3 min
Namens de Vereniging van Kalverhouders (VVK) en LTO vakgroep Kalverhouderij brengt vandaag Corné de Rooij, kalverhouder in Riel bij Tilburg, een bericht naar buiten waaruit de nood blijkt van een sector die het bijproduct van de melkveehouderij - stierkalveren - opwaardeert en afzet als vlees. Met bedrijven als Van Drie Groep, Denkavit en Pali Groep Nederland die de houderij, slacht en verwerking van kalveren integreren, is Nederland de grootste en sterkst georganiseerde kalvermester van zowel Europa als de wereld. Kalverhouders zijn nagenoeg volledig afhankelijk van export.
De sector heeft het moeilijk door de horecasluitingen in heel Europa omdat kalfsvlees voornamelijk in restaurants wordt gegeten. De vraag is grotendeels stil komen te liggen zodat het vlees zich in vrieshuizen ophoopt.
In Nederland is de thuisconsumptie verwaarloosbaar. Elders in Europa wordt wel kalfsvlees thuis gegeten. In die buitenlandse markten trekt de vraag iets aan omdat consumenten de luxe vleessoorten die ze in restaurants aten, nu ook thuis gaan eten. Zulke consumenten hebben het liefste kalveren uit eigen land en kiezen traditioneel voor jongere, met voornamelijk melk afgemeste dieren. Rosékalveren, die tot 2 tot 5 maanden later worden geslacht dan blankvleeskalveren, hebben nog meer last van dit euvel omdat de vraag naar ouder kalfsvlees dat ook met ruwvoer is afgemest, gering blijft. Namens circa 650 rosékalverhouders, bericht De Rooij hoe zijn sector ervoor staat.
Noodklok
De Nederlandse rosékalverhouders luiden de noodklok. Door de coronacrisis lijden ze dermate grote verliezen dat het voortbestaan van hun bedrijven en de sector in gevaar komt. Ondanks het feit dat landbouwminister Carola Schouten verschillende land- en tuinbouwsectoren ruimhartig financieel ondersteunt, weigert ze de rosésector een helpende hand toe te steken.
Anders dan hun collega’s met blankvleeskalveren heeft het merendeel van de rosékalverhouders geen vast contract met een slachterij of integrator. Ongeveer 40% van alle kalverhouders in Nederland is rosékalverhouder en houdt voor eigen rekening en risico kalveren. Het gaat om ongeveer zeshonderd bedrijven. Vanaf 16 maart zijn de verliezen bij deze groep opgelopen naar 100.000 tot 300.000 euro per volwaardig gezinsbedrijf.
TVL niet van toepassing
Hoewel het kabinet gisteren bekend heeft gemaakt dat de subsidieregeling Tegemoetkoming Vaste Lasten (TVL) open wordt gesteld voor alle ondernemers uit alle bedrijfssectoren, kunnen rosékalverhouders hier geen gebruik van maken. De regeling stelt dat het omzetverlies minimaal 30 procent moet bedragen om in aanmerking te komen. Kalverhouders hebben te maken met een prijsdaling van 25 procent, maar omdat de winstmarges relatief klein zijn en de productiecyclus acht tot twaalf maanden duurt, zijn de kosten veel hoger dan de opbrengsten, wat leidt tot bovenstaande verliezen.
Rutte: niemand in de steek laten
De groep kalverhouders wil dat de overheid hun financiële zorgen serieus neemt. Premier Rutte deed in maart de belofte dat ondernemers niet in de steek gelaten worden. 140.000 bedrijven hebben ondertussen gebruik gemaakt van de NOW-regeling waarvoor de regering 8 miljard euro beschikbaar heeft gesteld. De regeling voorziet in een tegemoetkoming in het loon van medewerkers. Aangezien rosékalverhouders overwegend familiebedrijven zijn, zonder personeel, hebben zij geen gebruik kunnen maken van de NOW-regeling.
