2 min
Natuurlijk ben ik zeer vereerd, want ik werd dé Agrarisch Ondernemer van 2020 en daarmee ook van 2021 want in 2021 komt er geen verkiezing. Hoe beschrijf je 2020 in retrospectief? Ik doe het maar op basis van mijn grootste complicaties.
Het jaar 2020 begon met een fikse aanvaring met de overheid over de ODE-heffing. Mijn duurzame bedrijf kreeg op de ingekochte duurzame stroom een belastingverhoging van 177%. Deze extreem verhoogde heffing was het gevolg van een niet doordachte rekensom van het ministerie van Economische (en duurzame) Zaken. Veel gelobby heeft niet mogen baten. In het jaar 2020 kost ons dit €200.000. In 2021 en 2022 wordt er een compensatie gegeven waardoor er waarschijnlijk een kwart terugkomt. Niet over 2020! Maar inmiddels zijn we na 9 jaar all-electric weer terug naar het aardgas. Dat is goedkoper en opeens ook weer veel duurzamer volgens Wiebes nu.
In Italië werd het in februari onrustig qua gezondheid. In maart werd het onrustig in heel de wereld en opeens stond mijn bedrijf op zijn kop. Er werd voor meer dan €3 miljoen aan product vernietigd en over het hele jaar waarschijnlijk het dubbele. Een omzetverlies van circa 50% gaat een bedrijf niet in de koude kleren zitten. Een snel in het leven geroepen noodfonds kwam als een zegen. Maar werd politiek heel gauw afgetopt tot maximaal €1 miljoen. Rutte kondigde aan dat bedrijven die tot 15 maart heel gezond waren er doorheen gesleept worden. De NOW-regeling helpt, maar na 9 maanden verlies loop je toch langzaam leeg. Steun is er, maar de regels blijven de regels. Het blijft een kunst om besluitvormers op de ziel van de regeling te wijzen. Niet op de letter.
Restaurants - verreweg mijn belangrijkste afnemers - blijken in het kamp Van Dissel, het potentiële Sodom en Gomorra te zijn. De bedrijven die het meest geraakt worden door de Covid-maatregelen realiseren unieke verse horeca-producten die het bord uniek, smaakvol en trendy maken. De foodservice en de horeca zijn inmiddels extreem getroffen. De zomer gaf hoop, de consument snakte naar uit eten en hospitality. De tweede golf heeft de zomeropleving inmiddels weer tenietgedaan.
En dan een hoogtepunt, de verkiezing tot de Agrarisch Ondernemer van het jaar. Dit zou bij de vorige jury-voorzitter nooit mogelijk zijn geweest. Zeer eervol heel blij, veel reacties vanuit de sector maar niet van daarbuiten. Je zou verwachten dat in een tijd dat iedereen een mening over een boer heeft, dit wat meer uitgediept zou mogen worden. Helaas, de verzameling grachtengordelaars blijft de buis bestoken en interesse in een boer of tuinder is er niet. Bijzonder was dat alle prijswinnaars allemaal bezig waren met een eigen afzet. Heb inmiddels een mooi contact gelegd met prijswinnaar Mathijs Baan (geen familie!) van Elke Melk. We hebben wel dezelfde uitdaging, veel collega’s noemen hem geen boer, zoals mijn collega’s mij geen tuinder vinden.
Het jaar 2021 wordt zwaar om alle vooruitgeschoven schulden te verwerken en de markt weer te herstellen. Veel van mijn internationale klanten zijn heftig geraakt en niet elk land heeft zo’n stevige basis als Nederland. Toch gaan we door met innoveren en verduurzamen. Dat vragen klanten ons en wij kunnen eigenlijk ook niet anders.
Dit artikel afdrukken
Toch gaan we door met innoveren en verduurzamen. Onze klanten vragen ons dit en wij kunnen eigenlijk ook niet andersDe belastingdienst heft 70% belasting over mijn gratis bedrijfslunches. Ik wil graag dat mijn medewerkers gezond lunchen en biedt daarvoor samen met Bob Hutten een duurzame 80% vegetarische lunch aan. De omgekeerde prikkel van belasting op gezond eten irriteert me al jaren en daarom heb ik al in 2017 bezwaar gemaakt bij de belastingdienst. Dit is afgewezen en daarom wil ik een rechterlijke toetsing. Dat blijft constant uitgesteld en gezien het thuiswerken zal het nog wel lang duren.
