Scones voor de scouting

Het leuke aan het krijgen van een tweede kind is: je denkt te weten wat je staat te wachten met nummer twee. Ha! Hoe onnozel kan je zijn.....Alles gaat anders! En dat is erg leuk.

Het tweede kind wil alles anders
Waar zoonlief zijn hele leven geen andere belangstelling aan de dag legt dan voetbal in al zijn verschijningsvormen, en lekker eten (goddank!), taalt dochter niet naar sport. Ze wil achtereenvolgens op: vioolles, blokfluitles, pianoles, dansles... Tot ze het op een dag zeker weet: ze wil op scouting! Gelukkig houdt ook zij van lekker eten (nogmaals goddank).

Op vakantie
Op vakantie met zoon is overzichtelijk. Chillen met leeftijdsgenoten op de camping in een afgelegen honk. Af en toe een balletje trappen. En om de vakantie af te toppen: een lekker groot stadion bezoeken van een Europese club. FC Milan of zo. Met glutenvrije pizza toe. Met dochter moeten activiteiten worden ondernomen. Cupcakes bakken voor het goede doel! Bordspelletjes. Knutselen. Ze wil leren haar eigen kleding te maken.

Dubbel chapeau!
Scouting is dus een prima bezigheid voor de zaterdagmiddag. De jongelui vermaken zichzelf en elkaar met een zelfgeknutselde stormbaan, roosteren een stuk deeg (glutenvrij voor dochter, chapeau scouting!) in een kampvuur dat met tondel is aangemaakt, en doen spelletjes die de gemeenschapszin bevorderen.

Ze gaan ook nog op kamp, in de vakantie. Het hele spul vertrekt naar Zuid-Laren, niet met een scheepje maar in een stoet familie-auto’s, en na 4 dagen krijg je ze stinkend en onder de modder weer terug. Intens gelukkig en een meter gegroeid!

Zo’n meisje van 6 dat glutenvrij moet eten op kamp sturen met een stel jongelui, dat is voor een bezorgde moeder geen sinecure. Daar heb ik wel een paar nachten slecht van geslapen.....Woelend lag ik mij midden in de nacht af te vragen of dit allemaal wel verstandig was, en of ik niet beter mee kon gaan. De gedachten aan brakke nachten in een klamvochtig tentje op een lek luchtbed, en overdag een astmatische aanval door het kampvuur hielden me tegen.

Ook dit kwam weer helemaal goed. De scouts hebben het kind uiterst consciëntieus van haar glutenvrije natje en droogje voorzien. Ze stond me gezond en blakend op te wachtten. Wederom chapeau!

Met liefde
Dus toen bij de viering van het 100-jarig jubileum het verzoek aan de ouders kwam voor een hapje bij de borrel, kon ik niet wachten om iets terug te doen. Ik draaide een stapel knakworsten in glutenvrij bladerdeeg, maakte zelf een pot frambozenjam en bakte scones. Zoete, hartige, en allemaal glutenvrij.

Recept voor 20 kleine, of 8 grote scones
Ingrediënten
- 150 gram glutenvrije bloem of meel (ik gebruik Doves Farm)
- 100 gram boekweitmeel
- 1 theelepel psyllium/fiberhusk/vlozaad
- 2,5 theelepel bakpoeder
- 1 volle theelepel baksoda
- 1⁄2 theelepel zout
- 50 gram boter
- 1 ei
- 75 ml melk of karnemelk

voor zoete scones:
- 1 zakje vanillesuiker
- 2 eetlepels suiker
- eventueel 50 gram gewelde rozijnen

voor hartige scones
- 75 gram geraspte kaas
- snuf kruiderij: oregano, nootmuskaat, peterselie, bieslook, komijnzaad: allemaal lekker.

Bereiding:
Verwarm de oven voor op 225 graden.

Klop ei en (karne)melk los en hou een eetlepel achter.
Gooi alle droge ingrediënten in een kom, snij de ijskoude boter in kleine klontjes en gooi die erbij, en doe het (karne)melk-eimengsel erbij.

Mix alles met een elektrische mixer (gewone gardes!) door elkaar en kneed verder met de hand fluks tot een samenhangend deeg. Niet te lang kneden!

Rol uit tot een lap van ca. 2 cm. Steek met een glas of uitsteekvorm rondjes uit. 4 cm doorsnee geeft ongeveer 20 kleine scones, 8 cm doorsnee ongeveer 8 grote scones.

Leg ze op een bakblik met bakpapier, en bestrijk ze met het achtergehouden ei-melkmengsel. Hartige scones kan je met wat kaas bestrooien, of kruiden.

Bak ze 10 minuten op 225 graden.

Zoete scones zijn lekker met jam. Of clotted cream. Of zelfgemaakte lemon curd.... Hartige niet natuurlijk. Wel met boter of kruidige roomkaas.

Fotocredits: Wendeline van den Nagel