Scharrelen - kan dat nog ?

foto: switch1

Gisteren werd met precieze cijfers een feit onderbouwd waarvan onderzoekers zich al langer bewust zijn: de eieren van kippen die naar buiten kunnen, bevatten in veel gevallen ver boven de gezondheidsnorm liggende niveau's PCB's en dioxines. Veel meer dan de eieren van 'binnenkippen'! Dioxines en PCB's zijn niet direct schadelijk, maar wél de continue inname ervan. Ze verlaten het lichaam nl. niet en hopen zich op. Hun schadelijke effecten zijn afhankelijk van het reservoir dat je ervan aanlegt in je vetweefsel. Het Rikilt voerde metingen uit waaruit bleek dat in Noord-België en Nederland buitenkippen op kleinere kippenbedrijven hogere niveau's PCB's en dioxines bevatten.

Citaten uit het bericht van het Rikilt:

'Onderzoekers weten al enkele jaren dat eieren van kippen die buiten lopen gemiddeld drie keer meer dioxines en dioxine-achtige PCB’s bevatten dan gangbare eieren. Het dioxineprobleem speelt vooral op kleinere bedrijven, en niet op de grotere commerciële bedrijven. ‘Dat komt waarschijnlijk doordat kippen op kleinere bedrijven vaker buiten lopen’, zegt dr. Ron Hoogenboom van Rikilt. ‘Als kippen vaker buitenlopen, bevatten hun eieren meer dioxines. Kippen graven als ze buiten zoeken naar voedsel. Ze krijgen grond binnen als ze hun voer oppikken, en daarmee de gevaarlijke chloorverbindingen.’

'In Noord-België bevatten de eieren van kleine kippenhouders gemiddeld tien picogram TEQ per gram vet. In Nederland liggen de concentraties lager, maar ook hier produceren sommige kleinere bedrijven eieren met zo’n vijftien picogram TEQ per gram vet. Eén of twee van zulke eieren laten een doorsnee individu zijn dagelijkse maximale inname aan dioxine-achtige stoffen bereiken.

Het eten van eieren die meer dioxines bevatten leidt niet direct tot schade voor de gezondheid, beklemtoont Hoogenboom. ‘Stel: je hebt scharreleieren die per gram vet 10 picogram TEQ bevatten. Als je elke dag twee van zulke eieren eet dan zit je aan je maximale dagelijkse inname. Kom je daar een keer boven, dan zul je heus niet ziek worden. Maar het probleem met dioxine-achtige verbindingen is dat ze het lichaam niet meer verlaten: ze hopen zich op. Overschrijd je continu de maximale inname, dan kun je op termijn ziek worden. De normen zijn bedoeld om die accumulatie van dioxine-achtige verbindingen in het lichaam af te remmen.’
Over de precieze risico’s van dioxines in voeding is nog weinig bekend, maar wetenschappers vrezen dat ze kunnen leiden tot aantasting van het immuunsysteem en het leervermogen, en de kans op sommige soorten kanker verhogen.'

Het onderzoek wordt verder voortgezet, o.m. naar de effecten van binnen voeren, schoon zand opbrengen en verbetering van het kippenvoer. Er gloort dus nog hoop.

Niettemin is het weer zo'n bericht waardoor je afvraagt of het uitmaakt op je door de kat of de hond wordt gebeten. Of, in dit geval, wordt gepikt door een kip met of zonder snavel ....

(met dank aan Voeding in de Media!)