Minister Schouten heeft in mei wel € 650 miljoen beschikbaar gesteld voor de sierteelt, onderdelen van de voedingstuinbouw en fritesaardappelen omdat in die sectoren de marktprijzen dramatisch kelderden. De aardappelsector heeft ruim gebruik gemaakt van hun deel van de regeling (€ 50 miljoen). In de andere sectoren is prijsherstel opgetreden waardoor van de overige € 600 miljoen nagenoeg geen gebruik gemaakt is. Het geld beschikbaar stellen voor de kalversector zou voor de hand gelegen hebben. De prijzen van kalfsvlees zijn immers vanaf begin april naar een historisch laag niveau gedaald en sindsdien nauwelijks gestegen. De minister heeft die keuze echter niet willen maken.
Weinig kennis van kalverhouderij
Ondanks verschillende oproepen door belangenverenigingen van kalverhouders en individuele kalverhouders richting het ministerie, de minister en de vaste Kamercommissie landbouw, geeft de minister aan dat ze haar standpunt niet wil heroverwegen. De argumenten die ze daarbij gebruikt, getuigt van weinig kennis van de kalverhouderij. Steeds wijst ze naar de grote marktpartijen (integraties/slachterijen) die de financiële klappen op zouden kunnen vangen voor kalverhouders. Rosékalverhouders werken niet op contractbasis voor een grote speler in de markt en voelen de gevolgen al meer dan een half jaar direct in hun portemonnee. Het einde van de verliezen is daarbij nog niet in zicht.
Liever steun dan lovende woorden
Kortom, rosékalverhouders dreigen tussen de wal en het schip te vallen. In haar ‘Voortgangsrapportage programma duurzame veehouderij’ van 22 oktober j.l spreekt de minister haar lof uit over de rosékalverhouderij die ze als innovatief bestempeld. Liever dan lovende woorden, ontvangen de rosékalverhouders een financiële vergoeding die hen door de coronacrisis kan helpen. Financieel gezonde kalverbedrijven zijn buiten hun toedoen in zwaar weer gekomen. Het is niet meer dan normaal dat de minister deze sector door de crisis helpt, net zo als ze andere sectoren geholpen heeft.
Investeren in verdere verduurzaming
De financiële verliezen bij rosékalverhouders zijn op dit moment dermate groot dat een periode van vijf jaar met normale prijzen nodig is om deze verliezen weg te werken. Van de andere kant vraagt de minister aan kalverhouders om verdere stappen te ondernemen in duurzaamheid. Die stappen kosten geld. Het is voor rosékalverhouders onmogelijk te voldoen aan nieuwe duurzaamheidseisen als de minister deze groep nu aan zijn lot over laat.
Dit artikel afdrukken
In Nederland is de thuisconsumptie verwaarloosbaar. Elders in Europa wordt wel kalfsvlees thuis gegeten. In die buitenlandse markten trekt de vraag iets aan omdat consumenten de luxe vleessoorten die ze in restaurants aten, nu ook thuis gaan eten. Zulke consumenten hebben het liefste kalveren uit eigen land en kiezen traditioneel voor jongere, met voornamelijk melk afgemeste dieren. Rosékalveren, die tot 2 tot 5 maanden later worden geslacht dan blankvleeskalveren, hebben nog meer last van dit euvel omdat de vraag naar ouder kalfsvlees dat ook met ruwvoer is afgemest, gering blijft. Namens circa 650 rosékalverhouders, bericht De Rooij hoe zijn sector ervoor staat.
Noodklok
De Nederlandse rosékalverhouders luiden de noodklok. Door de coronacrisis lijden ze dermate grote verliezen dat het voortbestaan van hun bedrijven en de sector in gevaar komt. Ondanks het feit dat landbouwminister Carola Schouten verschillende land- en tuinbouwsectoren ruimhartig financieel ondersteunt, weigert ze de rosésector een helpende hand toe te steken.
