1 min
Indonesië werkt al sinds 2001 aan zelfvoorzienendheid voor zijn rundvleesproductie en -consumptie. Tot nu toe heeft dat geleid tot de pan uitrijzende prijsstijgingen en als rundvlees verkocht varkensvlees - een doodzonde voor de moslim bevolking van het land. De Australiërs zitten er nogal mee in hun maag.
Anderhalf jaar geleden werd de export van levende Australische runderen naar Indonesië hals over kop opgeschort. Schokkende beelden van hoe de Australische koeien aan hun einde kwamen in de Indonesische slachthuizen zetten het land op zijn kop. De veehouders sloegen om een andere reden aan: hun 320 miljoen dollar tellende bedrijfstak dreigde van de ene op de andere dag de nek omgedraaid te worden. Nadat er toezeggingen waren gedaan over het kunnen tracken van de Australische runderen in het verwerkingsproces kwam de export na een maand weer op gang.
In Indonesië speelt ondertussen een tegengestelde beweging. De Indonesische regering wil het land vanaf 2014 zelfvoorzienend laten zijn op het gebied van rundvlees. Daartoe zijn onder andere vorig jaar quota ingesteld, dus ook op de import van Australisch rundvlees. Voor volgend jaar wordt een verdere vermindering voorzien. Wat de Indonesische regering echter over het hoofd gezien heeft, is dat er in Indonesië te weinig koeien zijn om in de rundvleesbehoefte te voorzien. De prijzen van rundvlees zijn de afgelopen tijd dramatisch gestegen, een kilo rundvlees kost inmiddels meer dan 100.000 roepia (7,90 euro). Het gemiddelde jaarinkomen in Indonesië bedraagt minder dan 2.700 euro. Vleesconsumenten wordt dan ook aangeraden over te stappen op kip. Als ze nog rundvlees kopen, lopen ze bovendien het risico dat het vermengd is met varkensvlees. Afgelopen weekend werd nog een fabriek gesloten waar dat gebeurde. Voor moslims is varkensvlees haram, onrein. Indonesië is het land met de grootste moslimbevolking ter wereld, van de 250 miljoen inwoners is 85 procent moslim.
Verschillende Indonesische vleesproducenten die zich zorgen maakten over de stijgende prijzen, hebben zich eerder dit jaar verenigd in het Jakarta Beef Committee. Volgens Flora Chrisantie van dit Committee zijn de plannen van de overheid 'onmogelijk'. Die onmogelijkheid neemt op dit moment alleen maar toe omdat Indonesische boeren hun moederdieren laten slachten. Het rundvleestekort zorgt voor dermate hoge prijzen dat sprake is van een koopstaking en snel teruglopend volume in de verkopen. Het Committee wil de voorgestelde importquota dan ook van de baan hebben. Gebeurt dat niet, dan wordt rundvlees in Indonesië alvast iets voor de happy few. De hoge prijzen maken de opbouw van een eigen rundveestapel onmogelijk.
Onderstaand nieuwsbericht van de Australische TV uit juni 2011 maakt in beeld duidelijk waar de strijd over gaat:
Fotocredits: DMahendra
Dit artikel afdrukken
In Indonesië speelt ondertussen een tegengestelde beweging. De Indonesische regering wil het land vanaf 2014 zelfvoorzienend laten zijn op het gebied van rundvlees. Daartoe zijn onder andere vorig jaar quota ingesteld, dus ook op de import van Australisch rundvlees. Voor volgend jaar wordt een verdere vermindering voorzien. Wat de Indonesische regering echter over het hoofd gezien heeft, is dat er in Indonesië te weinig koeien zijn om in de rundvleesbehoefte te voorzien. De prijzen van rundvlees zijn de afgelopen tijd dramatisch gestegen, een kilo rundvlees kost inmiddels meer dan 100.000 roepia (7,90 euro). Het gemiddelde jaarinkomen in Indonesië bedraagt minder dan 2.700 euro. Vleesconsumenten wordt dan ook aangeraden over te stappen op kip. Als ze nog rundvlees kopen, lopen ze bovendien het risico dat het vermengd is met varkensvlees. Afgelopen weekend werd nog een fabriek gesloten waar dat gebeurde. Voor moslims is varkensvlees haram, onrein. Indonesië is het land met de grootste moslimbevolking ter wereld, van de 250 miljoen inwoners is 85 procent moslim.
Verschillende Indonesische vleesproducenten die zich zorgen maakten over de stijgende prijzen, hebben zich eerder dit jaar verenigd in het Jakarta Beef Committee. Volgens Flora Chrisantie van dit Committee zijn de plannen van de overheid 'onmogelijk'. Die onmogelijkheid neemt op dit moment alleen maar toe omdat Indonesische boeren hun moederdieren laten slachten. Het rundvleestekort zorgt voor dermate hoge prijzen dat sprake is van een koopstaking en snel teruglopend volume in de verkopen. Het Committee wil de voorgestelde importquota dan ook van de baan hebben. Gebeurt dat niet, dan wordt rundvlees in Indonesië alvast iets voor de happy few. De hoge prijzen maken de opbouw van een eigen rundveestapel onmogelijk.
Onderstaand nieuwsbericht van de Australische TV uit juni 2011 maakt in beeld duidelijk waar de strijd over gaat:
Fotocredits: DMahendra
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jos, de export van levende runderen naar landen die - om wat voor reden dan ook - geen rundvlees willen importeren, is behalve zeer dieronvriendelijk ook ontwrichtend voor de vleessector van het exporterende land. Behalve uit Uruguay, gaan er ook veel runderen uit EU landen naar Turkije. Het is mij een raadsel waarom de Europese Commissie die zeer dieronvriendelijke en marktontwrichtende export nog steeds (!) toestaat. Nog vreemder is het dat de PvdD geen actie onderneemt om die ellendige transporten naar Turkije niet te stoppen. Je hebt trouwens gelijk over de hoge prijzen. Prijzen die zo hoog zijn dat ook de vrouwelijke dieren (te) jong geslacht worden. Daardoor wordt idd de normale (indien je de melk- en vleessector normaal zou vinden) cyclus van melk- of vleesveeteelt verstoord. Met alle gevolgen van dien.
Meer landen met hoge economische groei (Turkije bijvoorbeeld) stellen quota in of verhogen importheffingen op vlees en levende dieren om de import te temperen. Turkije importeerde honderdduizenden runderen vanuit Uruguay in 2012 om aan de binnenlandse vraag te kunnen voldoen. Runderproductie kent een lange cyclus, het gebrek aan import kan daardoor niet in korte tijd worden opgelost met hogere interne productie. Bovendien zullen veehouders in tijden van schaarste geneigd zijn om meer moederdieren te slachten met gevolgen voor kalverproductie in de toekomst. De situatie in Turkije en Indonesië is een voorbode van wat ons allemaal te wachten staat, (veel) hogere prijzen voor vlees. Ik sprak afgelopen week een tweetal buitenlandse retailers die zich zelfs al zorgen beginnen te maken over de varkensaanvoer in de komende jaren. Het lijken me terechte zorgen. Nu maar eens kijken of de producerende sector zo verstandig is om de schaarste te koesteren en in stand te houden.