3 min
"Rundvlees wordt een luxegoed, net als champagne." Dat is de verwachting van Jais Valeur, de directeur van de Deense slachterij Danish Crown. Het tekent de verhitte situatie op de internationale markt voor rundvlees. Ook in Nederland staan de prijzen voor slachtvee op een hoog niveau.
Vleesverwerker Vion gaf in juli bij navraag al aan dat vraag en aanbod ook in ons land in onbalans zijn. De slachterij wees daarbij vooral naar het beperkte aanbod van dieren. Dit komt door het aantal stoppende ondernemers in de Nederlandse veehouderij. De slachterij durfde echter geen voorspellingen te doen over het verloop van de prijzen in de rest van het jaar. In Nederland zijn de prijzen voor slachtvee afgelopen maanden echter verder opgelopen.
Krappe aanvoer, hoge prijzen
Het aantal runderslachtingen beweegt zich het hele jaar al op lage niveaus. Hoewel de aanvoer van slachtrunderen de afgelopen maanden seizoensmatig wel iets is opgelopen, blijft deze achter op het niveau van vorig jaar en de 5-jarig gemiddeldes.
De prijzen voor slachtvee bevinden zich historisch gezien op zeer hoge niveaus. Zo staat de notering voor slachtstieren kwaliteit E op de veemarkt van Bunnik op gemiddeld bijna €5 per kilo.
De prijsvorming is hier - net zoals bij veel andere producten - ook deels afhankelijk van wat op de wereldmarkt plaatsvindt. En ook de omstandigheden daar lijken op dit moment hogere prijzen in de kaart te spelen.
China vraagt en jaagt zo de prijzen op
Een van de belangrijkste aanjagers voor de hoge prijzen van rundvlees is China. Dit land heeft afgelopen jaar enorme hoeveelheden geïmporteerd. De consumptie van rundvlees is recent flink aangetrokken, vooral in de periode dat varkensvlees (vanwege Afrikaanse varkenspest) slechts beperkt beschikbaar was. Het lijkt er echter op dat rundvlees in trek blijft onder Chinese consumenten, ook nu varkensvlees weer ruimschoots verkrijgbaar is.
Exporteurs profiteren
Een handjevol landen maakt op de wereldmarkt voor rundvlees de dienst uit. Brazilië, India, Australië en Verenigde Staten zijn met afstand de grootste exporteurs. Brazilië voerde vorig jaar zo'n 2,5 miljoen ton rundvlees uit. De overige drie landen waren allemaal goed voor een volume van zo'n 1,4 miljoen ton. Hierachter volgt een groep landen die afgelopen jaar goed was voor volumes van tussen de 400.000 en 700.000 ton: Argentinië, Nieuw-Zeeland, Canada en Uruguay. Bijna allemaal profiteren ze van de gestegen vraag uit Azië.
De productie blijft tegelijkertijd achter bij de vraag. Volgens het ministerie van Landbouw in de Verenigde Staten kromp de wereldproductie vorig jaar met bijna 1 miljoen ton, waardoor deze uitkwam op 57,66 miljoen ton. Voor dit jaar wordt wel een geringe groei verwacht, al blijft het aanbod nog altijd achter op de vraag. In 2022 kan het wereldaanbod wel met zo'n 500.000 ton groeien, volgens de meest recente prognose. Maar omdat de consumptie gelijke tred houdt met de groei, zal het de prijsvorming waarschijnlijk niet negatief beïnvloeden. Wel kan de productiestijging die zich aftekent in Australië op lange termijn de concurrentie op afzetkanalen in Azië vergroten.
Handelsissues en ziektes verstoren relaties
Wat buiten de wetten van vraag en aanbod om invloed heeft op de handelsstromen en prijsvorming in de markt van rundvlees zijn verstoorde handelsrelaties als gevolg van diverse politieke conflicten of de uitbraken van dierziektes. Een aantal zaken hebben dit jaar op afzonderlijke landen behoorlijke impact gehad.
Zo heeft Australië de uitvoer naar China flink zien dalen. China schrapte afgelopen jaar een aantal grote vleesverwerkers 'down under'. Officieel vanwege gebrekkige etikettering van producten en in het vlees aangetroffen stoffen die niet zijn toegelaten in China. De politieke relatie tussen China en Australië is echter al langere tijd gespannen en het is niet uitgesloten dat met een importverbod op een flinke serie Australische goederen China de woorden kracht bij wil zetten.
