Verjaarspartijtjes op school gaan meer over sociale status, competitie, religie en traditie dan dat het om het jarige kind draait. Daarom zijn er scholen die de stress en het gedoe rond traktaties zat zijn. In plaats daarvan zetten ze de jarige kinderen de hele dag in het zonnetje, schrijft de NRC. “Iedereen is gelijk. En we beleven samen een feestje”, aldus een directeur van een basisschool. Geen getrakteer meer, maar zingen, muziek en misschien wel een zelfgeknutselde feesthoed en slingers. Daarnaast mogen kinderen op school samen bepalen wat ze gaan doen om de feestvreugde te verhogen: knutselen, hutten bouwen of langer buiten spelen met de klas.
Het is heel fijn dat er scholen zijn die iets vieren zónder zoetigheid, reageert Jaap Seidell in de krant. Volgens Seidell leren we kinderen doorgaans om zichzelf te verwennen en te troosten met ongezond eten. “Dat kan bijdragen tot het aanleren van ongezonde gewoontes.” De oplossing blijkt eenvoudig: leer ze zelf een feestje te bouwen, zonder eten.
Het is goed dat scholen stoppen met die traktaties. Kinderen krijgen al zoveel suiker binnen. Thuis, in het speelparadijs, in de sportkantine. We leren ze dat als er iets te vieren is, je dat altijd doet met ongezond eten @jaapseidell @nrc https://t.co/HkysQiMrqf
— jacob seidell (@jaapseidell) February 7, 2020
#3 Afgelopen jaren hebben menig bevriende stellen van mij kinderen gekregen. Ik hoor om me heen dat die verjaardagen gevierd worden en dat de vrienden dan ook uitgenodigd zijn.
Ik ga niet naar dat soort verjaardagen. Ik wordt er ook niet voor gevraagd gelukkig. De vrienden kennen mij wel dat je mij hiervoor niet moet bellen of appen.
Aangaande het opdringen had ik dit jaar (opnieuw) deze:
Ja maar dan moet ik Japie vertellen dat zijn oom niet op zijn verjaardag komt. Ik zeg tegen mijn broer: Hoe komt Japie aan het beeld dat zijn oom op zijn verjaardag komt? Iet wat stil aan de andere kant van de lijn. Gevolgd door: Ik begrijp hieruit dat je niet komt. Correct, ik kan het gewoon niet aanzien hoe iedereen bij binnenkomst om de aandacht van het manneke vecht en met groot, groter, grootst cadeaus binnen komt zeg ik tegen broer.
Vervolgens krijg je dan je moeder en/of zus aan de lijn. Waarom ga je niet, je kunt toch gewoon met ons meerijden? Op de vraag hoeveel ooms er vroeger op mijn verjaardag kwamen (voor m'n 12de) moet ik nog antwoord krijgen. Het manneke werd dit jaar 3 en reeds is er een tweede. Ik heb dit gesprek nu dus voortaan 2x per jaar.***
Maar vroeger was alles anders dat heeft deze draad al wel laten zien ;-)
*** Beeldvorming compleet makend: Ik ga veel liever op een andere dag en besteed dan tijd met zo'n mannetje. In rust 1 op 1. Veel beter voor mij en in mijn optiek even leuk, zo niet leuker voor hem.
Als neef van in mijn lagere school jaren heb ik genoten van verjaardagen van neefjes en nichtjes in ongeveer hetzelfde leeftijdsbereik die in de buurt woonde, lees per fiets uit school bereikbaar. Gezellig met elkaar bezig zijn. Tijdens middelbare school werd het nog wat meer selectiever en werd het meer en meer gezellig samen kletsen met neven en nichten.
Het is heel fijn dat er scholen zijn die iets vieren zónder zoetigheid, reageert Jaap Seidell in de krant. Volgens Seidell leren we kinderen doorgaans om zichzelf te verwennen en te troosten met ongezond eten.
Nou, dat is niet alleen kinderen hoor. In menig kantoortuin vind men dat er op zoetigheid getrakteerd moet worden op je verjaardag. En bedenk wel dat dit reeds het dodelijkste beroep is: zittend werken, welkom in de kantoortuin.
Ik heb samen met collega, we waren op dezelfde dag jarig wel lol gehad toen we op fruit trakteerde.
