Smaak lijkt evolutionair gezien een simpel en primitief zintuig. Volgens de Amerikaanse journalist John McQuaid is de smaak van voedsel echter cruciaal voor onze evolutie. National Geographic ondervroeg de auteur in een interview.

Eten met het oerinstinct
Smaak is complexer en fijngevoeliger dan gedacht, schrijft McQuaid in zijn boek Tasty: The Art and Science of What We Eat. Volgens de auteur werd proeven in het onderzoek een ondergeschoven kindje omdat het moeilijker te bestuderen valt dan bijvoorbeeld zien en horen. McQuaid denkt dat we smaak ontwikkelden om zowel voldoening als energie uit eten te halen. We denken dat we in de moderne maatschappij boven die basale behoefte zijn uitgestegen, maar dat zou slechts schijn zijn. Als we in een chique restaurant dineren bevredigen we nog steeds ons oerinstinct. Zo zouden onze voorkeur voor hamburgers en onze alom bekende suikerverslaving alles te maken hebben met onze uit de evolutie afkomstige honger naar energie.

Hersenvoer
Volgens John McQuaid "danken we ons bestaan en onze menselijkheid aan smaak en bovendien hangt onze toekomst er voor een groot deel vanaf". De schrijver legt uit dat voedsel onze evolutie reguleert. De hersenen worden groter als we ze bevredigen met voeding. Daardoor zouden we betere strategieën ontwikkelen om aan voedsel te komen. Dat zou vervolgens weer meer hersencapaciteit tot stand brengen.

Als voorbeeld geeft McQuaid de ontdekking van het koken van voedsel ongeveer een miljoen jaar geleden, die totaal nieuwe smaken met zich meebracht. Sommige wetenschappers, waaronder de Harvard bioloog Richard Wrangham, brengen deze ontwikkeling in verband met de evolutie van onze lichaamsbouw en onze grotere hersenen.

Het interview maakt duidelijk waarom we konden overleven door smaak. Waarom smaak zo belangrijk is voor onze toekomst blijft echter onduidelijk na het interview. Smaak leidde ertoe dat we hunkerden naar eten, maar als we niet oppassen wordt die smaak - onze zucht naar calorieën - in de moderne wereld onze nogal dikke ondergang.

Fotocredits: ’Detalle de los Sesos de Cordero’, Javier Lastras
Dit artikel afdrukken