Anders dan hun collega’s met blankvleeskalveren heeft het merendeel van de rosékalverhouders geen vast contract met een slachterij of integrator. Ongeveer 40% van alle kalverhouders in Nederland is rosékalverhouder en houdt voor eigen rekening en risico kalveren. Het gaat om ongeveer zeshonderd bedrijven. Vanaf 16 maart zijn de verliezen bij deze groep opgelopen naar 100.000 tot 300.000 euro per volwaardig gezinsbedrijf.
TVL niet van toepassing
Hoewel het kabinet gisteren bekend heeft gemaakt dat de subsidieregeling Tegemoetkoming Vaste Lasten (TVL) open wordt gesteld voor alle ondernemers uit alle bedrijfssectoren, kunnen rosékalverhouders hier geen gebruik van maken. De regeling stelt dat het omzetverlies minimaal 30 procent moet bedragen om in aanmerking te komen. Kalverhouders hebben te maken met een prijsdaling van 25 procent, maar omdat de winstmarges relatief klein zijn en de productiecyclus acht tot twaalf maanden duurt, zijn de kosten veel hoger dan de opbrengsten, wat leidt tot bovenstaande verliezen.
Rutte: niemand in de steek laten
De groep kalverhouders wil dat de overheid hun financiële zorgen serieus neemt. Premier Rutte deed in maart de belofte dat ondernemers niet in de steek gelaten worden. 140.000 bedrijven hebben ondertussen gebruik gemaakt van de NOW-regeling waarvoor de regering 8 miljard euro beschikbaar heeft gesteld. De regeling voorziet in een tegemoetkoming in het loon van medewerkers. Aangezien rosékalverhouders overwegend familiebedrijven zijn, zonder personeel, hebben zij geen gebruik kunnen maken van de NOW-regeling.
Rosékalverhouders werken niet op contractbasis voor een grote speler in de markt en voelen de gevolgen al meer dan een half jaar direct in hun portemonneeWel geld voor andere sectoren
Minister Schouten heeft in mei wel € 650 miljoen beschikbaar gesteld voor de sierteelt, onderdelen van de voedingstuinbouw en fritesaardappelen omdat in die sectoren de marktprijzen dramatisch kelderden. De aardappelsector heeft ruim gebruik gemaakt van hun deel van de regeling (€ 50 miljoen). In de andere sectoren is prijsherstel opgetreden waardoor van de overige € 600 miljoen nagenoeg geen gebruik gemaakt is. Het geld beschikbaar stellen voor de kalversector zou voor de hand gelegen hebben. De prijzen van kalfsvlees zijn immers vanaf begin april naar een historisch laag niveau gedaald en sindsdien nauwelijks gestegen. De minister heeft die keuze echter niet willen maken.
Weinig kennis van kalverhouderij
Ondanks verschillende oproepen door belangenverenigingen van kalverhouders en individuele kalverhouders richting het ministerie, de minister en de vaste Kamercommissie landbouw, geeft de minister aan dat ze haar standpunt niet wil heroverwegen. De argumenten die ze daarbij gebruikt, getuigt van weinig kennis van de kalverhouderij. Steeds wijst ze naar de grote marktpartijen (integraties/slachterijen) die de financiële klappen op zouden kunnen vangen voor kalverhouders. Rosékalverhouders werken niet op contractbasis voor een grote speler in de markt en voelen de gevolgen al meer dan een half jaar direct in hun portemonnee. Het einde van de verliezen is daarbij nog niet in zicht.
Liever steun dan lovende woorden
Kortom, rosékalverhouders dreigen tussen de wal en het schip te vallen. In haar ‘Voortgangsrapportage programma duurzame veehouderij’ van 22 oktober j.l spreekt de minister haar lof uit over de rosékalverhouderij die ze als innovatief bestempeld. Liever dan lovende woorden, ontvangen de rosékalverhouders een financiële vergoeding die hen door de coronacrisis kan helpen. Financieel gezonde kalverbedrijven zijn buiten hun toedoen in zwaar weer gekomen. Het is niet meer dan normaal dat de minister deze sector door de crisis helpt, net zo als ze andere sectoren geholpen heeft.