In Italië werd het in februari onrustig qua gezondheid. In maart werd het onrustig in heel de wereld en opeens stond mijn bedrijf op zijn kop. Er werd voor meer dan €3 miljoen aan product vernietigd en over het hele jaar waarschijnlijk het dubbele. Een omzetverlies van circa 50% gaat een bedrijf niet in de koude kleren zitten. Een snel in het leven geroepen noodfonds kwam als een zegen. Maar werd politiek heel gauw afgetopt tot maximaal €1 miljoen. Rutte kondigde aan dat bedrijven die tot 15 maart heel gezond waren er doorheen gesleept worden. De NOW-regeling helpt, maar na 9 maanden verlies loop je toch langzaam leeg. Steun is er, maar de regels blijven de regels. Het blijft een kunst om besluitvormers op de ziel van de regeling te wijzen. Niet op de letter.
Restaurants - verreweg mijn belangrijkste afnemers - blijken in het kamp Van Dissel, het potentiële Sodom en Gomorra te zijn. De bedrijven die het meest geraakt worden door de Covid-maatregelen realiseren unieke verse horeca-producten die het bord uniek, smaakvol en trendy maken. De foodservice en de horeca zijn inmiddels extreem getroffen. De zomer gaf hoop, de consument snakte naar uit eten en hospitality. De tweede golf heeft de zomeropleving inmiddels weer tenietgedaan.
En dan een hoogtepunt, de verkiezing tot de Agrarisch Ondernemer van het jaar. Dit zou bij de vorige jury-voorzitter nooit mogelijk zijn geweest. Zeer eervol heel blij, veel reacties vanuit de sector maar niet van daarbuiten. Je zou verwachten dat in een tijd dat iedereen een mening over een boer heeft, dit wat meer uitgediept zou mogen worden. Helaas, de verzameling grachtengordelaars blijft de buis bestoken en interesse in een boer of tuinder is er niet. Bijzonder was dat alle prijswinnaars allemaal bezig waren met een eigen afzet. Heb inmiddels een mooi contact gelegd met prijswinnaar Mathijs Baan (geen familie!) van Elke Melk. We hebben wel dezelfde uitdaging, veel collega’s noemen hem geen boer, zoals mijn collega’s mij geen tuinder vinden.
Het jaar 2021 wordt zwaar om alle vooruitgeschoven schulden te verwerken en de markt weer te herstellen. Veel van mijn internationale klanten zijn heftig geraakt en niet elk land heeft zo’n stevige basis als Nederland. Toch gaan we door met innoveren en verduurzamen. Dat vragen klanten ons en wij kunnen eigenlijk ook niet anders.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Rob, we zullen in Onder Glas het kritische geluid tegen de ODE-regeling net zo lang laten doorklinken als nodig. Evenals de gevolgen van de coronacrisis voor alle glastuinbouwbedrijven in Nederland, want die zijn heel heftig. Een bankencrisis, EHEC, de tuinbouw heeft in twaalf jaar tijd veel over zich heen gekregen. Jouw quest om corona te bestrijden met een gezonde lifestyle is soms aan dovemansoren besteed, maar gaat een keer landen.
Misschien voel jij je een buitenbeentje in dit vak, maar ik weet dat je namens alle tuinders praat als het om onrecht gaat. En dat weet iedereen maar al te goed. Blijf de luis in de pels, de spreekstalmeester van het tuinbouwcircus, de ijdeltuit, de gelukszoeker, de groentegoeroe en de broccolicress-bruggenbouwer. Ook in het nieuwe jaar.
Ik denk dat je met conjunctuurgevoelige producten zowel prijzen kan winnen als ten onder kunt gaan. Hoge pieken en diepe dalen. Ik heb niet het gevoel dat de overheid op dit moment meer of minder betrouwbaar is. It's all in the game.
Rob Baan in Onder Glas over de ODE-regeling: 'Ik ben tot in mijn ziel belazerd en geschoffeerd door de overheid’.
Rob. Een diepe buiging. Je behoort bij de betere en meest bijzondere ondernemers van Nederland. En niet alleen Agri-food! Hou de positiviteit erin. En dan in het bijzonder ook mijn persoonlijke dank voor je hulp aan onze vriend!
Van harte proficiat Rob! Ik ben en blijf fan. En vecht op mijn manier tegen ambtenaartjes die mosterdplantjes en venkelzaadjes en al wat lekker en gezond is uit ons voedsel willen verdrijven.