Naast die spanningen, is de recente vondst van BSE bij twee Braziliaanse koeien iets wat exporteurs in dat land doet bibberen. De export van rundvlees uit Brazilië richting China werd in september opgeschort. Omdat het bij de vondst van enkel deze twee gevallen bleef, werd verwacht dat de handel snel hervat zou worden. Dat is echter nog steeds niet het geval. Brazilië behoort tot China's belangrijkste leveranciers. Mocht de situatie langer duren, kan dit kansen bieden voor andere exporteurs.
Dit artikel maakt onderdeel uit van de contentsamenwerking tussen Foodlog, Foodbusiness en Boerenbusiness.
Dit artikel afdrukken
Krappe aanvoer, hoge prijzen
Het aantal runderslachtingen beweegt zich het hele jaar al op lage niveaus. Hoewel de aanvoer van slachtrunderen de afgelopen maanden seizoensmatig wel iets is opgelopen, blijft deze achter op het niveau van vorig jaar en de 5-jarig gemiddeldes.
De prijzen voor slachtvee bevinden zich historisch gezien op zeer hoge niveaus. Zo staat de notering voor slachtstieren kwaliteit E op de veemarkt van Bunnik op gemiddeld bijna €5 per kilo.
De prijsvorming is hier - net zoals bij veel andere producten - ook deels afhankelijk van wat op de wereldmarkt plaatsvindt. En ook de omstandigheden daar lijken op dit moment hogere prijzen in de kaart te spelen.
China vraagt en jaagt zo de prijzen op
Een van de belangrijkste aanjagers voor de hoge prijzen van rundvlees is China. Dit land heeft afgelopen jaar enorme hoeveelheden geïmporteerd. De consumptie van rundvlees is recent flink aangetrokken, vooral in de periode dat varkensvlees (vanwege Afrikaanse varkenspest) slechts beperkt beschikbaar was. Het lijkt er echter op dat rundvlees in trek blijft onder Chinese consumenten, ook nu varkensvlees weer ruimschoots verkrijgbaar is.
Een handjevol landen maakt op de wereldmarkt voor rundvlees de dienst uitDeze uitleg van analisten wordt ondersteund door de importcijfers. Het ingevoerde volume aan rundvlees is van 1 miljoen ton in 2018 gestegen naar 2 miljoen ton in 2020. Voor dit jaar wordt een importvolume van 2,2 miljoen ton verwacht. Ook in de komende jaren ziet het Amerikaanse ministerie van Landbouw een gestage groei: rond de 8% per jaar. De enorme zuigkracht van de Chinese markt blijft dus invloed uitoefenen.
Exporteurs profiteren
Een handjevol landen maakt op de wereldmarkt voor rundvlees de dienst uit. Brazilië, India, Australië en Verenigde Staten zijn met afstand de grootste exporteurs. Brazilië voerde vorig jaar zo'n 2,5 miljoen ton rundvlees uit. De overige drie landen waren allemaal goed voor een volume van zo'n 1,4 miljoen ton. Hierachter volgt een groep landen die afgelopen jaar goed was voor volumes van tussen de 400.000 en 700.000 ton: Argentinië, Nieuw-Zeeland, Canada en Uruguay. Bijna allemaal profiteren ze van de gestegen vraag uit Azië.
De productie blijft tegelijkertijd achter bij de vraag. Volgens het ministerie van Landbouw in de Verenigde Staten kromp de wereldproductie vorig jaar met bijna 1 miljoen ton, waardoor deze uitkwam op 57,66 miljoen ton. Voor dit jaar wordt wel een geringe groei verwacht, al blijft het aanbod nog altijd achter op de vraag. In 2022 kan het wereldaanbod wel met zo'n 500.000 ton groeien, volgens de meest recente prognose. Maar omdat de consumptie gelijke tred houdt met de groei, zal het de prijsvorming waarschijnlijk niet negatief beïnvloeden. Wel kan de productiestijging die zich aftekent in Australië op lange termijn de concurrentie op afzetkanalen in Azië vergroten.
Handelsissues en ziektes verstoren relaties
Wat buiten de wetten van vraag en aanbod om invloed heeft op de handelsstromen en prijsvorming in de markt van rundvlees zijn verstoorde handelsrelaties als gevolg van diverse politieke conflicten of de uitbraken van dierziektes. Een aantal zaken hebben dit jaar op afzonderlijke landen behoorlijke impact gehad.
