis naar China voor over hebben om de proef op de som te nemen.

Vergelijkbaar: ik ken meer dan één persooon die beweert dat pastis in de Provence anders smaakt dan in Nederland. Sterker nog: daar hebben ze er op romantische avonden liters van weggetrokken, hier spugen ze erin. Ik ben één keer door Zuid-Frankrijk gereden, maar toen had ik geen fles Pastis bij me, dus ik heb geen eigen ervaring. De pastis die ik in Aquitanië dronk, smaakte volgens mij net als die ik in Leiden dronk. Dan zijn er nog verschillende aanbieders van diervriendelijk eten die beweren dat hun producten lekkerder smaken als je weet dat ze diervriendelijk zijn geproduceerd: "kipvriendelijke smaak" noemt Gras-ei het; eigenlijkheellogisch.nl stelt: "Daarbij doet de wetenschap dat biologische producten eerlijk, diervriendelijk en duurzaam zijn geproduceerd ze extra lekker smaken." Ik proef dat niet.

Toch zal het zeker zo zijn dat de omstandigheden waarin je iets eet, invloed hebben op de smaak. Ik herinner mij nog als de dag van gister een patat pinda na een lange buitenlandse vakantie twintig jaar geleden. Het smaakte als Zweeds wittebrood. Misschien is het persoonsgebonden welke smaken door geestelijke E621 versterkt worden. Als dat zo is, dan opent dat grote mogelijkheden voor de gastronomie. Koks die aan de hand van je smaakpaspoort gaan koken. Je wordt bij je restaurantreservering niet alleen gevraagd met hoeveel personen je komt, maar ook met welke.
Dit artikel afdrukken