In onze wereld wordt voedsel gemaakt in bijvoorbeeld Brazilië, Florida en Spanje, maar op totaal andere plekken in de wereld verhandeld en verwerkt (bijvoorbeeld in Rotterdam of Antwerpen) en op weer andere aan consumenten verkocht en gegeten (bijvoorbeeld in Milaan, Berlijn of Caïro). De arbeiders die primaire producten van de akkers, uit gaarden, tuinen of kassen oogsten, worden niet zelden ingehuurd uit lage lonen-landen. Voor out-of-home eten (horeca, van Jonnie Boer tot McDonald's en La Place) worden andere verwerkingen van grondstoffen gemaakt dan voor Jumbo, Aldi of Carrefour.

Als de context verandert (zoals bijvoorbeeld door de sluiting van de horeca), wordt voedsel verspild terwijl aan de zijde van de consument tekorten kunnen ontstaan door bijvoorbeeld ketens waarin oogstpersoneel ontbreekt. Die risico's zijn niet denkbeeldig. Treden die risico's ook daadwerkelijk op?
Ja, denk bijvoorbeeld aan slachter Vion die opeens 40% van zijn vlees niet meer kwijt kan via de horeca. Waar moet dat vlees nu naartoe en waar laten boeren hun varkens?
Behalve in de VS, gaat ook in Engeland de melk inmiddels de put in. In Nederland is dat - dankzij onze ruimere verwerkende capaciteit en koelhuizen - nog niet het geval.
  • Deel
Druk af