Zo heeft Australië de uitvoer naar China flink zien dalen. China schrapte afgelopen jaar een aantal grote vleesverwerkers 'down under'. Officieel vanwege gebrekkige etikettering van producten en in het vlees aangetroffen stoffen die niet zijn toegelaten in China. De politieke relatie tussen China en Australië is echter al langere tijd gespannen en het is niet uitgesloten dat met een importverbod op een flinke serie Australische goederen China de woorden kracht bij wil zetten.
Naast die spanningen, is de recente vondst van BSE bij twee Braziliaanse koeien iets wat exporteurs in dat land doet bibberen. De export van rundvlees uit Brazilië richting China werd in september opgeschort. Omdat het bij de vondst van enkel deze twee gevallen bleef, werd verwacht dat de handel snel hervat zou worden. Dat is echter nog steeds niet het geval. Brazilië behoort tot China's belangrijkste leveranciers. Mocht de situatie langer duren, kan dit kansen bieden voor andere exporteurs.
Dit artikel maakt onderdeel uit van de contentsamenwerking tussen Foodlog, Foodbusiness en Boerenbusiness.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Straks is vlees net zo duur geworden als zijn vegetarische varianten. Pas dan leren wij verwende Nederlanders, de linzen, bonen en erwten weer waarderen en komen de spliterwten pannenkoekjes, spliterwten curry, linzen lasagne, en alle andere vergeten recepten weer boven.
Enne: minder vaak vlees eten, één of twee keer per week, ik heb er geen probleem mee.
#2 Frank" met al die gemaakte cijfers die in één keer aan alle aspecten een prijs kunnen hangen, ik heb er niet veel mee op". Daar kan ik me wel wat bij voorstellen Frank. De afgelopen decennia (vanaf industriële revolutie?) berekenen bedrijven systematisch kun kosten te laag, omdat ze maatschappelijke kosten en en belasting van het milieu en verlies van natuur, niet meerekenen. dat weten we met elkaar al wel een tijdje. of het systematisch aan alle "externe" (afgewentelde) kosten een prijs toekennen ons aan een andere economie en productie en consumptie patroon gaat helpen? Daar heb ik ook wel vragen bij. Maar prijzen in euro's zegt nog niets of niet alles over de waarden die verschillende zaken voor ons hebben: zoals een fatsoenlijke beloning voor koffie boeren, behoud van weidevogels en cultuurlandschap in onze agrarische gebieden enzovoort.
Toch denk ik dat het rekenen en berekenen van "echte kosten" wel van waarde is: economie en de taal van de euro's is klaarblijkelijk de taal die voor vele groepen (waaronder de financiële wereld en naar we hopen consumenten)) aanspreekt om de kern van de boodschap beter op het netvlies te brengen.
Natuurlijk moeten we oog hebben voor het krachtenveld rond True Cost Accounting en het berekenen van "Echte prijzen", en de perversies die op de loer liggen. Los van de waarden discussie (is alles van waarde in valuta uit te drukken of is dat de ultieme perversie om ons handelen richting te geven) en de praktische uitvoerbaarheid, vergt het ook praktische wijsheid van politici, beleid, wetenschappers en maatschappelijke organisaties om de "kennis over "echte prijzen" te vertalen naar een manier van sturen die ons helpt om sneller te verduurzamen: minder CO2 uitstoot, minder N-emissie, een rijker voedselweb (biodiversiteit) in de bodem en boven de grond in de agrarische landschappen.
Kan ik eindelijk weer alleen op zondag het vlees snijden. Die statuur heb ik wel gemist.
Als rundvlees eten weer ’n luxe wordt is dat — behalve voor de slager — helemaal niet erg. Dan leer je het ook weer beter waarderen en hoef je niet lang bij het schap staan te dubben over wat je nu weer moet kiezen.
Een keer in de week rundvlees op tafel. Mijn generatie is er blijmoedig mee opgegroeid en niemand is er minder door geworden. Integendeel zou ik zeggen. Niemand hoeft overigens de prijzenpiek met angst en beven af te wachten. Iedereen kan morgen al met 1 lapje per week beginnen. Moet je eens zien welk een prijs vertragend effect dat weer geeft.