Investeren in verdere verduurzaming
De financiële verliezen bij rosékalverhouders zijn op dit moment dermate groot dat een periode van vijf jaar met normale prijzen nodig is om deze verliezen weg te werken. Van de andere kant vraagt de minister aan kalverhouders om verdere stappen te ondernemen in duurzaamheid. Die stappen kosten geld. Het is voor rosékalverhouders onmogelijk te voldoen aan nieuwe duurzaamheidseisen als de minister deze groep nu aan zijn lot over laat.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Ja het is toch raar om te zien dat het arme Italie dat geholpen moet worden met geld uit oa het rijke Nederland zo ruimhartig met geld strooit voor de boeren terwijl er in Nederland niet eens geld is om het zorgpersoneel fatsoenlijk te betalen.
sinterConte
De minister overweegt nu steun voor de vrije kalverhouders. De Kamer vraagt haar om geen voorwaarden te stellen op het gebied van dierenwelzijn. Dat meldde Nieuwe Oogst gisteren al.
Het is boeiend om te zien hoe het discours werkt. De minister wil hoger dierenwelzijn in ruil voor steun. CDA en VVD vinden dat ongepast.
Hoger dierenwelzijn hoort bij de traditionele Nederlandse overheidsstrategie om het NL product een hogere toegevoegde waarde te geven (ook voor markten waar daar geen waarde mee kan worden gegeneerd) temidden van de productstromen op exportmarkten. Nu moet dat ook voor de kalverhouderij gelden.
Maar voor deze sector ligt het anders: de Nederlandse kalverhouderij bepaalt voor een groot deel de toon op die vrije markt en kan dus zijn eigen eisen bepalen binnen de grenzen van gewenste omvang van de markt en prijselasticiteit. Zo groot is de Ndlse kalverhouderij nu eenmaal. Die discussie gaat al jaren: meer welzijn, maar krimpt de markt dan niet?
Op dit moment wil je voorkomen dat de melkveehouderij terugglijdt naar de situatie van vóór de goed georganiseerde kalverhouderijketen: stierbabies zo snel mogelijk opruimen. Daar is het dierenwelzijn niet mee gediend. Nederland is de plek van Noord-West Europa waar dat probleem is opgelost, maar nu weer opnieuw dreigt te ontstaan. Het zou goed zijn als de minister en Kamer vanuit dat perspectief naar steun zouden kijken. De overheid mag wel degelijk Keynesiaanse voorwaarden stellen aan de wederopbouw (want eigenlijk hebben we het daar over voor het failliet heeft plaatsgevonden). Maar dat zal moeten gebeuren vanuit een blik op de werkelijk wereld en de kansen die de ontstane situatie biedt. Helaas gaat daar het gesprek niet over. De vraag is bovendien of de Kamer daar de geschikte plek voor is omdat het daar alleen nog maar gepolariseerd vanuit ideologieën die als feitelijke werelden worden beleefd kan worden gevoerd. Daar hebben de kalverhouders én de kalveren nu last van
Ik lees net dat de Italiaanse kalverhouders wel gesteund worden door hun regering ,vermoedelijk mede met Nederlands geld.
En wij kunnen of willen onze eigen mensen niet steunen. Triest .
#3 Nederlanders zijn heel bijzonder qua eten. Op vakantie eten ze garnalen, inktvis, hele gegrilde vis, kalfsvlees, proberen vreemde kaasjes om dit vervolgens in eigen land weer helemaal los te laten.
Er zijn volgens mij geen export-beperkingen dus de kalverhouders als vrije mesters moeten niet bij de Ned. regering zijn voor steun maar bij het land waar de afzet stagneert vanwege corona-maatregelen.
Over een bepaalde afdekking van risico's lees je niets, bijv. verzekering. Gedeelde smart door de melkveehouderij die mee gaat betalen omdat het tenslotte om opwaardering van hun restproduct gaat dat zal er wel niet van komen, gezien de onderlinge verhoudingen van boeren.