De verontwaardiging bij sommige
De glimlach van andere collega's dat is wat anders deden
Overigens pakte mijn toenmalig werkgever dit over om de week 1 kist fruit per afdeling. Die was eigenlijk altijd binnen 4 dagen leeg. Zowel op kantoor op als de fysieke werkvloer van logistiek en productie. Met een groenteboer was hiervoor een contract opgesteld voor aanlevering en de baas betaalde vanuit MVO gedachte en duurzame inzetbaarheid van werknemers.
Reeds trakteer ik niet meer. Fruit vind men not done en ik vind zoetigheid not done. De druk echter dat ik dan ook niet pak als een ander trakteert op zoetigheid is soms hoog. En helaas kan ik die niet altijd weerstaan. Het is een ontzettend lastig sociaal verschijnsel. Ik wordt er echt op aangekeken als ik niet pak.
In woorden van Seidell zou ik zeggen: Het is bij vele volwassenen een feit dat leren verwennen en troosten met eten. Hoe vaak ik hoor: zo die hebben we (heb ik) wel verdiend.... En dan is de beloning vaak alcoholhoudende drank of eten. En blijkbaar is er wel een schuld gevoel ergens want er moet even gemeld worden dat deze 'verdiend' is....
#3 Als kind vond ik vroeger, heel lang geleden, de kadooootjes die ik kreeg het allerleukste.
#4 Ik heb weinig last van rode wurmpjes onder mijn typsels, misschien staat mijn spellingscontrole op Nederlands?
Waar ik wel last van heb is dat linken niet altijd in het rood weergegeven worden. Kijk je naar de tekst in je 'aanpas kader' dan zijn de rode en niet rode links identiek. Kijk je in de broncode dan is er wel verschil. Het is mij een raadsel waarom er verschillende versies van linken gegenereerd worden.
Misschien een tip om die bug (lijkt mij een bug) er bij er eerstvolgende update uit te halen?
Verjaren..?
"Goh..Hans ! Ik zie nog nog een pakje tongetjes onder in de diepvries. Al een tijdje verjaard, vrees ik", zegt mijn lief..
Werd geen feestelijk verjaarviering. Vis (*) mag je wel invriezen, maar slechts voor een zeer korte tijd. En niet te steriel afwassen.. Laat het slijm aan een forel zitten en schub de vissen nog niet.
Niets zo vervelend als familie-verjaardagen. Nog erger dan in de wachtkamer van een ziekenhuis..
Waarom vieren we eigenlijk het feit dat weer een jaar dichter bij de dood gekomen zijn ? (**)
Of vieren we dat we weer een jaar levend gehaald hebben ?
Een prestatie kun je dat moeilijk noemen.
Ik heb wel eens zin, als iemand zegt "Mijn vrouw verjaart..!",
om dan te zeggen: "Ja, ik zie het..., begint nu toch wel op te vallen..., hoe oud wordt ze nu ?".
(*) We gingen om vis. Onze oude buurvrouw decennia zaliger, die altijd zeurde of ze het water kreeg van het kinderspeelbadje op het gazon om haar stoepje te schuren, - ze was hondegierig of milieubewust zoals dat nu heet -, vroeg of we wat 'ploatjes' wilden meenmen.
'Dan heb ik ook een keer verse vis..'
Toen ik ze bracht, en ze natuurlijk bijna vergat te betalen..., nam ze een platte schaal, legde de schollen er op, en strooide er een volle poot zout op, draaide ze om en gooide er nog een poot zout op, en zette de schaal in de kelder. Eten we van de week lekker op !".. !?
Maar..., ze verdient, net als die meneer van MOBilisation, een oranje lintje als uitvindster van de 'circulaire economie avant la lettre', en ving ook altijd het zepig waswater (niet het spoelwater, dat was weer voor het stoepje) van de wasmachine op, en goot dat ("wan d'r zit nog stik vee zjeepe in !") dat bij een volgende was weer langs boven naar binnen...
(**) Ik denk dat het met je salaris te maken had. Vroeger verdiende de als beginner bijna niets, en op basis van annuïteit kreeg je gegerandeerd elke verjaardag ietsjes meer, zodat je op je 50ste een beetje had..
Zèlfs vrouwen kregen dat. Wel natuurlijk weer ietsjes minder.., net als nu...
Voor wat betreft traktaties op school heb ik nooit enige problemen ervaren.
En ik kan me niet herinneren dat er kinderen waren die iets weigerden vanwege religie, allergieën of dieetwensen.
Maar dat was vroeger en toen was snoep nog iets bijzonders.